Czy małżeństwo jest jedynym kluczem do szczęścia?

„Wolno jej się wydać, za kogo zechce, byle tylko w Panu. Ale (...) jest szczęśliwsza, jeśli pozostaje taką, jaka jest” (1 KORYNTIAN 7:39, 40).

1. Jak Jehowa został przedstawiony w Biblii i co uczynił dla swych stworzeń?

JEHOWA jest „szczęśliwym Bogiem” (1 Tymoteusza 1:11). Jako Szczodry Dawca „każdego dobrego daru i każdego doskonałego podarunku”, zapewnia wszystkim stworzeniom rozumnym — ludzkim i anielskim — dokładnie to, czego potrzebują, by mogły zaznawać szczęścia w służbie dla Niego (Jakuba 1:17). Również śpiewający ptak, figlarny szczeniak oraz igrający delfin poświadczają, iż Jehowa tak stworzył zwierzęta, by się cieszyły życiem, każde w swym środowisku. A psalmista oświadczył poetycko, że „zadowolone są drzewa Jehowy, cedry Libanu, które zasadził” (Psalm 104:16).

2. (a) Skąd wiadomo, że Jezus czerpał szczęście ze spełniania woli swego Ojca? (b) Jakie powody do szczęścia mieli uczniowie Jezusa?

² Jezus Chrystus jest ‛dokładnym odwzorowaniem samej istoty Boga’ (Hebrajczyków 1:3). Nic więc dziwnego, że przysługuje mu miano „szczęśliwego i jedynego Mocarza” (1 Tymoteusza 6:15). Dał nam wspaniały przykład tego, jak spełnianie woli Jehowy może sprawiać większą przyjemność i rozkosz niż spożywanie pokarmu. Pokazał też, że postępowanie w sposób świadczący o bojaźni Bożej, czyli o głębokim szacunku dla Boga oraz zdrowym lęku przed wywołaniem Jego niezadowolenia, może być źródłem satysfakcji (Psalm 40:9, Bw; Izajasza 11:3; Jana 4:34). Kiedy 70 uczniów powróciło „z radością” z podróży ewangelizacyjnej, Jezus „wielce się rozradował w duchu świętym”. Wyraził to uczucie w modlitwie do swego Ojca, a następnie rzekł uczniom: „Szczęśliwe są oczy, które oglądają, co wy oglądacie. Powiadam wam bowiem: Wielu proroków i królów pragnęło widzieć to, co wy oglądacie, a nie ujrzeli, i słyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli” (Łukasza 10:17-24).

Powody do szczęścia

3. Między innymi jakie mamy powody do szczęścia?

³ Czy i nasze oczy nie powinny być szczęśliwe, widząc, jak w obecnym czasie końca spełnia się Słowo oraz zamierzenie Jehowy? Czy nie powinien nas napawać radością fakt, iż rozumiemy proroctwa, których nie pojmowali wierni prorocy i królowie, tacy jak Izajasz, Daniel albo Dawid? Czy nie cieszy nas możliwość służenia szczęśliwemu Bogu, Jehowie, pod przewodnictwem szczęśliwego Mocarza — naszego Króla, Jezusa Chrystusa? Z całą pewnością!

4, 5. (a) Czego musimy się wystrzegać, jeśli chcemy pozostać szczęśliwi w służbie dla Jehowy? (b) Jakie czynniki przyczyniają się do szczęścia i jakie w związku z tym nasuwa się pytanie?

⁴ Jeżeli chcemy pozostawać szczęśliwi w służbie dla Boga, to nie możemy budować swego szczęścia na fundamencie świeckich poglądów. Mogłyby one szybko zaciemnić nasz sposób myślenia, ponieważ ich treścią jest bogactwo, wystawny styl życia i tym podobne rzeczy. Wszelkie „szczęście” oparte na takich podstawach okaże się krótkotrwałe, gdyż teraźniejszy świat przemija (1 Jana 2:15-17).

⁵ Większość oddanych sług Jehowy rozumie, że dążenie do świeckich celów nie zapewnia prawdziwego szczęścia. Jest ono możliwe jedynie dzięki dobrom duchowym i materialnym dostarczanym przez naszego Ojca niebiańskiego. Jakże wdzięczni jesteśmy za pokarm duchowy, który otrzymujemy od Niego za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego”! (Mateusza 24:45-47). Jesteśmy również wdzięczni za pokarm fizyczny i inne dobre rzeczy pochodzące ze szczodrej ręki Boga. Istnieje także cudowny dar małżeństwa oraz uszczęśliwiającego życia rodzinnego. Nic dziwnego, że Noemi szczerze życzyła swym owdowiałym synowym: „Oby Jehowa dał wam dar i znajdźcie wytchnienie każda w domu swego męża” (Rut 1:9). Małżeństwo jest więc kluczem, który może otworzyć drzwi do wielkiego szczęścia. Ale czy jest jedynym kluczem otwierającym bramę do szczęśliwego życia? Powinni się nad tym poważnie zastanowić zwłaszcza ludzie młodzi.

6. Co według Księgi Rodzaju było głównym celem ustanowienia instytucji małżeństwa?

⁶ Biblia tak opisuje początki małżeństwa: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: ‚Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną’” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 1:27, 28, BT). Ustanawiając małżeństwo, Jehowa zamierzał, by Adam spłodził kolejnych ludzi i w ten sposób przyczynił się do powiększenia rodziny człowieczej. Ale nie jest to jedyna sprawa związana z małżeństwem.

„Tylko w Panu”

7. Przy jakim wymaganiu dotyczącym małżeństwa zdecydowanie obstawał pewien wierny patriarcha?

⁷ Ponieważ Twórcą małżeństwa jest Jehowa Bóg, należałoby się spodziewać, iż dla dobra swych sług ustali On pewne normy dotyczące tej instytucji. W czasach patriarchalnych zdecydowanie odradzano poślubiania osób nie oddających czci Jehowie. Abraham kazał swemu słudze Eliezerowi przysiąc na Jehowę, że nie weźmie żony dla Izaaka spośród mieszkanek Kanaanu. Eliezer odbył długą podróż i dokładnie zastosował się do wskazówek Abrahama, by znaleźć ‛kobietę, którą Jahwe wybrał dla syna jego pana’ (Rodzaju 24:3, 44, BT). Tak doszło do zaślubin Izaaka z Rebeką. Kiedy ich syn Ezaw pojął za żony pogańskie Chetytki, „były one powodem zgryzoty Izaaka i Rebeki” (Rodzaju 26:34, 35, BT; 27:46; 28:1, 8).

8. Jak przymierze Prawa ograniczało możliwości zawierania małżeństw i dlaczego?

⁸ Przymierze Prawa zabraniało poślubiania mężczyzn lub kobiet należących do określonych narodów kananejskich. Jehowa pouczył swój lud: „Nie będziesz z nimi zawierał małżeństw: ich synowi nie oddasz za małżonkę swojej córki ani nie weźmiesz od nich córki dla twojego syna, gdyż odwiodłaby twojego syna ode Mnie, by służył bogom obcym. Wówczas rozpaliłby się gniew Jahwe na was, i prędko by was zniszczył” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 7:3, 4, BT).

9. Jakiej rady na temat małżeństwa udzielono w Biblii chrześcijanom?

⁹ Nic dziwnego, że podobne ograniczenia co do poślubiania ludzi nie będących czcicielami Jehowy powinny też obowiązywać w zborze chrześcijańskim. Apostoł Paweł wzywał współwyznawców: „Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem ma wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym?” (2 Koryntian 6:14, 15, BT). Rada ta znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach życia i na pewno odnosi się też do małżeństwa. Paweł podał wszystkim oddanym sługom Jehowy wyraźną wskazówkę: kandydatów na mężów lub żony należy szukać wyłącznie wśród tych, którzy są „w jedności z Panem” (1 Koryntian 7:39, przypis w NW).

Gdy ktoś nie może się pobrać „w Panu”

10. Co robi wielu samotnych chrześcijan i jakie pytanie się tu nasuwa?

¹⁰ Wielu samotnych chrześcijan postanowiło wzorem Jezusa Chrystusa pielęgnować dar stanu wolnego. Poza tym sporo lojalnych sług Bożych, którzy na razie nie mogą znaleźć bogobojnego partnera i pobrać się „w Panu”, pokłada ufność w Jehowie i pozostaje w stanie wolnym, zamiast się wiązać z kimś niewierzącym. Pod wpływem ducha Bożego wydają takie owoce, jak radość, pokój, wiara i panowanie nad sobą, dzięki czemu zachowują czystość moralną (Galatów 5:22, 23). Wśród osób, które pomyślnie przechodzą tę próbę oddania dla Boga, jest niemało chrześcijańskich sióstr, cieszących się naszym najgłębszym szacunkiem. W niejednym kraju jest ich więcej niż braci i dlatego mają ogromny udział w służbie kaznodziejskiej. Istotnie, „Pan daje hasło, zastęp zwiastunek dobrej wieści jest wielki” (Psalm 68:12, Bw). Naprawdę wielu samotnych sług Bożych obojga płci dochowuje prawości, ponieważ ‛ufa Jehowie całym swym sercem, a On prostuje ich ścieżki’ (Przysłów [Przypowieści] 3:5, 6). Ale czy ci, którzy dzisiaj nie mogą się pobrać „w Panu”, na pewno będą nieszczęśliwi?

11. Czego mogą być pewni chrześcijanie, którzy z szacunku dla zasad biblijnych pozostają samotni?

¹¹ Pamiętajmy, iż jesteśmy świadkami szczęśliwego Boga, Jehowy, i pełnimy służbę pod kierownictwem szczęśliwego Mocarza, Jezusa Chrystusa. Jeżeli więc z szacunku dla ograniczeń wyraźnie sprecyzowanych w Biblii pozostalibyśmy w stanie wolnym, nie mogąc znaleźć współmałżonka „w Panu”, to czy logiczne jest przypuszczenie, że Bóg i Chrystus pozwolą, abyśmy byli nieszczęśliwi? W żadnym wypadku. A zatem samotni chrześcijanie mogą zaznawać szczęścia. Jehowa może nas uczynić szczęśliwymi bez względu na nasz stan cywilny.

Klucz do prawdziwego szczęścia

12. Jaki wniosek dotyczący zawierania małżeństw można wyciągnąć z przykładu nieposłusznych aniołów?

¹² Małżeństwo nie jest jedynym kluczem do szczęścia dla wszystkich sług Bożych. Rozważmy choćby przykład aniołów. Przed potopem niektórzy z nich oddali się pragnieniom sprzecznym z naturą stworzeń duchowych, a popadłszy w niezadowolenie z powodu faktu, iż nie mogą zakładać rodzin, przyoblekali ciała materialne i brali sobie kobiety za żony. Ponieważ tacy aniołowie „opuścili swe właściwe miejsce pobytu”, Bóg „zatrzymał [ich] wieczystymi więzami w gęstej ciemności na sąd wielkiego dnia” (Judy 6; Rodzaju 6:1, 2). Bóg nigdy nie planował, by aniołowie się żenili. Małżeństwo po prostu nie mogło być dla nich kluczem do szczęścia.

13. Dlaczego święci aniołowie są szczęśliwi i na co to wskazuje w odniesieniu do wszystkich sług Bożych?

¹³ A jednak wierni aniołowie są szczęśliwi. Jehowa zakładał podwaliny ziemi „ku uciesze porannych gwiazd, ku radości wszystkich [anielskich] synów Bożych” (Joba 38:7, BT). Dzięki czemu święci aniołowie zaznają szczęścia? Nieustannie usługują Jehowie Bogu, ‛słuchając głosu Jego słowa’, aby je wykonać. Rozkoszują się czynieniem tego, w czym ma upodobanie (Psalm 103:20, 21, przypis w NW). Źródłem ich szczęścia jest zatem wierne służenie Jehowie. Również dla ludzi stanowi ono klucz do prawdziwego szczęścia. Namaszczeni chrześcijanie, którzy mają teraz rodziny i z radością pełnią służbę dla Boga, po zmartwychwstaniu do życia w niebie nie będą zawierać małżeństw, ale jako stworzenia duchowe będą znajdować szczęście w spełnianiu woli Bożej. Tak więc wszyscy lojalni słudzy Jehowy, niezależnie od stanu cywilnego, mogą zaznawać szczęścia, gdyż jego rzeczywistą podstawą jest wierna służba dla Stwórcy.

‛Coś lepszego od synów i córek’

14. Jaką proroczą obietnicę dano bogobojnym eunuchom w starożytnym Izraelu i dlaczego może się ona wydawać osobliwa?

¹⁴ Nawet jeśli lojalny chrześcijanin nigdy nie wstąpi w związek małżeński, Bóg może zadbać o jego szczęście. Osobę taką mogą pokrzepić prorocze słowa skierowane do eunuchów w starożytnym Izraelu: „Tak bowiem mówi Jahwe: ‚Rzezańcom, którzy przestrzegają moich szabatów i opowiadają się za tym, co Mi się podoba, oraz trzymają się mocno mego przymierza, dam miejsce w moim domu i w moich murach oraz imię lepsze od synów i córek, dam im imię wieczyste i niezniszczalne’” (Izajasza 56:4, 5, BT). Ktoś mógłby oczekiwać, że każdy z nich otrzyma obietnicę posiadania żony oraz dzieci mających upamiętnić ich imię. Tymczasem obiecano im ‛coś lepszego od synów i córek’ — wieczyste imię w domu Jehowy.

15. Co można powiedzieć na temat spełnienia się słów z Księgi Izajasza 56:4, 5?

¹⁵ Jeżeli potraktować tamtych eunuchów jako proroczy pierwowzór obejmujący „Izraela Bożego”, to przedstawiają oni pomazańców otrzymujących wieczyste miejsce w duchowej świątyni, czyli w duchowym domu Jehowy (Galatów 6:16). Proroctwo to niewątpliwie spełni się też literalnie na bogobojnych eunuchach ze starożytnego Izraela, którzy dostąpią zmartwychwstania. Jeśli uznają Chrystusową ofiarę okupu i będą dalej opowiadać się za tym, co się podoba Jehowie, otrzymają „imię wieczyste” w Bożym nowym świecie. Może się to również odnosić do tych chrześcijan spośród „drugich owiec” żyjących w obecnym czasie końca, którzy rezygnują z małżeństwa i wychowywania dzieci, gdyż pragną w większej mierze poświęcić się służbie dla Jehowy (Jana 10:16). Niejeden z nich może umrzeć jako osoba samotna i bezdzietna. Ale jeśli zachowają wierność, otrzymają ‛coś lepszego od synów i córek’ — niezniszczalne imię w nowym systemie rzeczy.

Małżeństwo nie jest jedynym kluczem do szczęścia

16. Dlaczego małżeństwo nie zawsze zapewnia szczęście?

¹⁶ Zdaniem wielu szczęście nierozerwalnie wiąże się z małżeństwem. Trzeba jednak przyznać, że nawet dzisiejszym sługom Jehowy związek ten nie zawsze zapewnia szczęście. Rozwiązuje niektóre problemy, ale często stwarza inne, nawet trudniejsze niż te, z jakimi mają do czynienia osoby samotne. Paweł oświadczył, iż małżeństwo doprowadza do „udręki w ciele” (1 Koryntian 7:28, BT). Osoba związana węzłem małżeńskim nieraz martwi się z różnych powodów i „doznaje rozterki”. Często dochodzi do wniosku, że nie jest łatwo ‛z upodobaniem trwać przy Panu’ bez rozterek (1 Koryntian 7:33-35, BT).

17, 18. (a) O czym informują niektórzy nadzorcy podróżujący? (b) Jakiej rady udzielił Paweł i dlaczego warto się do niej zastosować?

¹⁷ Zarówno małżeństwo, jak i bezżenność jest darem od Boga (Rut 1:9; Mateusza 19:10-12). Jednakże warunkiem odniesienia pożytku z owych darów jest postępowanie nacechowane głęboką rozwagą. Nadzorcy podróżujący piszą, że w wielu wypadkach pobierają się Świadkowie zbyt młodzi. Często zostają rodzicami, nie będąc jeszcze przygotowani do podołania wynikającym z tego obowiązkom. Niektóre takie małżeństwa się rozpadają. Inne pary próbują jakoś się uporać z trudnościami, ale nie są szczęśliwe. Angielski dramaturg William Congreve napisał, że ludzie pobierający się szybko „mogą żałować powoli”.

¹⁸ Nadzorcy obwodu informują również, że niektórzy młodzi bracia nie zgłaszają się do służby w Betel ani na Kurs Usługiwania, ponieważ od kandydatów oczekuje się, iż przez pewien czas pozostaną samotni. Paweł jednak radzi nie zawierać małżeństwa, dopóki ‛nie przeminie kwiat młodości’, a więc zaleca oczekiwanie, aż opadnie pierwsza fala popędu płciowego (1 Koryntian 7:36-38). Lata spędzone w stanie wolnym przez osobę dorosłą pomogą jej nabrać cennego doświadczenia i wnikliwości, dzięki czemu łatwiej jej będzie dokonać wyboru partnera małżeńskiego lub podjąć starannie przemyślaną decyzję o niezmienianiu swego stanu.

19. O czym powinniśmy pamiętać, jeśli nie odczuwamy rzeczywistej potrzeby wstąpienia w związek małżeński?

¹⁹ Niektórym z nas przeminął kwiat młodości, charakteryzujący się szczególnie silnym popędem płciowym. Niekiedy możemy rozmyślać nad dobrodziejstwami, jakie niesie ze sobą małżeństwo, ale w gruncie rzeczy cieszymy się darem stanu wolnego. Jehowa może dostrzegać, że skutecznie pełnimy służbę jako osoby samotne i nie odczuwamy pilnej potrzeby zawarcia związku małżeńskiego. Krok ten mógłby oznaczać konieczność zrezygnowania z pewnych zaszczytnych zadań w służbie dla Jehowy. Jeżeli nie uważamy założenia rodziny za osobistą potrzebę i nie możemy znaleźć towarzysza życia, to niewykluczone, że Bóg ma coś dla nas w zanadrzu. Okażmy zatem wiarę, iż zapewni nam wszystko, co niezbędne. Największe szczęście wypływa z pokornego uznania tego, co najwyraźniej jest wolą Bożą w stosunku do nas. Tak było w wypadku chrześcijan pochodzenia żydowskiego, którzy ‛uspokoili się i wychwalali Boga’, gdy zrozumieli, że Jehowa pobudził pogan do skruchy, by mogli osiągnąć życie (Dzieje 11:1-18).

20. (a) Jakiej rady co do stanu wolnego udzielono młodym chrześcijanom? (b) Jaka zasada dotycząca szczęścia okazuje się słuszna?

²⁰ Małżeństwo może więc być kluczem do szczęścia, chociaż może również przysporzyć kłopotów. Jedno nie ulega wątpliwości: nie jest ono jedyną drogą do szczęścia. Z uwagi na to wszystko zwłaszcza młodzi chrześcijanie postąpią mądrze, jeśli spróbują przez kilka lat pozostać w stanie wolnym. Czas ten mogą spożytkować na służbę dla Jehowy oraz rozwijanie usposobienia duchowego. Niezależnie jednak od wieku i stopnia uduchowienia na każdym, kto bez zastrzeżeń oddał się Bogu, sprawdza się następująca fundamentalna zasada: Źródłem prawdziwego szczęścia jest wierna służba dla Jehowy.

Jak byś odpowiedział?

◻ Dlaczego słudzy Jehowy są szczęśliwi?

◻ Dlaczego małżeństwo nie jest kluczem do największego szczęścia?

◻ O czym muszą pamiętać słudzy Jehowy, dokonując wyboru partnera małżeńskiego?

◻ Dlaczego logiczny jest wniosek, że chrześcijanie pozostający w stanie wolnym mogą być szczęśliwi?

◻ Co trzeba przyznać, jeśli chodzi o małżeństwo i szczęście?