Obecność i panowanie Mesjasza

„Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba” (DZIEJE 1:11).

1, 2. (a) Jak dwaj aniołowie pocieszyli apostołów Jezusa po jego wniebowstąpieniu? (b) Jakie pytania wywołuje perspektywa powrotu Chrystusa?

JEDENASTU mężczyzn stało na wschodnim zboczu Góry Oliwnej i wpatrywało się w niebo. Przed chwilą Jezus Chrystus wzniósł się spomiędzy nich, a jego postać niknęła w oddali, aż zakrył ją obłok. W ciągu lat spędzonych u jego boku ludzie ci widzieli, jak składa mnóstwo dowodów, że jest Mesjaszem; głęboko przeżyli jego śmierć i nie posiadali się z radości po jego zmartwychwstaniu. Teraz od nich odszedł.

² Nagle zjawili się dwaj aniołowie i wypowiedzieli pocieszające słowa: „Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba” (Dzieje 1:11). Cóż za pokrzepiająca wiadomość — wniebowstąpienie Jezusa nie oznaczało, iż przestał się interesować ziemią i ludzkością! Przeciwnie, Jezus powróci. Słowa te niewątpliwie napełniły apostołów otuchą. Również dzisiaj miliony ludzi przypisują wielkie znaczenie obietnicy powrotu Chrystusa. Niektórzy nazywają to jego „powtórnym przyjściem” albo „adwentem”. Większość jednak zdaje się niezupełnie rozumieć, co właściwie oznacza powrót Chrystusa. W jaki sposób miał on powrócić? Kiedy? I jak to dziś wpływa na nasze życie?

Jak miał powrócić Chrystus

3. W co wierzy mnóstwo ludzi, jeśli chodzi o powrót Chrystusa?

³ Według książki An Evangelical Christology (Chrystologia ewangeliczna) „powtórne przyjście albo powrót Chrystusa (parousia) ustanawia królestwo Boże ostatecznie, jawnie i po wszystkie wieki”. Szeroko rozpowszechnione jest przekonanie, że Chrystus powróci w sposób ogólnie widoczny, literalnie dostrzegalny dla wszystkich mieszkańców naszej planety. Na poparcie tego poglądu wielu przytacza Objawienie 1:7, gdzie czytamy: „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili”. Czy jednak werset ten należy brać dosłownie?

4, 5. (a) Skąd wiemy, że Objawienia 1:7 nie należy rozumieć dosłownie? (b) Jakie słowa samego Jezusa to potwierdzają?

⁴ Pamiętajmy, że treść Księgi Objawienia (Apokalipsy) jest przedstawiona „za pomocą znaków” (Apokalipsa 1:1, BT). Powyższa wypowiedź musi więc być symboliczna, jakże bowiem mogliby oglądać powrót Chrystusa „ci, którzy go przebili”? Przecież już od blisko 2 tysięcy lat nie żyją! Ponadto aniołowie zapewnili, że Chrystus „tak przyjdzie”, jak odszedł. A jak odchodził? Czy obserwowały to miliony? Nie, świadkami tego zdarzenia byli tylko nieliczni wierni. A czy apostołowie słyszący słowa aniołów naprawdę prześledzili całą drogę Chrystusa do nieba? Też nie, gdyż obłok zakrył go przed ich oczyma. Jakiś czas później Jezus musiał się pojawić w duchowych niebiosach jako byt duchowy, niewidzialny dla oczu ludzkich (1 Koryntian 15:50). Apostołowie zatem oglądali co najwyżej początek podróży Jezusa; nie mogli ujrzeć jej zakończenia — jego powrotu przed niebiańską obecność Ojca, Jehowy. Ten fakt mogli dostrzec jedynie oczyma wiary (Jana 20:17).

⁵ Biblia naucza, że Jezus miał powrócić w bardzo podobny sposób. W obliczu bliskiej śmierci oświadczył: „Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie” (Jana 14:19, kursywa nasza). Powiedział również, że „Królestwo Boże przyjdzie niepostrzeżenie” (Łukasza 17:20, Bp). Wobec tego w jakim sensie „ujrzy go wszelkie oko”? Chcąc na to odpowiedzieć, musimy najpierw jasno zrozumieć sens słowa, którym się posługiwali Jezus i jego naśladowcy w odniesieniu do jego powrotu.

6. (a) Dlaczego słowa takie jak: „powrót”, „przybycie”, „adwent”, „przyjście” nie oddają dokładnie sensu greckiego wyrazu pa·rou·siʹa? (b) Z czego wynika, że pa·rou·siʹa, czyli „obecność”, trwa znacznie dłużej niż jakieś chwilowe zdarzenie?

⁶ Faktem jest, że Chrystus miał uczynić znacznie więcej niż po prostu „powrócić”. Słowo „powrót”, podobnie jak „przyjście”, „przybycie” albo „adwent”, określa pojedyncze zdarzenie, rozgrywające się w krótkim czasie. Natomiast grecki wyraz pa·rou·siʹa (paruzja) użyty przez Jezusa i jego naśladowców, mieści w sobie dużo więcej. Dosłownie znaczy „bycie obok” kogoś lub czegoś albo też „obecność”. Większość uczonych zgodnie przyznaje, że słowo to obejmuje nie tylko przybycie, ale również następującą potem obecność — jak w wypadku oficjalnej wizyty osoby królewskiego rodu. Obecność ta nie jest sprawą chwili: jest to szczególna era, pewien znamienny okres. Według Mateusza 24:37-39 (NW) Jezus powiedział, iż „obecność [paruzja] Syna Człowieczego” będzie przypominać „dni Noego”, których punktem kulminacyjnym był potop. Noe przez kilkadziesiąt lat budował arkę i ostrzegał niegodziwców, zanim nastał potop i zmiótł ów zepsuty system światowy. A zatem niewidzialna obecność Chrystusa podobnie ma trwać dziesiątki lat, a jej kulminacją także będzie wielka zagłada.

7. (a) Co dowodzi, że paruzja nie jest widzialna dla oczu ludzkich? (b) Jak i kiedy spełnią się teksty biblijne opisujące powrót Chrystusa jako widoczny dla „wszelkiego oka”?

⁷ Nie ulega wątpliwości, że paruzja nie jest literalnie widoczna dla oczu ludzkich. W przeciwnym razie dlaczego Jezus — jak się przekonamy — miałby poświęcać tyle czasu na przedstawienie swym naśladowcom znaku ułatwiającego im rozpoznanie tej obecności?a Ale gdy Chrystus przyjdzie zniszczyć ogólnoświatowy system Szatana, jego obecność stanie się niezbitym faktem, jawnym dla wszystkich. Właśnie wtedy „ujrzy go wszelkie oko”. Nawet przeciwnicy Jezusa będą w stanie dostrzec, ku swemu przerażeniu, jak realna jest królewska władza Chrystusa (zobacz Mateusza 24:30; 2 Tesaloniczan 2:8; Objawienie 1:5, 6).

Na kiedy przypada jej początek?

8. Jakie wydarzenie miało znamionować początek obecności Chrystusa i gdzie się ono rozegrało?

⁸ Obecność Mesjasza miała się rozpocząć wydarzeniem urzeczywistniającym coś, o czym mówi wiele proroctw mesjańskich. Chodzi o ukoronowanie go na Króla w niebie (2 Samuela 7:12-16; Izajasza 9:5, 6; Ezechiela 21:31, 32). Jezus sam wskazał, że jego obecność będzie związana ze sprawowaniem władzy królewskiej. W kilku przypowieściach porównał siebie do pana, który opuszcza swój dom i niewolników, aby się udać w długą podróż do „kraju dalekiego” i tam „uzyskać (...) godność królewską”. Jedną z tych przypowieści podał apostołom w ramach odpowiedzi na pytanie, kiedy się rozpocznie paruzja; inną przytoczył, ponieważ „myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi” (Łukasza 19:11, 12, 15, BT; Mateusza 24:3; 25:14, 19). Tak więc dopóki przebywał na ziemi jako człowiek, jego koronacja należała do odległej przyszłości i miała nastąpić w „kraju dalekim” — w niebie. Kiedy miało do tego dojść?

9, 10. Jakie dowody potwierdzają, że Chrystus już panuje w niebie? Kiedy Jezus rozpoczął swe panowanie?

⁹ Pewnego razu uczniowie zapytali Jezusa: „Co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy”? (NW). Odpowiadając, szczegółowo opisał ten przyszły okres. (Zobacz Mateusza, rozdział 24; Marka, rozdział 13; Łukasza, rozdział 21. Zobacz też 2 do Tymoteusza 3:1-5; Objawienie, rozdział 6). Znak ten stanowi dokładny obraz epoki pełnej zamętu. Cechują ją wojny wielu narodów, nasilenie przestępczości, rozpad życia rodzinnego, szalejące epidemie, klęski głodu i trzęsienia ziemi — i to nie jako problemy lokalne, lecz jako kryzysy na skalę światową. Czy nie brzmi to znajomo? Każdy mijający dzień potwierdza, że XX wiek doskonale odpowiada opisowi podanemu przez Jezusa.

¹⁰ Historycy są zgodni co do tego, że rok 1914 był punktem zwrotnym w dziejach ludzkich, rokiem przełomowym, po którym wiele tych problemów zaczęło się wymykać spod kontroli i rozprzestrzeniać na cały świat. A zatem wszystkie obserwowane wydarzenia światowe spełniające proroctwa biblijne wskazują na to, że w roku 1914 Jezus zaczął królować w niebie. Ponadto proroctwo zapisane w 4 rozdziale Księgi Daniela dostarcza nam dowodu chronologicznego, prowadzącego również do roku 1914 jako do tego, w którym Król ustanowiony przez Jehowę miał objąć panowanie.b

Dlaczego tyle zamętu?

11, 12. (a) Dlaczego niektórym trudno jest uwierzyć, że Chrystus już panuje w niebie? (b) Jak można zilustrować to, co się działo, odkąd Jezus został ukoronowany na Króla?

¹¹ Niektórzy dziwią się jednak, dlaczego na świecie jest tyle zamętu, skoro w niebie już panuje Mesjasz? Czyżby jego rządy były mało skuteczne? Łatwiej to zrozumiemy dzięki pewnemu porównaniu. Wyobraźmy sobie, że jakimś państwem rządzi niegodziwy prezydent. Zorganizował zdemoralizowany system, którego macki sięgają do każdego zakątka kraju. Ale odbywają się wybory i wygrywa je człowiek prawy. Co dalej? W niektórych krajach demokratycznych objęcie rządów przez nowego prezydenta jest zazwyczaj poprzedzone kilkumiesięcznym okresem przejściowym. Jak w tym czasie zachowają się ci dwaj ludzie? Czy ten dobry od razu przystąpi do czynu i wyeliminuje wszelkie zło, jakie jego poprzednik wyrządził w całym kraju? Czy nie skoncentruje się najpierw raczej na stolicy, na zorganizowaniu nowego gabinetu oraz na oddaleniu zdeprawowanych przyjaciół i stronników poprzedniego prezydenta? Dzięki temu po objęciu pełni rządów będzie miał do dyspozycji czysty i sprawny ośrodek władzy. A czy ów skorumpowany prezydent nie będzie się starał w pozostałym mu krótkim czasie wycisnąć z kraju jak najwięcej niegodziwych zysków, zanim utraci resztkę władzy?

¹² Podobnie jest z paruzją Chrystusa. Z Objawienia 12:7-12 wynika, że pierwszym krokiem Chrystusa po objęciu władzy królewskiej w niebie było wyrzucenie stamtąd Szatana i jego demonów, a więc oczyszczenie stołecznej siedziby Rządu Wszechświatowego. Jak po tej od dawna spodziewanej porażce zachowuje się Szatan, który „wie, iż czasu ma niewiele”, bo już wkrótce Chrystus przejmie całą władzę tu na ziemi? Analogicznie do tamtego nikczemnego prezydenta usiłuje wydobyć z tego starego systemu, ile się tylko da. Nie chodzi mu o pieniądze, lecz o pozyskanie stronników. Chce jak najwięcej ludzi odstręczyć od Jehowy i od Króla rządzącego z Jego ramienia.

13. Jak Pismo Święte wskazuje, iż początek panowania Chrystusa miał być tu na ziemi okresem zamętu?

¹³ Nic więc dziwnego, że początek panowania Mesjasza to okres oznaczający dla ziemi „biada” (Objawienie 12:12). Również Psalm 110:1, 2, 6 wskazuje, iż Mesjasz rozpocznie panowanie „wśród nieprzyjaciół”. Dopiero później miał całkowicie zmiażdżyć „narody” i unicestwić każdą cząstkę szatańskiego, niegodziwego systemu rzeczy.

Gdy Mesjasz będzie rządził ziemią

14. Co Mesjasz będzie mógł uczynić po zniszczeniu niegodziwego systemu Szatana?

¹⁴ Po zniszczeniu systemu Szatana i wszystkich jego popleczników mesjański Król, Jezus Chrystus, będzie mógł wreszcie spełnić cudowne proroctwa biblijne opisujące jego Tysiącletnie Panowanie. Księga Izajasza 11:1-10 pozwala nam zrozumieć, jakim władcą będzie Mesjasz. Werset 2 powiada, że „spocznie na nim Duch Jahwe, Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy” (Biblia lubelska).

15. Co pod mesjańskimi rządami będzie oznaczać ‛duch mocy’?

¹⁵ Zastanówmy się, co dla rządów Jezusa będzie znaczył ‛duch mocy’. Kiedy Jezus był na ziemi, dysponował pewną miarą mocy od Jehowy, umożliwiającą mu dokonywanie cudów. Okazywał też serdeczne pragnienie dopomagania ludziom, na przykład kiedy mówił: „Chcę” (Mateusza 8:3). Ale jego ówczesne cuda były zaledwie przebłyskiem tego, co zdziała rządząc z nieba. Jezus dokona cudów na skalę całej ziemi! Chorzy, niewidomi, głusi, okaleczeni lub sparaliżowani odzyskają zdrowie na zawsze (Izajasza 35:5, 6). Obfitość rzetelnie rozdzielanej żywności po wsze czasy położy kres głodowi (Psalm 72:16). A co z niezliczonymi milionami tych, którzy są w grobach, a o których Bóg zechce pamiętać? „Moc” Jezusa umożliwi mu wskrzeszenie zmarłych, dzięki czemu każdy otrzyma sposobność życia wiecznego w Raju! (Jana 5:28, 29). Jednakże nawet dysponując taką mocą, mesjański Król zawsze będzie niezwykle pokorny. „Znajdzie upodobanie w bojaźni Jahwe” (Izajasza 11:3, Bl).

16. Jakim Sędzią będzie mesjański Król i jak to będzie kontrastować z tym, co wiadomo o człowieczych sędziach?

¹⁶ Król ten okaże się zarazem doskonałym Sędzią. „Nie będzie osądzał według pozorów ani nie będzie rozstrzygał na podstawie pogłosek”. Któregoż sędziego spośród ludzi, czy to z naszych czasów, czy z przeszłości, można by opisać w ten sposób? Nawet bardzo wnikliwy człowiek potrafi sądzić tylko na podstawie tego, co widzi i słyszy, polegając na posiadanej mądrości i rozeznaniu. Toteż w tym starym świecie sędziowie i ławnicy niejednokrotnie dają się zbić z tropu lub zmieniają zdanie pod wpływem sprytnej argumentacji, kruczków prawnych albo sprzecznych dowodów. Często tylko ludzie możni i bogaci potrafią się skutecznie obronić, a właściwie kupić sobie sprawiedliwość. Z mesjańskim Sędzią jest inaczej! On czyta w sercach. Nic nie ujdzie jego uwagi. Sprawiedliwość zostanie zrównoważona przez miłość i miłosierdzie, ale nie będzie na sprzedaż. Zawsze weźmie górę (Izajasza 11:3-5, Bl).

Jak jego panowanie wpływa na ciebie

17, 18. (a) Jaki promienny obraz przyszłości rodzaju ludzkiego nakreślono w Izajasza 11:6-9? (b) Do kogo przede wszystkim odnosi się to proroctwo i dlaczego? (c) Jak spełni się ono również literalnie?

¹⁷ Rzecz zrozumiała, że panowanie Mesjasza wywiera ogromny wpływ na jego poddanych. Po prostu zmienia ludzi. Księga Izajasza 11:6-9 ukazuje całą głębię tych zmian. Proroctwo to kreśli wzruszający obraz niebezpiecznych, drapieżnych zwierząt — niedźwiedzi, wilków, lampartów, lwów, żmij — w towarzystwie nieszkodliwych zwierząt domowych, a nawet dzieci. Ale te drapieżniki wcale nie są groźne! Dlaczego? Odpowiedzi dostarcza werset 9: „Nie będzie się wyrządzać żadnej krzywdy ani doprowadzać do zguby na całej mojej świętej górze, ponieważ ziemię na pewno tak pokryje wiedza o Jehowie, jak wody wypełniają morze” (NW).

¹⁸ Oczywiście „wiedza o Jehowie” nie mogłaby wywierać wpływu na literalne zwierzęta, toteż powyższe wersety muszą się odnosić przede wszystkim do ludzi. Panowanie Mesjasza wdrożyło dla nich program ogólnoświatowej działalności wychowawczej, w ramach której są pouczani o Jehowie i Jego drogach, ucząc się przy tym traktowania bliźnich z godnością, szacunkiem i miłością. W przyszłym Raju Mesjasz cudownie wydźwignie ludzkość do doskonałości fizycznej i moralnej. Zanikną zwierzęce, drapieżne cechy, które kalają naturę niedoskonałego człowieka. Ludzie także w sensie dosłownym nareszcie zaczną żyć w zgodzie ze zwierzętami (porównaj 1 Mojżeszową 1:28).

19. Jaki wpływ na życie ludzi wywiera w tych dniach ostatnich panowanie Mesjasza?

¹⁹ Nie zapominajmy jednak, że Mesjasz panuje już teraz. I już teraz poddani jego Królestwa uczą się żyć ze sobą w pokoju, spełniając tym samym jedno ze znaczeń proroctwa z Izajasza 11:6-9. Ponadto od prawie 80 lat Jezus realizuje obietnicę zapisaną w Izajasza 11:10: „W owym dniu ludy będą szukać korzenia Jessego, który stać będzie jako znak dla narodów; jego miejsce spoczynku stanie się pełne chwały” (Bl). Ludzie każdej narodowości zwracają się do Mesjasza. Dlaczego? Ponieważ odkąd zaczął panować, ‛stoi jako znak’. Daje całemu światu znać o swej obecności, rozwijając na ogromną skalę wspomnianą działalność wychowawczą. Jezus przepowiedział zresztą, że przed końcem tego starego systemu znamienną oznaką jego obecności będzie ogólnoziemskie dzieło głoszenia (Mateusza 24:14).

20. Jakiej postawy powinni się wystrzegać wszyscy poddani władzy Mesjasza i dlaczego?

²⁰ Obecność Chrystusa z władzą królewską nie jest zatem odległym, teoretycznym zagadnieniem, będącym jedynie przedmiotem intelektualnych dysput teologów. Jego panowanie wywiera wpływ na życie mieszkańców ziemi i zmienia je, jak to przepowiedział Izajasz. Z tego zepsutego systemu światowego Jezus wyprowadził już miliony poddanych swego Królestwa. Czy jesteś jednym z nich? W takim razie służ naszemu Władcy z całym zapałem i radością, na jakie zasługuje! To prawda, że łatwo się zniechęcić i przyłączyć do cynicznego wołania słyszanego w świecie: „Gdzież jest ta obiecana jego obecność?” (2 Piotra 3:4, NW). Ale sam Jezus powiedział: „Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mateusza 24:13).

21. Jak każdy z nas może wzmóc docenianie nadziei mesjańskiej?

²¹ Każdy mijający dzień zbliża nas do tego wielkiego dnia, w którym Jehowa poleci swemu Synowi, żeby przed całym światem ujawnił swą obecność. Nie pozwól gasnąć swej nadziei na ów dzień. Rozmyślaj nad mesjańskim posłannictwem Jezusa i nad zaletami tego już panującego Króla. Dużo myśl też o Jehowie Bogu, mądrym autorze i realizatorze wspaniałej nadziei mesjańskiej, nakreślonej w Biblii. Czyniąc tak, niewątpliwie będziesz coraz mocniej podzielał odczucia apostoła Pawła, który napisał: „O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga!” (Rzymian 11:33, BT).

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

◻ W jaki sposób Chrystus miał powrócić?

◻ Skąd wiemy, że paruzja Chrystusa jest niewidzialna i że ma trwać stosunkowo długo?

◻ Kiedy rozpoczęła się obecność Chrystusa i skąd o tym wiadomo?

◻ Jakim Władcą niebiańskim jest Mesjasz?

◻ Pod jakimi względami panowanie Chrystusa wywiera wpływ na życie jego poddanych?

[Ilustracja na stronie 15]

Nadzieja na powrót Jezusa dużo znaczyła dla jego wiernych apostołów

[Ilustracja na stronie 17]

Panując z nieba, Jezus dokona cudów na całym świecie

[Prawa własności]

Ziemia: Na podstawie zdjęcia NASA