Czy dobro zwycięży kiedyś zło?

PRAWIE dwa tysiące lat temu Jezus Chrystus, człowiek zupełnie niewinny, został poddany przesłuchaniu, od którego zależało jego życie. Doszło do tego wskutek spisku niegodziwych ludzi, pragnących go zgładzić, gdyż mówił prawdę. Bezpodstawnie oskarżono go o podżeganie do buntu, a krzykliwy tłum domagał się wyroku śmierci. Namiestnik rzymski wyżej cenił swój prestiż polityczny niż życie skromnego cieśli, toteż skazał Jezusa na okrutną śmierć. Pozornie wszystko wskazywało na to, że zło odniosło tryumf.

Jednakże w noc poprzedzającą egzekucję Jezus oświadczył uczniom: „Zwyciężyłem świat” (Jana 16:33). Co miał na myśli? Między innymi to, że pomimo zła panującego w tym świecie nie zgorzkniał ani nie zniżył się do oddawania wet za wet. Świat nie urobił go na swą modłę (porównaj Rzymian 12:2). Nawet w chwili śmierci modlił się za wykonawców wyroku: „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łukasza 23:34).

Do ostatniego tchnienia Jezus wykazywał, iż zło można pokonać. Nawoływał swych naśladowców, żeby i oni toczyli walkę ze złem. Jak mogli to czynić? Stosując się do rady biblijnej, by ‛nikomu złem za złe nie oddawać’ oraz by ‛zło zwyciężać dobrem’, w czym Jezus dał przykład (Rzymian 12:17, 21). Ale czy takie postępowanie naprawdę jest skuteczne?

Walka ze złem w Dachau

Else, Niemka uwięziona w Dachau, ofiarowała 14-letniej Rosjance drogocenny dar: wiarę i nadzieję.

Dachau to osławiony obóz koncentracyjny, w którym zginęły tysiące osób, a na setkach — między innymi na owej młodziutkiej Rosjance — przeprowadzano potworne eksperymenty medyczne. Miejsce to wydawało się być siedliskiem zła. Niemniej i w tak jałowej na pozór glebie zakiełkowało dobro, a nawet się pomnażało.

Else ogromnie współczuła tej nastolatce, zmuszanej w dodatku do przyglądania się, jak esesmani bestialsko gwałcą jej matkę. Z narażeniem życia wyszukiwała sposobności, by rozmawiać z dziewczyną na temat dobra i zła oraz biblijnej nadziei zmartwychwstania. Nauczyła swą młodą przyjaciółkę, jak pielęgnować miłość zamiast nienawiści. I dzięki Else ta młoda Rosjanka zdołała przeżyć koszmar obozu w Dachau.

Postępowaniem Else kierowało pragnienie wzorowania się na bezinteresowności Jezusa. Będąc Świadkiem Jehowy, nauczyła się nie oddawać złem za złe, a wiara pobudzała ją do pomagania drugim w rozwijaniu podobnej postawy. Chociaż cierpiała w Dachau, odniosła moralne zwycięstwo nad okrutnym reżimem. I wcale nie była pod tym względem wyjątkiem.

Paul Johnson, autor książki A History of Christianity (Historia chrześcijaństwa), zauważył, że Świadkowie Jehowy „odmawiali wszelkiej współpracy z państwem hitlerowskim, które potępiali jako do gruntu złe. (...) Aż 97 procent tych ludzi dotknęły takie czy inne prześladowania”. Czy ta walka była skazana na niepowodzenie? Oto co polska socjolog Anna Pawełczyńska napisała o Świadkach w książce Wartości a przemoc — zarys socjologicznej problematyki Oświęcimia: „Była to grupa więźniów — stanowiąca zwartą siłę ideologiczną, która wygrała swą walkę z hitleryzmem”.

Jednakże większość z nas musi się zmagać nie tyle ze złem pochodzącym z zewnątrz, ile z tym, które zakorzeniło się w naszym wnętrzu. Jest to bój z samym sobą.

Zwyciężanie zła tkwiącego w nas samych

Apostoł Paweł opisał tę walkę w następujący sposób: „Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę” (Rzymian 7:19, BT). Doskonale wiedział, że czynienie dobra nie zawsze przychodzi łatwo.

Eugenio,a młody Hiszpan, aż dwa lata walczył ze złymi skłonnościami. „Musiałem być dla siebie twardy” — wyjaśnia. „Niemoralne skłonności pojawiły się u mnie już w młodym wieku. Jako nastolatek chętnie uczestniczyłem w orgiach homoseksualnych i mówiąc szczerze, taki styl życia sprawiał mi przyjemność”. Co pobudziło go do zmiany postępowania?

„Zapragnąłem podobać się Bogu, a z Biblii dowiedziałem się, że On nie pochwala takiego życia, jakie prowadziłem” — powiedział Eugenio. „Postanowiłem więc stać się innym człowiekiem i przestrzegać wskazówek Bożych. Dzień po dniu musiałem zwalczać negatywne, zdrożne myśli, które ciągle opanowywały mój umysł. Byłem zdecydowany odnieść zwycięstwo i nieustannie modliłem się do Boga o pomoc. Dwa lata później najgorsze miałem już za sobą, ale w dalszym ciągu trzymam się w ryzach. Mimo wszystko warto było podjąć tę walkę. Dzisiaj mam szacunek dla samego siebie, żyję w udanym związku małżeńskim, a co najważniejsze, cieszę się więzią z Bogiem. Z własnego doświadczenia wiem, że złe myśli można wyrugować zanim wydadzą owoce — ale trzeba naprawdę się o to starać”.

Dobro zwycięża zło za każdym razem, gdy odpędzamy zdrożne myśli lub powstrzymujemy się przed odpłacaniem pięknym za nadobne. Jednakże te zwycięstwa, chociaż tak ważne, nie usuną dwóch głównych źródeł zła. Mimo najusilniejszych starań nie potrafimy w pełni się uporać z odziedziczonymi słabościami, a ludzkość w dalszym ciągu podlega złemu wpływowi Szatana. Czy to się kiedyś zmieni?

Unicestwienie Diabła

Gdy Jezus pozostał wierny aż do śmierci, Szatan poniósł dotkliwą klęskę. Nie zdołał złamać jego prawości, a ta porażka oznaczała dla Diabła początek końca. Biblia wyjaśnia, że Jezus umarł po to, by „przez śmierć zniszczyć (...) diabła” (Hebrajczyków 2:14). Po zmartwychwstaniu powiedział do uczniów: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mateusza 28:18, BT). A tej władzy miał użyć do unicestwienia dzieł Szatana.

Księga Objawienia opisuje dzień, w którym Jezus wyrzuca Szatana z niebios. Możliwości oddziaływania owego Arcyzłoczyńcy i jego demonów zostają ograniczone do najbliższego sąsiedztwa ziemi. I jak ostrzega Biblia, zło miało się wskutek tego niezwykle nasilić: „Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele” (Objawienie 12:7-9, 12).

Z proroctw biblijnych wynika, że to doniosłe wydarzenie już się rozegrało — mniej więcej w czasie pierwszej wojny światowej.b Okoliczność ta tłumaczy, dlaczego w naszych czasach obserwujemy wyraźne spotęgowanie się zła. Ale wkrótce Szatan zostanie całkowicie pozbawiony swobody działania, by nie mógł już na nikogo wywierać wpływu (zobacz Objawienie 20:1-3).

Co to wszystko będzie oznaczać dla ludzkości?

„Zła czynić nie będą”

Jezus jako Władca Królestwa Bożego skorzysta niebawem ze swej ‛władzy nad ziemią’ i wprowadzi w życie program duchowej reedukacji. ‛Mieszkańcy świata nauczą się sprawiedliwości’ (Izajasza 26:9, BT). Wszyscy odniosą z tego namacalne korzyści. Biblia zapewnia: „Zła czynić nie będą ani zgubnie działać (...) bo kraj się napełni znajomością Jahwe na kształt wód, które przepełniają morze” (Izajasza 11:9, BT).

Nawet obecnie potrafimy przezwyciężyć wiele złych skłonności. Możemy więc być pewni, że gdy zniknie wpływ demonów, wówczas bez porównania łatwiej będzie ‛odwrócić się od złego, a czynić dobro’ (1 Piotra 3:11).

Ponieważ Bóg jest dobry, a przy Jego pomocy ludzie pragnący czynić dobro potrafią pokonywać zło — czego przykładem jest Jezus — więc mamy wszelkie powody do żywienia ufności, że dobro odniesie zwycięstwo nad złem (Psalm 119:68). Osoby gotowe już teraz walczyć ze złem mogą oczekiwać życia na oczyszczonej ziemi, nad którą władzę sprawować będzie Królestwo Boże, czyli rząd mający wyplenić zło na zawsze. Psalmista opisał, jakie to da wyniki: „Łaskawość i wierność spotkają się z sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość wychyli się z nieba” (Psalm 85:11, 12, BT).

[Przypisy]