Jehowa — prawdziwy i żywy Bóg
PYTANIE faraona: „Któż to jest Jehowa?” było w rzeczywistości pogardliwym wyzwaniem (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 5:2, NW). Jak już wykazano w poprzednim artykule, swą postawą ściągnął on na Egipcjan plagi i śmierć, a sam ze swym wojskiem znalazł grób w morzu.
Jehowa Bóg dowiódł swej wyższości nad fałszywymi bogami starożytnego Egiptu. Ale pozwala się poznać znacznie bliżej. Jakimi cechami osobowości się odznacza? I czego od nas wymaga?
Jego imię i sława
Kiedy Mojżesz stawiał władcy Egiptu żądania, nie powiedział: „Pan mówi tak a tak”. Dla faraona oraz innych Egipcjan panami byli ich liczni fałszywi bogowie. Dlatego Mojżesz używał imienia Bożego — Jehowa — które jemu samemu oznajmiono z wysokości, gdy przebywał w pobliżu płonącego krzewu w krainie Midianitów. Spisane pod natchnieniem sprawozdanie donosi:
„Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: ‚Jam jest Jahwe. (...) Ja także usłyszałem jęk synów izraelskich, których Egipcjanie obciążyli robotami, i wspomniałem na moje przymierze. Przeto powiedz synom izraelskim: Ja jestem Jahwe! Uwolnię was od jarzma egipskiego i wybawię was z niewoli, i wyswobodzę was wyciągniętym ramieniem i przez surowe kary. I wezmę sobie was za mój lud, i będę wam Bogiem, i przekonacie się, że Ja Jahwe, Bóg wasz, uwolniłem was spod jarzma egipskiego. Potem wprowadzę was do ziemi [Kanaan], którą z ręką podniesioną przysiągłem dać [waszym przodkom:] Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Dam ją wam na własność. Zaiste, Ja jestem Jahwe!’” (Wyjścia 6:1-8, BT).
Jehowa tak właśnie uczynił. Wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej, po czym dał im w posiadanie ziemię Kanaan. Sprawił, iż spełniły się wszystkie Jego obietnice. Jakże to harmonizuje z Jego imieniem Jehowa, które znaczy „On powoduje, że się staje”. Biblia używa w odniesieniu do Jehowy takich tytułów, jak: „Bóg”, „Pan Wszechwładny”, „Stwórca”, „Ojciec”, „Wszechmocny”, „Najwyższy”. Niemniej imię Jehowa ukazuje Go jako prawdziwego Boga, który stopniowo realizuje swe niezwykłe zamierzenie (Izajasza 42:8, BT).
Gdybyśmy czytali Biblię w językach oryginalnych, napotkalibyśmy imię Boże tysiące razy. Jego cztery spółgłoski zapisywano hebrajskimi literami: Jod, He, Waw, He (יהוה), tworzącymi tak zwany tetragram, czytany od strony prawej ku lewej. W mowie uzupełniano je samogłoskami, ale dziś nie wiadomo dokładnie jakimi. Niektórzy wolą mówić Jahwe, lecz forma Jehowa jest bardzo upowszechniona i nierozerwalnie kojarzy się z naszym Stwórcą.
Imię Jehowa pozwala też odróżnić Boga od kogoś nazwanego w Psalmie 110:1 „Panem mym”. Według Biblii warszawskiej werset ten brzmi: „Rzekł Pan [po hebrajsku: יהוה] Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje!” Natomiast w New World Translation (Przekład Nowego Świata), w którym uwzględniono imię Boże występujące w tekście hebrajskim, czytamy: „Oto wypowiedź Jehowy do mego Pana: ‚Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek pod stopy twoje’”. Słowa Jehowy Boga proroczo wskazywały na Jezusa Chrystusa, którego pisarz nazwał ‛swym Panem’.
Za czasów faraona Jehowa wsławił swe imię. Poprzez Mojżesza oświadczył temu nieustępliwemu władcy: „Tym razem ześlę wszystkie plagi moje na ciebie i na sługi twoje, i na lud twój, abyś wiedział, że nie ma równego mi na całej ziemi. Bo już teraz byłbym wyciągnął rękę moją i dotknął zarazą i ciebie, i lud twój, tak że byłbyś starty z powierzchni ziemi, lecz tylko dlatego zachowałem cię przy życiu, by ci pokazać swoją siłę i by rozgłaszano imię moje po całej ziemi” (2 Mojżeszowa 9:14-16).
W rozmowie z dwoma hebrajskimi zwiadowcami na temat wyjścia z Egiptu i pokonania pewnych królów kananejskich mieszkanka Jerycha Rachab oznajmiła: „Wiem, że Jahwe dał wam [Izraelitom] ten kraj, gdyż postrach wasz padł na nas i wszyscy mieszkańcy kraju struchleli przed wami. Słyszeliśmy bowiem, jak Jahwe wysuszył wody Morza Czerwonego przed wami, gdy wychodziliście z Egiptu, i co uczyniliście dwom królom amoryckim po drugiej stronie Jordanu, Sichonowi i Ogowi, których obłożyliście klątwą. Na wieść o tym zatrwożyło się serce nasze i zabrakło nam odwagi wobec was, ponieważ Bóg wasz, Jahwe, jest Bogiem wysoko na niebie i nisko na ziemi” (Jozuego 2:9-11, BT). Sława Jehowy istotnie rozeszła się daleko.
Jehowa i Jego przymioty
„Niechaj poznają Ciebie i wiedzą, że Ty masz na imię Jahwe, że tylko sam jesteś najwyższy nad całą ziemią” — takie szczere pragnienie wyraził psalmista (Psalm 83:19, BT). Ponieważ Jehowa sprawuje zwierzchnictwo nad całym wszechświatem, więc prześladowani uczniowie Jezusa mogli się modlić: „Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje” (Dzieje 4:24, BT). Ileż otuchy dodaje świadomość, że Jehowa ‛wysłuchuje modlitwy’! (Psalm 65:3).
Główny przymiot Jehowy to miłość. „Bóg jest miłością”, uosobieniem tej cechy (1 Jana 4:8). Ponadto „ma potęgę i rozum”. Jehowa jest wszechmądry i wszechmocny, nigdy jednak nie nadużywa swych możliwości (Joba 12:13, BT; 37:23). Nie ulega też najmniejszej wątpliwości, że zawsze postąpi z nami sprawiedliwie, gdyż „sprawiedliwość i prawo są podstawą tronu jego” (Psalm 97:2). Jeżeli zbłądziliśmy, lecz okazujemy skruchę, powinna nas pokrzepiać świadomość, że Jehowa to „Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność” (2 Mojżeszowa 34:6). Nic więc dziwnego, iż służenie Jehowie sprawia nam tyle radości! (Psalm 100:1-5).
Niezrównany Król niebiański
Syn Jehowy, Jezus Chrystus, oświadczył: „Bóg jest duchem” (Jana 4:24). Jehowa jest więc niewidzialny dla oczu ludzkich. Do Mojżesza powiedział przecież: „Nie możesz oglądać oblicza mojego, gdyż nie może mnie człowiek oglądać i pozostać przy życiu” (2 Mojżeszowa 33:20). Chwała tego niebiańskiego Króla jest tak wielka, że spojrzenie na Niego człowiek przypłaciłby życiem.
Chociaż Jehowa pozostaje niedostępny dla naszego wzroku, oglądamy mnóstwo dowodów Jego istnienia — istnienia Boga Wszechmocnego. Nie ulega wątpliwości, że „niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem” (Rzymian 1:20). Ziemia, trawa na niej, drzewa, owoce, warzywa i kwiaty poświadczają, że Jehowa jest Bogiem. W przeciwieństwie do bezwartościowych bożków Jehowa zapewnia deszcz i czasy urodzajne (Dzieje 14:16, 17). Spójrz nocą na niebo usiane gwiazdami. Cóż za wspaniały dowód boskości Jehowy i Jego zdolności organizacyjnych!
Jehowa powołał do życia organizację świętych, inteligentnych stworzeń niebiańskich. Zgodnie współpracując w jej obrębie, spełniają one wolę Bożą, jak to opisał psalmista: „Błogosławcie Panu, aniołowie jego, potężni siłą, wykonujący słowo jego, aby słuchano głosu słowa jego! Błogosławcie Panu wszystkie zastępy jego, słudzy jego, pełniący wolę jego!” (Psalm 103:20, 21). Jehowa zorganizował też swój lud na ziemi. Zarówno naród izraelski, jak i pierwszych naśladowców Syna Bożego obowiązywał ściśle ustalony porządek. Podobnie dzisiaj Jehowa ma ogólnoświatową organizację gorliwych Świadków rozgłaszających dobrą nowinę, że Królestwo Boże jest tuż, tuż! (Mateusza 24:14).
Jehowa to prawdziwy i żywy Bóg
Boskość Jehowy uwidoczniła się na wiele sposobów! Upokorzył fałszywych bogów egipskich i bezpiecznie wprowadził Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Mnóstwa dowodów, iż Jehowa jest Bogiem, dostarcza Jego dzieło stwórcze. A nędzne bożki religii fałszywych po prostu nie mogą się z Nim równać.
Jaskrawy kontrast pomiędzy Jehową, żywym Bogiem, a martwymi bóstwami stworzonymi przez człowieka ukazał prorok Jeremiasz. Szczególnie uwydatnił to w 10 rozdziale swej Księgi, gdzie między innymi napisał: „Jahwe (...) jest prawdziwym Bogiem, jest Bogiem żywym i Królem wiecznym” (Jeremiasza 10:10, BT). Żywy i prawdziwy Bóg, Jehowa, jest Stwórcą wszystkiego. Wyzwolił udręczonych Izraelitów z niewoli egipskiej. Nie ma dla Niego rzeczy niemożliwych.
Jehowa, „Król wieków”, wysłucha modlitwy: „Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje, przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi” (1 Tymoteusza 1:17, BT; Mateusza 6:9, 10). Owo niebiańskie Królestwo Mesjańskie — na czele z już panującym Jezusem Chrystusem — niebawem wystąpi przeciwko niegodziwcom i zgładzi wszystkich wrogów Jehowy (Daniela 7:13, 14). Zaprowadzi też nowy świat, w którym posłuszna ludzkość będzie się cieszyć bezkresnymi błogosławieństwami (2 Piotra 3:13).
Wiele jeszcze można się dowiedzieć o Jehowie i Jego zamierzeniach. Dlaczego nie miałbyś się zdecydować na zdobywanie takiej wiedzy i dostosowywanie do niej swego postępowania? Jeżeli tak uczynisz, dostąpisz zaszczytu życia wiecznego w raju na ziemi pod rządami Królestwa. Doczekasz czasów, kiedy zniknie smutek, ból, nawet śmierć, a ziemia zostanie napełniona wiedzą o Jehowie (Izajasza 11:9; Objawienie 21:1-4). Przypadnie ci to w udziale pod warunkiem, że będziesz postępować zgodnie ze znalezioną w Biblii odpowiedzią na pytanie: „Któż to jest Jehowa?”
[Prawa własności do ilustracji, strona 7]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.