Co warto wiedzieć o zazdrości
CZYM jest zazdrość? Słowem tym określa się silne uczucie, które wywołuje niepokój, smutek lub złość. Może nas ono ogarniać, gdy widzimy, że ktoś lepiej niż my wywiązuje się ze swych zadań, albo gdy przyjaciel otrzymuje więcej pochwał. Ale czy zazdrość zawsze jest zła?
Ludzie owładnięci zazdrością zazwyczaj są podejrzliwi wobec potencjalnych rywali. Przykładem może być starożytny król izraelski Saul. Początkowo bardzo lubił swego giermka Dawida i nawet ustanowił go wodzem armii (1 Samuela 16:21; 18:5). Jakiś czas później usłyszał, jak kobiety sławiły Dawida, mówiąc: „Pobił Saul swój tysiąc, ale Dawid swoje dziesięć tysięcy” (1 Samuela 18:7). Król nie powinien dopuścić, by to wpłynęło na jego stosunki z Dawidem. Poczuł się jednak urażony. „Od tego dnia i nadal spoglądał Saul na Dawida z zazdrością” (1 Samuela 18:9).
Zazdrośnik niekoniecznie źle życzy drugiej osobie. Niekiedy po prostu z niechęcią odnosi się do jej sukcesów i pragnie dysponować takimi samymi środkami lub przejawiać podobne przymioty. Natomiast szczególnie negatywną formą zazdrości jest zawiść. Człowiek zawistny może się potajemnie powstrzymywać od wyświadczania dobra komuś, kto wzbudza w nim zazdrość, lub życzyć mu nieszczęścia. Czasami nie potrafi ukryć swych uczuć i jawnie działa na czyjąś szkodę, tak jak król Saul, który usiłował zabić Dawida. Kilkakrotnie próbował „przebić Dawida włócznią i przygwoździć go do ściany” (1 Samuela 18:11; 19:10).
Mógłbyś powiedzieć: „Ale ja wcale nie jestem zazdrosny”. To prawda, iż zazdrość może nie zawładnęła twym życiem. Jednakże do pewnego stopnia ma ona wpływ na każdego z nas — bez względu na to, czy ogarnia nas samych, czy drugich. Poza tym chociaż łatwo dostrzegamy zazdrość u innych, niekiedy trudno ją zauważyć u siebie.
„Skłonność do zawiści”
Mówiąc o grzesznej naturze człowieka, Słowo Boże, Biblia, często zwraca uwagę na zawiść i jej skutki. Czy przypominasz sobie doniesienie o Kainie i Ablu? Każdy z tych synów Adama i Ewy złożył Bogu ofiarę. Abel uczynił tak, bo przejawiał wiarę (Hebrajczyków 11:4). Ufał, iż Bóg zdoła spełnić swe wspaniałe zamierzenie co do ziemi (1 Mojżeszowa 1:28; 3:15; Hebrajczyków 11:1). Ponadto wierzył, iż nagrodzi On wiernych ludzi życiem w nadchodzącym ziemskim raju (Hebrajczyków 11:6). Dlatego Bóg z upodobaniem przyjął ofiarę Abla. Gdyby Kain prawdziwie kochał swego brata, byłby szczęśliwy, że Bóg mu pobłogosławił. Tymczasem Kain „rozgniewał się bardzo” (1 Mojżeszowa 4:5).
Jehowa usilnie zachęcił Kaina do właściwego postępowania, by i on mógł otrzymać błogosławieństwo. Następnie ostrzegł: „Jeśli nie będziesz czynił dobrze, u drzwi czyha grzech. Kusi cię, lecz ty masz nad nim panować” (1 Mojżeszowa 4:7). Niestety, Kain nie zapanował nad swym gniewem wynikającym z zazdrości. Powodowany nim, zabił swego prawego brata (1 Jana 3:12). Od tego czasu różne potyczki i wojny pozbawiły życia setki milionów ludzi. W dziele The World Book Encyclopedia wyjaśniono: „Do podstawowych przyczyn wojen należy pożądanie ziemi, bogactw i władzy oraz pragnienie bezpieczeństwa”.
Prawdziwi chrześcijanie nie uczestniczą w wojnach tego świata (Jana 17:16). Z przykrością trzeba jednak powiedzieć, iż niektórzy członkowie zboru wszczynają utarczki słowne. Jeżeli inni poprą którąś ze stron, takie sprzeczki mogą się przerodzić w szkodliwe ostre polemiki. „Skąd się biorą wojny i skąd walki między wami?” — zapytał swych współbraci biblijny pisarz Jakub (Jakuba 4:1). W odpowiedzi obnażył ich chciwe materialistyczne pragnienia, a następnie dodał: „Pożądacie”, inaczej mówiąc „zazdrościcie” (Jakuba 4:2, przypis w NW). Materializm istotnie może doprowadzić do pożądania oraz do zazdroszczenia tym, którzy zdają się żyć w lepszych warunkach. Z tego powodu Jakub ostrzegł przed ludzką „skłonnością do zawiści” (Jakuba 4:5).
A jaki pożytek przyniesie nam rozważenie przyczyn zazdrości? Pomoże nam postępować uczciwie oraz ulepszać nasze stosunki z drugimi. Dzięki takiej analizie będziemy też bardziej wyrozumiali, tolerancyjni i chętni do wybaczania. A co najważniejsze, wyraźnie dostrzeżemy, iż zachodzi pilna potrzeba, by Bóg miłosiernie uwolnił człowieka od grzesznych skłonności (Rzymian 7:24, 25).
Świat wolny od grzesznej zazdrości
Z ludzkiego punktu widzenia uwolnienie świata od grzesznej zazdrości może się wydawać nierealne. Pisarz Rom Landau przyznał: „Nagromadzona w ciągu wieków wiedza, łącznie ze wszystkim, co na ten temat powiedzieli filozofowie (...) i psycholodzy, nie poleca ludziom nękanym zazdrością żadnych środków zaradczych. (...) Czy kiedykolwiek jakiś lekarz wyleczył człowieka z zazdrości?”
Tymczasem Słowo Boże daje ludziom nadzieję na osiągnięcie doskonałego życia w nowym świecie, w którym już nigdy nikogo nie będzie dręczyć bezbożna zazdrość lub zawiść. Co więcej, pokoju panującego w tym nowym świecie nie będą zakłócać osoby przejawiające takie niegodziwe cechy (Galatów 5:19-21; 2 Piotra 3:13).
Ale nie każdy rodzaj zazdrości jest zły. W Biblii czytamy nawet, iż Jehowa „jest Bogiem zazdrosnym” (2 Mojżeszowa 34:14). Jak to rozumieć? Co Pismo Święte mówi o stosownej zazdrości? I jak można pokonać niewłaściwy jej rodzaj? Odpowiedzi na te pytania udzielą następne artykuły.