Nadzorcy podróżujący usługują jako wierni szafarze

„W takiej mierze, w jakiej każdy otrzymał dar, usługujcie jedni drugim jako wspaniali szafarze niezasłużonej życzliwości Bożej, która się rozmaicie przejawia” (1 PIOTRA 4:10).

1, 2. (a) Jak można zdefiniować słowo „szafarz”? (b) Kto zalicza się do szafarzy, którymi się posługuje Bóg?

JEHOWA posługuje się wszystkimi wiernymi chrześcijanami jako szafarzami. Szafarz to sługa zarządzający domem. Może też prowadzić interesy swego pana (Łukasza 16:1-3; Galatów 4:1, 2). Jezus „szafarzem wiernym” nazwał grono lojalnych pomazańców przebywających na ziemi. Powierzył im „całe swoje mienie”, w tym także dzieło głoszenia o Królestwie (Łukasza 12:42-44; Mateusza 24:14, 45).

² Apostoł Piotr powiedział, że wszyscy chrześcijanie są szafarzami niezasłużonej życzliwości Bożej, która się przejawia w rozmaity sposób. Każdy może na wyznaczonym miejscu wywiązywać się ze swych obowiązków szafarza (1 Piotra 4:10). W roli szafarzy usługują zamianowani chrześcijańscy starsi, a wśród nich nadzorcy podróżujący (Tytusa 1:7). Jak należy ich traktować? Jakimi przymiotami powinni się odznaczać i do jakich celów zdążać? I jak mogą osiągnąć najlepsze wyniki?

Wdzięczność za ich służbę

3. Dlaczego nadzorców podróżujących można nazwać „wspaniałymi szafarzami”?

³ Chrześcijańskie małżeństwo napisało do nadzorcy podróżującego i jego żony: „Chcielibyśmy bardzo podziękować za poświęcony nam czas i za miłość, jaką nam okazaliście. Nasza rodzina dużo skorzystała z Waszych zachęt i rad. Wiemy, że musimy stale wzrastać pod względem duchowym, ale z pomocą Jehowy i dzięki takim braciom i siostrom jak Wy, staje się to dużo łatwiejsze”. Podobne wypowiedzi nie należą do rzadkości, gdyż nadzorcy podróżujący interesują się współwyznawcami, tak jak dobry szafarz troskliwie zaspokaja potrzeby domowników. Niektórzy są wybitnymi mówcami. Wielu wyróżnia się w służbie kaznodziejskiej, a inni znani są z okazywania ciepła i współczucia. Ponieważ nadzorcy podróżujący pielęgnują takie dary i z nich korzystają w usługiwaniu drugim, słusznie można ich nazwać „wspaniałymi szafarzami”.

4. Jaką kwestię teraz rozważymy?

⁴ Apostoł Paweł napisał: „Od szafarzy oczekuje się, żeby taki okazał się wierny” (1 Koryntian 4:2). Usługiwanie co tydzień w innym zborze współchrześcijan jest wyjątkowym, radosnym przywilejem. Niemniej wiąże się też z wielką odpowiedzialnością. Jak wobec tego nadzorcy podróżujący mogą wiernie i skutecznie wypełniać obowiązki szafarzy?

Skuteczne wywiązywanie się z obowiązków szafarzy

5, 6. Dlaczego w życiu nadzorcy podróżującego tak duże znaczenie ma niezachwiane poleganie na Jehowie?

⁵ Jeżeli nadzorcy podróżujący mają być dobrymi szafarzami, koniecznie muszą niezachwianie polegać na Jehowie. Rozkład zajęć oraz nawał obowiązków może ich czasami przytłaczać (porównaj 2 Koryntian 5:4). Powinni więc działać zgodnie z pieśnią psalmisty Dawida: „Zrzuć na Pana brzemię swoje, a On cię podtrzyma! On nie dopuści, by na zawsze zachwiał się sprawiedliwy” (Psalm 55:23). Pokrzepiające są też inne słowa Dawida: „Błogosławiony niech będzie Pan [Jehowa, NW]! Codziennie dźwiga ciężary nasze” (Psalm 68:20).

⁶ Skąd Paweł czerpał siły, by się wywiązać ze swych obowiązków duchowych? Sam napisał: „Do wszystkiego mam siłę dzięki temu, który mi udziela mocy” (Filipian 4:13). To Jehowa Bóg był dla Pawła Źródłem siły. Podobnie radził Piotr: „Jeśli ktoś usługuje, niech usługuje jako zależny od siły, której udziela Bóg — aby we wszystkim Bóg był otoczony chwałą poprzez Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 4:11). Pewien długoletni nadzorca podróżujący tak uwypuklił potrzebę polegania na Bogu: „Kiedy załatwiasz jakiś problem, zawsze szukaj pomocy u Jehowy i Jego organizacji”.

7. Jaką rolę w pracy nadzorcy podróżującego odgrywa zachowywanie równowagi?

⁷ Dobry nadzorca podróżujący musi też zachowywać równowagę. Tak jak inni chrześcijanie, stara się ‛upewniać co do rzeczy ważniejszych’ (Filipian 1:10).a Jeśli miejscowi starsi mają pytania dotyczące jakiejś sprawy, mogą przedstawić je nadzorcy obwodu, gdy odwiedzi zbór (Przypowieści 11:14; 15:22). Jego zrównoważone uwagi i biblijne rady zapewne okażą się bardzo pomocne, gdy po jego odjeździe starsi dalej będą zajmować się tą sprawą. Podobnej wskazówki udzielił Paweł Tymoteuszowi: „Co usłyszałeś ode mnie z poparciem wielu świadków, to porucz wiernym ludziom, którzy z kolei będą odpowiednio wykwalifikowani do nauczania drugich” (2 Tymoteusza 2:2).

8. Dlaczego konieczne jest gruntowne studium i rozmyślanie?

⁸ Aby udzielać mądrych rad, trzeba gruntownie studiować Pismo Święte i rozmyślać nad jego treścią (Przypowieści 15:28). Pewien nadzorca okręgu powiedział: „Na spotkaniach ze starszymi nie powinniśmy obawiać się przyznać, że nie znamy odpowiedzi na jakieś pytanie”. Dokładanie starań, by w danej sprawie przejawiać „umysł Chrystusowy”, pozwoli udzielić rad opartych na Biblii, które pomogą innym podporządkować się woli Bożej (1 Koryntian 2:16). Niekiedy nadzorca podróżujący musi zwrócić się listownie do Towarzystwa Strażnica z prośbą o wskazówki. W każdym wypadku wiara w Jehowę i miłość do prawdy są znacznie ważniejsze niż elokwencja lub zrobienie wrażenia na drugich. Paweł nie przyszedł do Koryntu „z niezwykłością mowy lub mądrości”, ale zaczął tam swą służbę „w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem”. Czy przez to niewiele osiągnął? Wprost przeciwnie, pomógł Koryntianom ugruntować wiarę nie na „mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej” (1 Koryntian 2:1-5).

Inne ważne przymioty

9. Dlaczego nadzorcy podróżujący muszą wczuwać się w cudze położenie?

⁹ W osiąganiu dobrych rezultatów pomaga nadzorcom podróżującym umiejętność wczuwania się w cudze położenie. Piotr nawoływał wszystkich chrześcijan, by ‛okazywali wzajemne zrozumienie’, czyli byli „współczujący” (1 Piotra 3:8, przypis w NW). Pewien nadzorca obwodu chętnie ‛interesuje się w zborze każdą osobą i otacza ją szczerą troską’. W podobnym duchu pisał Paweł: „Radujcie się z tymi, którzy się radują; płaczcie z tymi, którzy płaczą” (Rzymian 12:15). Takie nastawienie pobudza nadzorców podróżujących do podejmowania usilnych starań, by zrozumieć problemy i warunki współwyznawców. Wówczas mogą udzielić budujących rad opartych na Biblii, których zastosowanie przynosi naprawdę dobre rezultaty. Jeden z nadzorców obwodu, znany z wczuwania się w cudze położenie, otrzymał następujący list od zboru w Turynie we Włoszech: „Jeżeli pragniesz, by się tobą interesowano, interesuj się drugimi; jeśli chcesz, by inni byli dla ciebie mili, bądź miły dla nich; jeśli pragniesz być kochany, sam kochaj; jeśli oczekujesz pomocy, bądź gotowy pomagać. Tego wszystkiego nauczyliśmy się od Ciebie!”

10. Co nadzorcy obwodu i okręgu powiedzieli o pokorze i jaki przykład dał pod tym względem Jezus?

¹⁰ Nadzorcy podróżujący mogą zdziałać wiele dobrego, gdy są pokorni i przystępni. Jeden z nich, usługujący w obwodzie, zauważył: „Zachowywanie pokornego usposobienia jest sprawą niezwykle ważną”. Brat ten chciałby ostrzec nowych nadzorców podróżujących: „Nie ulegajcie nadmiernie wpływowi zamożniejszych braci, którzy mogą coś dla was zrobić, i nie ograniczajcie przyjacielskich stosunków tylko do takich osób, lecz zawsze starajcie się być bezstronni” (2 Kronik 19:6, 7). Ponadto naprawdę pokorny nadzorca nie będzie miał wygórowanego mniemania o sobie jako o przedstawicielu Towarzystwa. Pewien nadzorca okręgu słusznie powiedział: „Przejawiaj pokorę i chętnie słuchaj braci. Zawsze bądź przystępny”. W obecności największego ze wszystkich ludzi, Jezusa Chrystusa, inni mogliby być skrępowani, gdyby nie jego niezwykła pokora i przystępność, dzięki którym nawet dzieci czuły się przy nim swobodnie (Mateusza 18:5; Marka 10:13-16). Nadzorcy podróżujący pragną, by dosłownie każdy członek zboru — dzieci, młodzież i starsi wiekiem — śmiało się do nich zwracał.

11. Co mogą dać stosowne przeprosiny?

¹¹ Oczywiście „wszyscy (...) wielokrotnie się potykamy”, więc również nadzorcy podróżujący popełniają błędy (Jakuba 3:2). Gdy im się to zdarzy, szczere przeprosiny będą dla innych starszych przykładem pokory. Jak mówi Księga Przypowieści 22:4, „nagrodą za pokorę i [pełną czci] bojaźń Bożą jest bogactwo, cześć i życie”. A czyż wszyscy słudzy Boży nie powinni ‛w pokorze obcować ze swoim Bogiem’? (Micheasza 6:8). Kiedy spytano nadzorcę obwodu, jakiej rady udzieliłby nowemu podróżującemu starszemu, powiedział: „Darz wszystkich braci wielkim szacunkiem i uznaniem i uważaj ich za lepszych od siebie. Dużo się od nich nauczysz. Okazuj pokorę. Bądź sobą. Nie wynoś się ponad drugich” (Filipian 2:3).

12. Dlaczego gorliwość w chrześcijańskiej służbie ma tak istotne znaczenie?

¹² Gorliwość w chrześcijańskiej służbie dodaje wagi słowom nadzorcy podróżującego. W gruncie rzeczy jeśli razem z małżonką daje on przykład gorliwości w dziele ewangelizacji, zachęca tym starszych, ich żony oraz resztę zboru do przejawiania podobnego ducha. „Okazuj gorliwość w służbie” — zachęcał pewien nadzorca obwodu. Ponadto powiedział: „Przekonałem się, że im gorliwiej zbór głosi, tym na ogół mniej ma problemów”. Inny nadzorca obwodu zaznaczył: „Uważam, że jeśli starsi współpracują z braćmi i siostrami w głoszeniu i pomagają im czerpać z tego radość, wtedy służba dla Jehowy przynosi pokój umysłu i sprawia najwięcej zadowolenia”. Apostoł Paweł ‛zdobył się na śmiałość, by z wielkim zmaganiem opowiedzieć Tesaloniczanom dobrą nowinę Bożą’. Nic dziwnego, że mile wspominali jego wizytę oraz działalność kaznodziejską i pragnęli znowu go ujrzeć (1 Tesaloniczan 2:1, 2; 3:6).

13. Co nadzorca podróżujący bierze pod uwagę, gdy współpracuje z innymi chrześcijanami w służbie polowej?

¹³ Współpracując z innymi chrześcijanami w służbie polowej, nadzorca podróżujący bierze pod uwagę ich warunki i ograniczenia. Chociaż jego sugestie z pewnością mogą być przydatne, to jednak będzie pamiętał, iż głoszenie z doświadczonym starszym niektórych tremuje. Dlatego czasami zamiast rad stosowniejsze jest udzielenie zachęt. Niekiedy głosiciele i pionierzy, z którymi nadzorca obwodu wybiera się na studium biblijne, wolą, by to on je prowadził. Prawdopodobnie chcą się w ten sposób dowiedzieć, jak ulepszyć własne metody nauczania.

14. Dlaczego można powiedzieć, że gorliwość nadzorców podróżujących udziela się drugim?

¹⁴ Gorliwość nadzorców podróżujących udziela się drugim. W Ugandzie nadzorca obwodu wraz z innym bratem godzinę szedł przez gęsty las na studium biblijne z rodziną, która nie robiła większych postępów. Po drodze tak padało, że na miejsce dotarli przemoczeni do nitki. Na sześciorgu domownikach duże wrażenie zrobiło to, iż odwiedził ich nadzorca podróżujący. Zdawali sobie sprawę, że kaznodzieje ich kościoła nigdy nie okazaliby takiego zainteresowania wiernymi. W najbliższą niedzielę pierwszy raz poszli na zebranie i wyrazili pragnienie zostania Świadkami Jehowy.

15. Jakie wspaniałe przeżycie miał gorliwy nadzorca obwodu z Meksyku?

¹⁵ W meksykańskim stanie Oaxaca pewien nadzorca obwodu poza swoimi normalnymi obowiązkami zdobył się na dodatkowy wysiłek. Postarał się o zezwolenie na spędzenie czterech nocy w celi więziennej, aby odwiedzić siedmiu więźniów, którzy zostali głosicielami Królestwa. Przez kilka dni razem z nimi świadczył od celi do celi i prowadził studia biblijne. Zainteresowanie było tak żywe, iż niektóre rozmowy przeciągnęły się do późnej nocy. Ten gorliwy nadzorca pisze: „Na koniec wizyty więźniowie i ja byliśmy zbudowani i pełni radości”.

16. Dlaczego zachęty nadzorców podróżujących i ich żon sprawiają tyle dobrego?

¹⁶ Nadzorcy podróżujący nie szczędzą zachęt. Kiedy Paweł odwiedzał zbory w Macedonii, ‛zachęcał je niejednym słowem’ (Dzieje 20:1, 2). W ten sposób można bardzo skutecznie pobudzić zarówno młodych, jak i starych do wyznaczania sobie celów duchowych. Jak się okazało, prawie 20 procent ochotników pracujących w pewnym dużym Biurze Oddziału Towarzystwa Strażnica podjęło służbę pełnoczasową dzięki wcześniejszym zachętom nadzorców obwodu. Bardzo zachęcająco działają na drugich również żony nadzorców podróżujących, gdyż dają piękny przykład jako pełnoczasowe głosicielki Królestwa.

17. Jak pewien starszy wiekiem nadzorca obwodu traktuje przywilej pomagania drugim?

¹⁷ Szczególnego wsparcia potrzebują osoby sędziwe i przygnębione. Pewien starszy wiekiem nadzorca obwodu pisze: „Niewysłowionej wewnętrznej radości przysparza mi przywilej niesienia pomocy nieaktywnym i słabym członkom trzody Bożej. Wyjątkowe znaczenie mają dla mnie słowa z Listu do Rzymian 1:11, 12, bo kiedy ‛udzielam takim osobom jakiegoś daru duchowego ku ich utwierdzeniu’, sam czuję się ogromnie zachęcony i pokrzepiony”.

Dobrodziejstwa płynące z ich radosnej pracy

18. Jakie biblijne cele starają się osiągnąć nadzorcy podróżujący?

¹⁸ Nadzorcy podróżujący są szczerze zainteresowani pomyślnością współwyznawców. Pragną umacniać zbory i budować je pod względem duchowym (Dzieje 15:41). Pewien nadzorca ciężko pracuje, „by dodawać zachęty, nieść pokrzepienie i rozbudzać pragnienie pełnienia służby oraz nieustannego kierowania się w życiu prawdą” (3 Jana 3). Inny stara się pomagać braciom, żeby byli ustaleni w wierze (Kolosan 2:6, 7). Pamiętajmy, że nadzorca podróżujący jest „prawdziwym druhem”, a nie panem czyjejś wiary (Filipian 4:3; 2 Koryntian 1:24). Jego wizyty są okazją do czerpania zachęt i do wzmożenia aktywności, a dla grona starszych — do zastanowienia się nad postępami i przyszłymi celami zboru. Głosiciele zborowi, pionierzy, słudzy pomocniczy i starsi mogą oczekiwać, że jego wypowiedzi oraz przykład zbudują ich i zachęcą do dalszej pracy (porównaj 1 Tesaloniczan 5:11). A zatem z całego serca popierajmy wizyty nadzorcy obwodu i odnośmy pełny pożytek ze służby pełnionej przez nadzorcę okręgu.

19, 20. Jaką nagrodę za swą wierną służbę otrzymują nadzorcy podróżujący i ich żony?

¹⁹ Za swą wierną służbę nadzorcy podróżujący i ich żony są obficie nagradzani i mogą być pewni, że Jehowa będzie im błogosławił ze względu na dobro, jakie wyświadczają drugim (Przypowieści 19:17; Efezjan 6:8). Georg i jego żona Magdalena są już w podeszłym wieku i przez wiele lat odwiedzali zbory. Na zgromadzeniu w Luksemburgu do Magdaleny podeszła osoba, której dała świadectwo 20 lat wcześniej. Owa kobieta, będąca Żydówką, zainteresowała się prawdą dzięki literaturze biblijnej pozostawionej przez Magdalenę i z czasem dała się ochrzcić. Z kolei Georga zagadnęła duchowa siostra pamiętająca, jak prawie 40 lat temu odwiedził jej dom. Zapał, z jakim przedstawiał dobrą nowinę, skłonił ją i męża do przyjęcia prawdy. Nie trzeba dodawać, że te spotkania bardzo uradowały Georga i Magdalenę.

²⁰ Owocna służba w Efezie sprawiła Pawłowi radość i być może właśnie dlatego przytoczył słowa Jezusa: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35). Ponieważ praca nadzorców podróżujących polega na ciągłym dawaniu, zaznają oni szczęścia, szczególnie gdy sobie uświadomią jej piękne rezultaty. Pewien nadzorca obwodu pomagał zniechęconemu starszemu, który napisał do niego w liście: „Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak niezwykłą, ‚krzepiącą pomocą’ stałeś się w moim życiu duchowym. (...) Nigdy nie zrozumiesz do końca, jak wielkim wsparciem się okazałeś dla współczesnego Asafa, którego ‛nogi omal się nie potknęły’” (Kolosan 4:11; Psalm 73:2).

21. Dlaczego można powiedzieć, że List 1 do Koryntian 15:58 odnosi się do pracy nadzorców podróżujących?

²¹ Pewien starszy chrześcijanin, który wiele lat usługiwał w obwodzie, bardzo lubi rozmyślać o słowach z Listu 1 do Koryntian 15:58, gdzie Paweł nawoływał: „Stańcie się niezłomni, niewzruszeni i miejcie zawsze mnóstwo pracy w dziele Pańskim, wiedząc, że wasz trud w związku z Panem nie jest daremny”. Nadzorcy obwodu niewątpliwie mają wiele pracy w dziele Pańskim. Jakże jesteśmy wdzięczni, że z radością usługują jako wierni szafarze niezasłużonej życzliwości Bożej!

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Dlaczego nadzorców podróżujących można uznać za „wspaniałych szafarzy”?

◻ Dzięki czemu nadzorcy obwodów i okręgów mogą zdziałać wiele dobrego?

◻ Dlaczego u nadzorców podróżujących tak istotne znaczenie ma pokora i gorliwość?

◻ Jakie piękne cele przyświecają nadzorcom podróżującym?

[Ilustracja na stronie 16]

Nadzorcy podróżujący starają się dodawać zachęty współwyznawcom

[Ilustracje na stronie 17]

Z towarzystwa nadzorców podróżujących i ich żon mogą odnieść pożytek zarówno młodzi, jak i starzy

[Ilustracja na stronie 18]

Gorliwość nadzorcy podróżującego udziela się drugim