„Święty płaszcz z Trewiru”

TREWIR to najstarsze miasto w Niemczech, którego historia sięga 2000 lat wstecz.a Od wieków jest ono silnie związane z Kościołem katolickim. W 1996 roku w tamtejszej katedrze wystawiono pewną relikwię rzekomo tak starą jak samo miasto. Nazwano ją „świętym płaszczem z Trewiru”.

Jest to szata z krótkimi rękawami mająca 157 centymetrów długości i 109 szerokości. Została wykonana z bawełny i — jak podaje Hans-Joachim Kann w książce Wallfahrtsführer Trier und Umgebung (Trewir i okolice — przewodnik pielgrzyma) — noszono ją prawdopodobnie jako szatę wierzchnią. Według niektórych ocen owa szata, której znaczną część w ciągu stuleci reperowano i wzmacniano innymi materiałami, pochodzi z II lub nawet I wieku n.e. Jeżeli tak jest rzeczywiście, byłaby to unikatowa odzież o wartości muzealnej.

Niektórzy jednak utrzymują, iż owa szata to nie tylko rzadko spotykany eksponat, ale świętość — stąd nazwa „święty płaszcz”. Uważają tak dlatego, że nie ma ona szwów — podobnie jak szata spodnia Jezusa Chrystusa (Jana 19:23, 24). Zdaniem pewnej grupy osób ten „święty płaszcz” należał właśnie do Mesjasza.

Nie wiadomo dokładnie, skąd ów płaszcz wziął się w Trewirze. Według pewnego dzieła został on „podarowany miastu przez cesarzową Helenę, matkę Konstantyna Wielkiego”. Jak podaje Kann, pierwsza wiarogodna wzmianka potwierdzająca, że owa tunika znajduje się w Trewirze, pochodzi z roku 1196.

Płaszcz jest przechowywany w katedrze i od XVI wieku co jakiś czas wystawia się go na pokaz. Można go było zobaczyć na przykład w roku 1655, krótko po wojnie trzydziestoletniej, która dla Trewiru okazała się bardzo kosztowna. Przy tej okazji — tak jak przy wielu innych — osiągnięto znaczne wpływy ze sprzedaży pamiątek dla pielgrzymów.

W tym stuleciu zorganizowano trzy pielgrzymki do „świętego płaszcza” — w roku 1933, 1959 i 1996. W roku 1933 pielgrzymkę ogłoszono w tym samym dniu, w którym Hitler został kanclerzem Rzeszy Niemieckiej. Jak podkreśla Kann, zbieg tych dwóch wydarzeń rzutował na okoliczności towarzyszące tej pielgrzymce. Na zewnątrz katedry umundurowani hitlerowcy trzymali przy pielgrzymach wartę honorową. Tego roku szatę oglądało dwa i pół miliona ludzi.

Herbert, długoletni mieszkaniec Trewiru, porównuje pielgrzymkę z roku 1959 i ubiegłoroczną. „W 1959 roku na ulicach roiło się od tłumów, a niemal na każdym rogu stały stragany z pamiątkami. Tym razem jest dużo spokojniej”. Rzeczywiście, w 1996 roku szatę oglądało tylko 700 000 osób, czyli milion mniej niż w roku 1959.

Dlaczego ludzie pragną zobaczyć tę szatę?

Kościół podkreśla, iż szaty tej nie należy uważać za przedmiot kultu. Ponieważ nie ma ona szwów, traktowana jest jako symbol jedności Kościoła. Gazeta Frankfurter Allgemeine Zeitung donosi, że zapowiadając pielgrzymkę, biskup Spital oznajmił: „Niecodzienna sytuacja na świecie wymaga od nas chrześcijan niecodziennych rozwiązań. Musimy stawiać czoło rosnącej fali nienawiści, okrucieństwa i przemocy”. Biskup wyjaśnił, iż owa szata przypomina pielgrzymowi o jedności.

Ale dlaczego o jedności Kościoła ma przypominać „święty płaszcz”? Co by było, gdyby tę szatę zniszczono, pocięto na części lub uznano za fałszerstwo? Czy zagroziłoby to jedności Kościoła? A co z ludźmi, którzy nie mogą odbyć pielgrzymki do Trewiru? Czyżby byli oni mniej świadomi jedności wewnątrz Kościoła?

Pismo Święte nie zawiera żadnej wzmianki sugerującej, jakoby pierwsi chrześcijanie potrzebowali jakichś przedmiotów przypominających im o tym, że mają być zjednoczeni. Apostoł Paweł zachęcał nawet chrześcijan: „Chodzimy dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu” (2 Koryntian 5:7). Dlatego jedność panującą wśród prawdziwych chrześcijan nazwano „jednością w wierze” (Efezjan 4:11-13).

[Przypis]