Czy wynosisz Jerozolimę ‛ponad swój główny powód do radości’?

„Niech mi język przylgnie do podniebienia, (...) gdybym miał nie wynosić Jerozolimy ponad mój główny powód do radości” (PSALM 137:6).

1. Jaki stosunek do wybranego przez Boga miasta miało wielu wygnańców żydowskich?

MINĘŁO prawie 70 lat, odkąd w 537 roku p.n.e. pierwsi wygnańcy żydowscy powrócili do Jerozolimy. Świątynia Boża została odbudowana, ale miasto wciąż leżało w gruzach. W tym czasie na wygnaniu dorosło kolejne pokolenie. Wielu jego członków niewątpliwie podzielało odczucia psalmisty, który śpiewał: „Gdybym zapomniał o tobie, Jerozolimo, to niech zapomina moja prawica” (Psalm 137:5). Niektórzy nie poprzestali na zachowywaniu pamięci o Jerozolimie; uczynkami dowiedli, że wynoszą ją ‛ponad swój główny powód do radości’ (Psalm 137:6).

2. Kim był Ezdrasz i jak został pobłogosławiony?

² Rozważmy chociażby przykład kapłana Ezdrasza. Jeszcze zanim wrócił do rodzinnego kraju, gorliwie działał na rzecz czystego wielbienia praktykowanego w Jerozolimie (Ezdrasza 7:6, 10). I został za to obficie pobłogosławiony. Jehowa Bóg pobudził serce króla perskiego, żeby powierzył Ezdraszowi zaszczytne zadanie poprowadzenia drugiej grupy wygnańców do Jerozolimy. Co więcej, król podarował im sporo złota i srebra, „aby został upiększony dom Jehowy” (Ezdrasza 7:21-27).

3. W jaki sposób Nehemiasz dowiódł, że za najważniejszą sprawę uważa losy Jerozolimy?

³ Jakieś 12 lat później stanowcze kroki poczynił inny Żyd, Nehemiasz, który pełnił służbę w perskim pałacu w Suzie. Sprawował tam prestiżową funkcję podczaszego króla Artakserksesa, ale nie uznawał jej za swój „główny powód do radości”. Pragnął raczej udać się do Jerozolimy, by ją odbudować. Modlił się w tej sprawie przez wiele miesięcy i Jehowa Bóg mu pobłogosławił. Kiedy król perski dowiedział się o zmartwieniu Nehemiasza, dał mu listy upoważniające go do odbudowy Jerozolimy oraz eskortę wojskową (Nehemiasza 1:1 do 2:9).

4. Jak możemy pokazać, iż oddawanie czci Jehowie jest dla nas ważniejsze niż jakikolwiek inny powód do radości?

⁴ Ezdrasz, Nehemiasz oraz liczni Żydzi z nimi współpracujący bez wątpienia dowiedli, że wielbienie Jehowy z ośrodkiem w Jerozolimie uważają za rzecz najważniejszą — że jest ono ‛ponad ich główny powód do radości’, czyli ma dla nich większe znaczenie niż cokolwiek innego, co mogłoby ich cieszyć. Jakąż zachętę stanowią takie osoby dla wszystkich, którzy obecnie tak samo traktują Jehowę, służbę dla Niego oraz kierowaną Jego duchem organizację! Czy można tak powiedzieć o tobie? Czy wytrwałym spełnianiem zbożnych uczynków pokazujesz, że za największy powód do radości uznajesz przywilej wielbienia Jehowy razem z oddanym Mu ludem? (2 Piotra 3:11). Dalszą zachętą do takiego postępowania niech będzie rozważenie wspaniałych wyników, jakie przyniosła wyprawa Ezdrasza do Jerozolimy.

Błogosławieństwa a odpowiedzialność

5. Jakich obfitych błogosławieństw zaznali mieszkańcy Judy za dni Ezdrasza?

⁵ Grupa około 6000 wygnańców prowadzonych przez Ezdrasza przyniosła złoto i srebro przeznaczone dla świątyni Jehowy. Wartość owych darów według dzisiejszych cen wyniosłaby jakieś 35 milionów dolarów. Złota i srebra było tym razem siedem razy więcej, niż zdołali przynieść Żydzi powracający z wygnania w pierwszej wyprawie. Jakże wdzięczni musieli być Jehowie mieszkańcy Jerozolimy i Judy, że dotarła do nich pomoc w postaci nowych osiedleńców oraz środków materialnych! Ale obfite błogosławieństwa Boże wiążą się też z odpowiedzialnością (Łukasza 12:48).

6. Co dostrzegł Ezdrasz w swej ojczyźnie i jak na to zareagował?

⁶ Ezdrasz dowiedział się wkrótce, że liczni Żydzi, w tym niektórzy kapłani i starsi, przekroczyli Prawo Boże, ponieważ wzięli sobie za żony pogańskie kobiety (Powtórzonego Prawa 7:3, 4). Słusznie poczuł się przytłoczony tym pogwałceniem Bożego przymierza Prawa. „Gdy tylko o tym usłyszałem, rozdarłem swą szatę i płaszcz bez rękawów (...) i siedziałem oszołomiony” (Ezdrasza 9:3). Następnie Ezdrasz w obecności zatroskanych Izraelitów wylał swe serce przed Jehową w modlitwie. Wobec wszystkich przypomniał dawne nieposłuszeństwo Izraela oraz Bożą przestrogę przed konsekwencjami wstępowania w związki małżeńskie z pogańskimi mieszkańcami kraju. Modlitwę zakończył słowami: „Jehowo, Boże Izraela, ty jesteś prawy, gdyż nas pozostawiono jako ocalały lud, jak to jest dzisiaj. Oto jesteśmy przed tobą z naszą winą, bo z tego powodu nie można się ostać przed tobą” (Ezdrasza 9:14, 15).

7. (a) Jaki dobry przykład dał Ezdrasz, reagując na zło? (b) Jak postąpili winowajcy za czasów Ezdrasza?

⁷ Ezdrasz użył liczby mnogiej: „jesteśmy”. A zatem nie wykluczył siebie, choć osobiście nie był obciążony winą. Jego głębokie przygnębienie i pokorna modlitwa poruszyły serca słuchających i skłoniły ich do postępowania odpowiadającego skrusze. Sami zaproponowali bolesne rozwiązanie — wszyscy, którzy przekroczyli Prawo Boże, mieli odesłać cudzoziemskie żony do krajów ich pochodzenia, i to razem z urodzonymi przez nie dziećmi. Ezdrasz zgodził się na ten krok i jeszcze zachęcił winowajców, by swe postanowienie wprowadzili w czyn. Na mocy upoważnienia otrzymanego od króla perskiego mógł każdego, kto łamał prawo, skazać na śmierć lub wygnanie z Jerozolimy i Judy (Ezdrasza 7:12, 26). Ale chyba nie musiał się do tego uciekać. „Cały zbór” oświadczył: „Winniśmy postąpić dokładnie według twego słowa”. Co więcej, lud wyznał: „Wielce się zbuntowaliśmy w tej sprawie” (Ezdrasza 10:11-13). W 10 rozdziale Księgi Ezdrasza wyliczono imiennie 111 mężczyzn, którzy postąpili zgodnie z powziętą decyzją i odesłali swe cudzoziemskie żony oraz ich dzieci.

8. Dlaczego tak radykalny krok, jak odesłanie cudzoziemskich żon, miał przynieść pożytek całej ludzkości?

⁸ Działanie to miało wyjść na dobre nie tylko narodowi izraelskiemu, ale też całej ludzkości. Gdyby tej sprawy nie uregulowano, Izraelici zapewne zostaliby wchłonięci przez okoliczne narody. Wówczas uległaby skażeniu linia rodowa prowadząca do obiecanego Potomka, przez którego cała ludzkość ma zaznać błogosławieństw (Rodzaju 3:15; 22:18). Trudno byłoby ustalić tożsamość owego Potomka, mającego się wywodzić z plemienia Judy, z rodu króla Dawida. Tej ważnej kwestii poświęcono uwagę jeszcze 12 lat później, gdy „potomstwo Izraela oddzieliło się od wszystkich cudzoziemców” (Nehemiasza 9:1, 2; 10:29, 30).

9. Jakich dobrych rad udziela Biblia chrześcijanom, których współmałżonkowie mają inne przekonania?

⁹ Czego mogą się nauczyć z tego sprawozdania nowożytni słudzy Jehowy? Oczywiście chrześcijanie nie podlegają przymierzu Prawa (2 Koryntian 3:14). Przestrzegają „prawa Chrystusowego” (Galatów 6:2). Dlatego chrześcijanin, którego współmałżonek wyznaje inną religię, stosuje się do rady Pawła: „Jeżeli jakiś brat ma niewierzącą żonę, a ona zgadza się z nim mieszkać, niech jej nie opuszcza” (1 Koryntian 7:12). Co więcej, Pismo Święte zobowiązuje chrześcijan, którzy mają partnerów o odmiennych przekonaniach, do zabiegania o powodzenie ich związku (1 Piotra 3:1, 2). Usłuchanie tej mądrej rady już nieraz okazało się dobrodziejstwem, gdy taki współmałżonek zmienił swój stosunek do prawdziwego wielbienia. Niektórzy zostali nawet ochrzczonymi, wiernymi chrześcijanami (1 Koryntian 7:16).

10. Jaką naukę stanowi dla chrześcijan przykład 111 izraelskich mężów, którzy odprawili swe cudzoziemskie żony?

¹⁰ Niemniej przykład Izraelitów, którzy odesłali swe cudzoziemskie żony, stanowi wyśmienitą naukę dla chrześcijan w stanie wolnym: Nie powinni spotykać się w celach matrymonialnych z osobami, które wyznają inną religię. Unikanie takich znajomości może być trudne, a nawet bolesne, ale jest to najlepszy sposób na zapewnienie sobie nieustannego błogosławieństwa Bożego. Chrześcijanom nakazano: „Nie wprzęgajcie się nierówno w jarzmo z niewierzącymi” (2 Koryntian 6:14). Każdy samotny chrześcijanin, który pragnie zawrzeć związek małżeński, powinien szukać partnera wśród szczerych współwyznawców (1 Koryntian 7:39).

11. W jaki sposób na podobieństwo tamtych Izraelitów możemy zostać poddani próbie w związku z naszym powodem do radości?

¹¹ Podobnie w wielu innych sprawach chrześcijanie dokonują zmian, gdy się im uświadomi, że obrali niebiblijny sposób postępowania (Galatów 6:1). Od czasu do czasu na łamach niniejszego czasopisma wskazywano, jakie sprzeczne z Pismem Świętym praktyki mogą spowodować, że ktoś przestanie nadawać się na członka organizacji Bożej. Na przykład w roku 1973 lud Jehowy dokładnie zrozumiał, iż narkotyzowanie się i palenie tytoniu to poważne grzechy. Jeżeli chcemy podobać się Bogu, musimy ‛oczyścić się z wszelkiego skalania ciała i ducha’ (2 Koryntian 7:1). Sporo osób wzięło sobie do serca tę radę; chcąc pozostać wśród czystego ludu Bożego, zdobyły się na to, by znieść początkowe przykre objawy abstynencyjne. Poza tym otrzymujemy wyraźne wskazówki biblijne dotyczące życia płciowego, ubioru, wyglądu zewnętrznego oraz mądrego wyboru pracy zawodowej, rozrywki i muzyki. Bez względu na to, na jaką zasadę Pisma Świętego zwrócono by nam uwagę, bądźmy gotowi — podobnie jak wspomnianych 111 Izraelitów — ‛poddać się skorygowaniu’ (2 Koryntian 13:11). W ten sposób pokażemy, iż zaszczyt oddawania czci Jehowie razem z Jego świętym narodem stawiamy ‛ponad swój główny powód do radości’.

12. Co wydarzyło się w roku 455 p.n.e.?

¹² Biblia nie wspomina, co się działo w Jerozolimie przez następne 12 lat po opisanym zdarzeniu z cudzoziemskimi żonami. Niewątpliwie jednak zerwanie licznych mieszanych związków małżeńskich jeszcze nasiliło wrogość narodów sąsiadujących z Izraelitami. W roku 455 p.n.e. z wojskową eskortą przybył do Jerozolimy Nehemiasz. Został ustanowiony namiestnikiem Judy i przywiózł ze sobą listy od króla perskiego, upoważniające go do odbudowy miasta (Nehemiasza 2:9, 10; 5:14).

Sprzeciw zawistnych sąsiadów

13. Jaką postawę zajęli praktykujący religię fałszywą sąsiedzi Żydów i jak na to zareagował Nehemiasz?

¹³ Sąsiedzi praktykujący religię fałszywą sprzeciwili się planom, z którymi przybył Nehemiasz. Ich przywódcy próbowali go zastraszyć, pytając: „Czy buntujecie się przeciwko królowi?” Ale Nehemiasz okazał wiarę w Jehowę i odpowiedział: „Bóg niebios, Ten nam poszczęści, a my, jego słudzy, wstaniemy i będziemy budować; wy zaś nie macie żadnego działu ani słusznego roszczenia, ani pamiątki w Jerozolimie” (Nehemiasza 2:19, 20). Kiedy rozpoczęto naprawę muru, ci sami wrogowie kpili: ‛Cóż ci nędzni Żydzi wyczyniają? Czyż z kupy gruzów ożywią kamienie? Gdyby lis wszedł na ich kamienny mur, to by go rozwalił’. Tymczasem Nehemiasz nie reagował na te zaczepki, lecz się modlił: „Słuchaj, Boże nasz, bo staliśmy się przedmiotem pogardy; i spraw, by ich zniewaga wróciła na ich własną głowę” (Nehemiasza 4:2-4). Nehemiasz niezmiennie dawał przykład polegania na Jehowie! (Nehemiasza 6:14; 13:14).

14, 15. (a) Jak postąpił Nehemiasz, gdy wrogowie zagrozili użyciem siły? (b) Dzięki czemu, mimo zaciekłego sprzeciwu, Świadkom Jehowy udaje się prowadzić dzieło duchowego budowania?

¹⁴ Dzisiejsi Świadkowie Jehowy również polegają na Bogu, ponieważ chcą wykonać poruczone im ważne zadanie głoszenia. Przeciwnicy próbują drwinami powstrzymać tę działalność. Czasami osoby zainteresowane orędziem Królestwa zniechęcają się, gdyż nie mogą wytrzymać szyderstw. A gdy wyśmiewanie nie przynosi rezultatu, rozzłoszczeni przeciwnicy potrafią nawet grozić użyciem siły. Przeżyli to Żydzi odbudowujący mury Jerozolimy. Ale Nehemiasz nie dał się zastraszyć. Uzbroił budowniczych na wypadek napaści nieprzyjaciół i umocnił ich wiarę słowami: „Nie bójcie się ich. Pamiętajcie o Jehowie, wielkim i napawającym lękiem, i walczcie za swych braci, za swych synów i córki, za swe żony i domy” (Nehemiasza 4:13, 14).

¹⁵ Tak jak to było za czasów Nehemiasza, Świadkowie Jehowy są dobrze wyposażeni do kontynuowania dzieła duchowego budowania mimo zaciekłego sprzeciwu. „Niewolnik wierny i roztropny” dostarcza krzepiącego wiarę pokarmu duchowego, dzięki któremu lud Boży może owocnie pracować nawet tam, gdzie działalność jest zakazana (Mateusza 24:45). W efekcie Jehowa stale błogosławi swym sługom, czego dowodzi wzrost na całej ziemi (Izajasza 60:22).

Problemy wewnętrzne

16. Jakie problemy wewnętrzne zagrażały zapałowi budowniczych muru jerozolimskiego?

¹⁶ W miarę postępów odbudowy mury Jerozolimy rosły coraz wyżej, ale praca stawała się trudniejsza. Właśnie wtedy wyszedł na jaw pewien problem, który groził ostudzeniem zapału wysilających się budowniczych. Ze względu na niedobory żywności niektórym Żydom trudno było zapewnić utrzymanie rodzinie i zapłacić podatki władzom perskim. Bogatsi rodacy pożyczyli im jedzenia i pieniędzy; jednakże wbrew Prawu Bożemu zażądali od tych biedniejszych osób, by dały w zastaw swoją ziemię i dzieci jako zabezpieczenie spłaty długu razem z odsetkami (Wyjścia 22:25; Kapłańska 25:35-37; Nehemiasza 4:6, 10; 5:1-5). Teraz ci wierzyciele zagrozili, że zabiorą im pola i zmuszą ich do zaprzedania własnych dzieci w niewolę. Nehemiasza bardzo oburzyła ta wyzuta z miłości, materialistyczna postawa. Szybko przystąpił do działania, by Jehowa nie przestał błogosławić odbudowie muru Jerozolimy.

17. Co zrobił Nehemiasz, by Jehowa nie przestał błogosławić pracom budowlanym, i jaki to dało rezultat?

¹⁷ Nehemiasz zwołał „wielkie zgromadzenie” i jasno wykazał bogatszym Izraelitom, że ich postępowanie nie podoba się Jehowie. Następnie zaapelował do winowajców, w tym również do niektórych kapłanów, o zwrócenie wszystkich pobranych odsetek oraz pól niesłusznie zagarniętych tym, którzy nie byli w stanie spłacić procentów. Godne pochwały jest to, że winowajcy obiecali: „Zwrócimy i nie będziemy się od nich za to niczego domagać. Uczynimy dokładnie tak, jak mówisz”. Nie były to puste słowa, gdyż jak czytamy w Biblii, „lud począł działać zgodnie z tym słowem [Nehemiasza]”. A cały zbór wysławiał Jehowę (Nehemiasza 5:7-13).

18. Z jakiej postawy znani są Świadkowie Jehowy?

¹⁸ A co można powiedzieć o naszych czasach? Świadkowie Jehowy nie wyzyskują drugich, wręcz przeciwnie, są znani ze szczodrości w stosunku do współwyznawców oraz innych osób dotkniętych jakimś nieszczęściem. I podobnie jak za dni Nehemiasza owocem takiego postępowania często jest nacechowane wdzięcznością wysławianie Jehowy. Niemniej „niewolnik wierny i roztropny” uznał za konieczne udzielić biblijnych rad dotyczących załatwiania spraw finansowych i wystrzegania się chciwego wyzyskiwania drugich. W niektórych krajach zwyczajowo żąda się wygórowanej opłaty za narzeczoną, ale Biblia bez ogródek ostrzega, że chciwcy i zdziercy nie odziedziczą Królestwa Bożego (1 Koryntian 6:9, 10). Właściwa reakcja większości chrześcijan na takie rady przypomina zachowanie tamtych Żydów, którzy pojęli, iż wykorzystywanie biedniejszych braci jest grzechem.

Mur Jerozolimy ukończony

19, 20. (a) Jak ukończenie muru Jerozolimy wpłynęło na przeciwników religijnych? (b) Jakie zwycięstwo odnieśli Świadkowie Jehowy w wielu krajach?

¹⁹ Mimo wszelkich sprzeciwów mur Jerozolimy po 52 dniach był gotowy. Jak to wpłynęło na przeciwników? Nehemiasz oznajmił: „Gdy tylko o tym usłyszeli wszyscy nasi nieprzyjaciele i zobaczyły to wszystkie narody, które były wokół nas, od razu bardzo upadli we własnych oczach i poznali, że to za sprawą naszego Boga została wykonana ta praca” (Nehemiasza 6:16).

²⁰ Obecnie wrogowie zwalczają dzieło Boże na wiele sposobów i w różnych miejscach. Jednakże miliony ludzi się przekonuje, że próby powstrzymania Świadków Jehowy są bezskuteczne. Przypomnijmy chociażby, jak starano się położyć kres dziełu głoszenia w hitlerowskich Niemczech, w Europie Wschodniej i w licznych krajach afrykańskich. Wszystkie te wysiłki okazały się daremne i niejeden przyznaje teraz, że ‛nasza praca jest wykonywana za sprawą Boga’. Jakąż to stanowi piękną nagrodę dla długoletnich, wiernych sług Bożych, którzy pochodzą z takich krajów i którzy wielbienie Jehowy postawili ‛ponad swój główny powód do radości’!

21. Jakie ważne wydarzenia zostaną omówione w następnym artykule?

²¹ W następnym artykule rozpatrzymy ważniejsze wydarzenia poprzedzające radosną uroczystość poświęcenia odbudowanego muru Jerozolimy. Zastanowimy się też, jak ku pożytkowi całej ludzkości dobiega końca tworzenie o wiele wspanialszego miasta.

Czy sobie przypominasz?

◻ Jak Ezdrasz i inni Żydzi radowali się Jerozolimą?

◻ W naprawieniu jakich błędów pomogli wielu Izraelitom Ezdrasz i Nehemiasz?

◻ Czego można się nauczyć z opisu wydarzeń związanych z Ezdraszem i Nehemiaszem?

[Ilustracja na stronie 15]

Dla Nehemiasza najważniejszą sprawą były losy Jerozolimy, a nie prestiżowa pozycja w Suzie

[Ilustracje na stronach 16, 17]

Wzorem Nehemiasza musimy prosić Jehowę o kierownictwo i siły, potrzebne do kontynuowania naszego najważniejszego zadania — działalności kaznodziejskiej