Okup złożony przez Chrystusa — Bożą drogą wybawienia

„Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (JANA 3:16).

1, 2. Opisz położenie, w jakim się znalazła ludzkość.

WYOBRAŹ sobie, że jesteś poważnie chory i twoje życie zależy od tego, czy się poddasz operacji. Jak byś się czuł, gdyby jej koszt znacznie przekraczał twoje możliwości? A gdyby nie było cię na nią stać nawet mimo pomocy finansowej od rodziny i przyjaciół? Jakże rozpaczliwa byłaby taka sytuacja grożąca śmiercią!

² Przykład ten trafnie ilustruje położenie ludzkości. Nasi prarodzice, Adam i Ewa, zostali stworzeni doskonałymi (Powtórzonego Prawa 32:4). Mieli widoki na życie wieczne i na spełnienie zamierzenia, które Bóg wyraził słowami: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją” (Rodzaju 1:28). Niestety, Adam z Ewą zbuntowali się przeciw Stwórcy (Rodzaju 3:1-6). Okazując nieposłuszeństwo, sprowadzili grzech nie tylko na siebie, lecz także na swe przyszłe potomstwo. Później wierny Hiob oznajmił: „Któż może zrodzić czystego z nieczystego? Nie ma takiego” (Hioba 14:4).

3. Jak śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi?

³ Grzech można zatem przyrównać do choroby, którą został zarażony każdy z nas, Biblia mówi bowiem, że „wszyscy zgrzeszyli”. Taki stan rzeczy pociąga za sobą śmiercionośne rezultaty. „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć” (Rzymian 3:23; 6:23). Nikt nie może jej uniknąć. Wszyscy ludzie grzeszą i dlatego umierają. Jako potomkowie Adama, znajdujemy się w tym położeniu już od urodzenia (Psalm 51:5). Paweł napisał: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech — śmierć, i w taki sposób śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12). Nie oznacza to jednak, że nie mamy żadnej nadziei na wybawienie.

Usunięcie grzechu i śmierci

4. Dlaczego ludzie nie mogą sami usunąć chorób i śmierci?

⁴ Co byłoby konieczne, aby usunąć grzech i jego skutek, którym jest śmierć? Najwyraźniej coś, co przerasta możliwości każdego człowieka. Psalmista ubolewał: „Zbyt wysoka jest (...) stawka za jego [człowieka] życie i zawsze będzie miał zbyt mało, by mógł żyć wiecznie i nigdy nie ujrzeć grobu” (Psalm 49:9, 10, Biblia poznańska [49:8, 9, NŚ]). Owszem, dzięki zdrowemu odżywianiu się i opiece medycznej możemy przedłużyć sobie życie o kilka lat, ale żaden z nas nie zdoła się sam wyleczyć z odziedziczonej grzeszności. Nie potrafimy odwrócić smutnych następstw procesu starzenia się i doprowadzić naszych ciał do doskonałości, którą pierwotnie zamierzył Bóg. Paweł na pewno nie przesadzał, gdy napisał, iż wskutek grzechu Adama stworzenie ludzkie „zostało poddane daremności” lub — jak to ujęto w innym przekładzie — „uczynione niezdolnym do osiągnięcia celu” (Rzymian 8:20, The Jerusalem Bible). Na szczęście jednak Stwórca nas nie opuścił. Przedsięwziął odpowiednie środki, by grzech i śmierć usunąć raz na zawsze. Jakie to środki?

5. Jak prawo dane Izraelowi świadczy o tym, że Jehowa wysoko ceni sprawiedliwość?

⁵ Jehowa „miłuje (...) prawość i sprawiedliwość” (Psalm 33:5). O tym, że wysoko ceni bezstronność i sprawiedliwość, świadczy zbiór praw nadanych narodowi izraelskiemu. Jedno z nich nakazywało na przykład ‛oddać życie za życie’. Innymi słowy, jeśli Izraelita kogoś zabił, musiał za to zapłacić własnym życiem (Wyjścia 21:23; Liczb 35:21). W ten sposób równoważono szale sprawiedliwości Bożej (porównaj Wyjścia 21:30).

6. (a) W jakim sensie Adama można nazwać zabójcą? (b) Jakie życie utracił Adam i jaka ofiara mogłaby zrównoważyć szale sprawiedliwości?

⁶ Adam wskutek swego grzechu stał się zabójcą. W jakim sensie? Wszystkim swym potomkom przekazał grzeszny stan, a razem z nim śmierć. To z powodu jego nieposłuszeństwa nasze ciała się starzeją i nieuchronnie zmierzają do grobu (Psalm 90:10). Ale konsekwencje jego grzechu są o wiele poważniejsze. Musimy pamiętać, że Adam zaprzepaścił — zarówno dla siebie, jak i swego potomstwa — nie tylko 70 czy 80 lat istnienia. Utracił doskonałe życie, które mogło trwać całą wieczność. Czyje życie należałoby zatem oddać — uwzględniając zasadę ‛życie za życie’ — by zrównoważyć szale sprawiedliwości? Logika podpowiada, że musiałoby to być życie człowieka doskonałego, który podobnie jak Adam mógłby wydać doskonałe potomstwo. Ofiara taka nie tylko by czyniła zadość sprawiedliwości, ale też umożliwiłaby całkowite usunięcie grzechu i wynikającej z niego śmierci.

Zapłata za grzechy

7. Podaj znaczenie słowa „okup”.

⁷ Cenę potrzebną do wyswobodzenia nas z grzechu nazwano w Biblii „okupem” (Psalm 49:7). Określenie to nasuwa myśl o zapłacie wymuszonej przez porywacza za uwolnienie osoby, którą uprowadził. Oczywiście okup dostarczony przez Jehowę nie ma nic wspólnego z porwaniem. Wiąże się jednak z uiszczeniem swego rodzaju opłaty. Czasownikowa forma hebrajskiego wyrazu tłumaczonego na „okup” dosłownie znaczy „pokryć”. Aby okup mógł stanowić przebłaganie za grzechy, musi być dokładnym odpowiednikiem tego, co ma pokryć — doskonałego życia ludzkiego, jakim się cieszył Adam.

8. (a) Na czym polegała zasada wykupu? (b) Jaki związek ma ta zasada z nami jako grzesznikami?

⁸ Harmonizuje to z pewną zasadą z Prawa Mojżeszowego — zasadą wykupu. Jeżeli zubożały Izraelita sprzedał siebie w niewolę nie-Izraelicie, ktoś z krewnych mógł go wykupić za cenę stanowiącą równowartość niewolnika (Kapłańska 25:47-49). Biblia mówi, iż ze względu na niedoskonałość jesteśmy „niewolnikami grzechu” (Rzymian 6:6; 7:14, 25). Co było potrzebne, żeby nas wykupić? Wiemy już, że aby odzyskać utracone doskonałe życie ludzkie, należało zapłacić dokładnie taką samą cenę — inne doskonałe życie ludzkie.

9. Co uczynił Jehowa, by zakryć nasze grzechy?

⁹ Rzecz jasna ludzie rodzą się niedoskonali. Nikt nie jest równy Adamowi i dlatego nie może uiścić okupu, którego wymaga sprawiedliwość. Jak wspomniano na wstępie, w pewnym sensie zapadliśmy na śmiertelną chorobę, lecz nie mamy czym zapłacić za operację dającą szansę na odzyskanie zdrowia. Czyż w takiej sytuacji nie odczuwalibyśmy wdzięczności, gdyby ktoś zainteresował się nami i pokrył za nas koszty? Właśnie tak uczynił Jehowa! Przedsięwziął środki, by raz na zawsze odkupić nas od grzechu. Chce nam udostępnić coś, czego sami nigdy byśmy nie osiągnęli. W jaki sposób? Paweł napisał: „Darem, który daje Bóg, jest życie wieczne przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana” (Rzymian 6:23). Jan określił Jezusa mianem „Baranka Bożego, który usuwa grzech świata” (Jana 1:29). Zobaczmy, jak Jehowa posłużył się swym umiłowanym Synem, by zapłacić ów okup.

„Odpowiedni okup”

10. Jak proroctwa dotyczące „potomstwa” skierowały uwagę na Marię i Józefa?

¹⁰ Zaraz po buncie w Edenie Jehowa zapowiedział, iż doprowadzi do pojawienia się „potomstwa”, którego główny przedstawiciel odkupi ludzkość od grzechu (Rodzaju 3:15). W nadprzyrodzony sposób wskazywał linię rodową prowadzącą do tego Potomka. Z czasem skierował uwagę na Marię i Józefa, zaręczoną parę z Palestyny. Powiadomił Józefa we śnie, że Maria poczęła za sprawą ducha świętego. Anioł oznajmił: „Urodzi ona syna, a ty masz go nazwać imieniem Jezus, on bowiem wybawi swój lud od ich grzechów” (Mateusza 1:20, 21).

11. (a) Jak Jehowa doprowadził do tego, że Jego Syn urodził się jako doskonały człowiek? (b) Dzięki czemu Jezus mógł złożyć „odpowiedni okup”?

¹¹ Nie była to zwykła ciąża, gdyż Jezus istniał już w bycie przedludzkim (Przysłów 8:22-31; Kolosan 1:15). Jehowa użył swej cudownej siły, by przenieść jego życie z nieba do łona Marii, dzięki czemu ten umiłowany Syn Boży mógł się urodzić jako człowiek (Jana 1:1-3, 14; Filipian 2:6, 7). Jehowa tak pokierował sprawami, by Jezus nie miał na sobie piętna grzechu Adamowego. Urodził się jako człowiek doskonały, dysponował więc tym, co utracił Adam — doskonałym życiem ludzkim. Tak oto pojawił się wreszcie ktoś, kto mógł zapłacić za grzechy! Jezus uczynił to 14 Nisan 33 roku n.e. Tego historycznego dnia dał się zabić swym wrogom, składając w ten sposób „odpowiedni okup” (1 Tymoteusza 2:6).

Wartość doskonałego życia ludzkiego

12. (a) Na czym polega istotna różnica między śmiercią Jezusa i Adama? (b) Jak Jezus stał się dla posłusznych ludzi „Wiekuistym Ojcem”?

¹² Między śmiercią Jezusa i Adama zachodzi różnica uwypuklająca wartość ofiary okupu. Adam słusznie stracił życie, bo rozmyślnie sprzeciwił się Stwórcy (Rodzaju 2:16, 17). Natomiast Jezus nie zasługiwał na śmierć, on bowiem „grzechu nie popełnił” (1 Piotra 2:22). Dlatego gdy umarł, zachował coś niezwykle cennego, czego w chwili śmierci nie posiadał grzeszny Adam — prawo do doskonałego życia ludzkiego. Śmierć Jezusa miała więc wartość ofiarną. Kiedy jako osoba duchowa wstąpił do nieba, przedstawił wartość swej ofiary Jehowie (Hebrajczyków 9:24). W ten sposób wykupił grzeszną ludzkość i stał się dla niej nowym Ojcem w miejsce Adama (1 Koryntian 15:45). Całkiem słusznie nazwano Jezusa „Wiekuistym Ojcem” (Izajasza 9:6). Pomyśl, co to oznacza! Adam, grzeszny ojciec, sprowadził śmierć na wszystkich potomków. Jezus, doskonały Ojciec, korzysta z wartości swej ofiary, by posłusznych ludzi obdarzyć życiem wiecznym.

13. (a) Zilustruj na przykładzie, jak Jezus wyrównał dług, który pozostawił Adam. (b) Dlaczego ofiara Jezusa nie zakrywa grzechu naszych prarodziców?

¹³ Ale jak śmierć jednego człowieka mogła zakryć grzechy wielu ludzi? (Mateusza 20:28). W pewnym artykule opublikowanym kilka lat temu sprawę okupu zilustrowaliśmy następująco: „Ukażmy to na przykładzie dużej fabryki, która zatrudnia setki osób. Nieuczciwy dyrektor doprowadza ją do bankructwa i zakład trzeba zamknąć. Mnóstwo ludzi traci pracę, a wraz z nią możność opłacania regularnych świadczeń. Z powodu jednego człowieka cierpią teraz żony, mężowie, dzieci i kredytodawcy. Zjawia się jednak bogaty dobroczyńca, który spłaca dług i ponownie otwiera przedsiębiorstwo. Wyrównanie tej należności kładzie kres kłopotom wielu pracowników, ich rodzin oraz wierzycieli. Ale czy dawny dyrektor korzysta z tak pomyślnego obrotu sprawy? Otóż nie. Siedzi w więzieniu i stracił swą posadę na zawsze! Podobnie ze zlikwidowania skutków grzechu Adama skorzystają miliony jego potomków, ale jego to nie obejmie”.

14, 15. Dlaczego Adama i Ewę można uznać za rozmyślnych grzeszników i dlaczego my jesteśmy w innej sytuacji?

¹⁴ Takie rozwiązanie jest sprawiedliwe. Pamiętajmy, że Adam i Ewa zgrzeszyli rozmyślnie. Sami obrali nieposłuszeństwo wobec Boga. My natomiast rodzimy się w grzechu. Nie mamy wyboru. Bez względu na to, jak bardzo się staramy, nie zdołamy zupełnie uniknąć grzesznego postępowania (1 Jana 1:8). Niekiedy możemy się czuć podobnie jak Paweł, który napisał: „Gdy chcę czynić to, co słuszne, jest we mnie to, co złe. Doprawdy rozkoszuję się prawem Bożym zgodnie z człowiekiem, jakim jestem wewnątrz, ale w mych członkach dostrzegam inne prawo, toczące wojnę przeciwko prawu mego umysłu i prowadzące mnie jako jeńca prawa grzechu, które jest w mych członkach. Nieszczęsny ja człowiek!” (Rzymian 7:21-24).

¹⁵ Jednakże okup daje nam nadzieję! Jezus jest Potomkiem, dzięki któremu zgodnie z Bożą obietnicą „na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 22:18; Rzymian 8:20). Jezusowa ofiara otwiera cudowne perspektywy przed każdym, kto w niego wierzy. Rozważmy kilka przykładów.

Dobrodziejstwa okupu złożonego przez Chrystusa

16. Jaki pożytek z okupu złożonego przez Jezusa odnosimy już teraz mimo naszego grzesznego stanu?

¹⁶ Biblijny pisarz Jakub przyznaje, że „wszyscy (...) wielokrotnie się potykamy” (Jakuba 3:2). Ale dzięki okupowi złożonemu przez Chrystusa możemy liczyć na przebaczenie naszych przewinień. Jan pisze: „Gdyby jednak ktoś popełnił grzech, to mamy wspomożyciela u Ojca: Jezusa Chrystusa, prawego. I on jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy” (1 Jana 2:1, 2). Oczywiście nie wolno nam przymykać oczu na grzech (Judy 4; porównaj 1 Koryntian 9:27). Gdybyśmy jednak zgrzeszyli, możemy wylać swoje serce przed Jehową, ufni, że On jest „gotów przebaczać” (Psalm 86:5; 130:3, 4; Izajasza 1:18; 55:7; Dzieje 3:19). Okup pozwala nam więc służyć Bogu z czystym sumieniem i przystępować do Niego w modlitwie w imię Jezusa Chrystusa (Jana 14:13, 14; Hebrajczyków 9:14).

17. Jakich błogosławieństw będziemy mogli dostąpić w przyszłości dzięki okupowi?

¹⁷ Okup złożony przez Chrystusa umożliwia też spełnienie zamierzenia Bożego, według którego posłuszni ludzie mają żyć wiecznie w ziemskim raju (Psalm 37:29). Paweł napisał: „Ilekolwiek jest obietnic Bożych, za jego [Jezusa] sprawą stały się ‚Tak’” (2 Koryntian 1:20). To prawda, że teraz ‛śmierć króluje’ (Rzymian 5:17). Niemniej okup daje Bogu podstawy do usunięcia tego „ostatniego nieprzyjaciela” (1 Koryntian 15:26; Objawienie 21:4). Z ofiary Jezusa odniosą pożytek nawet zmarli. „Nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego [Jezusa] głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29; 1 Koryntian 15:20-22).

18. Jakie tragiczne następstwa ściągnął na ludzi grzech i jak zostaną one odwrócone w Bożym nowym świecie?

¹⁸ Pomyśl, ileż radości będzie dawać życie, jakim mieliśmy się cieszyć od samego początku — wolne od przytłaczających nas dzisiaj trosk! Grzech sprawia, iż postępujemy nie tylko na przekór Bogu, lecz także ze szkodą dla własnego umysłu, serca i ciała. Tymczasem Biblia obiecuje, że w Bożym nowym świecie „żaden mieszkaniec nie powie: ‚Jestem chory’”. Ludzi już nigdy nie będą trapić choroby ani zaburzenia emocjonalne. Dzięki czemu? Izajasz odpowiada: „Lud mieszkający w tej krainie dostąpi odpuszczenia winy” (Izajasza 33:24).

Okup — przejawem miłości

19. Jak każdy z nas powinien reagować na okup złożony przez Chrystusa?

¹⁹ To miłość skłoniła Jehowę do wysłania ukochanego Syna (Rzymian 5:8; 1 Jana 4:9). Ten sam przymiot pobudził Jezusa do tego, by „zakosztował śmierci za każdego człowieka” (Hebrajczyków 2:9; Jana 15:13). Paweł słusznie napisał: „Przymusza nas bowiem miłość Chrystusa (...) Umarł za wszystkich, aby ci, co żyją, nie żyli już dla samych siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony” (2 Koryntian 5:14, 15). Jeżeli cenimy wszystko, co dla nas zrobił Jezus, to nie pozostaniemy bezczynni. Przecież dzięki okupowi możemy zostać uratowani od śmierci! Z całą pewnością nie chcielibyśmy pokazać swym postępowaniem, że uznajemy ofiarę Jezusa za coś pospolitego (Hebrajczyków 10:29).

20. Jak możemy zachowywać „słowo” Jezusa?

²⁰ Jak możemy dowieść, iż odczuwamy głęboką wdzięczność za złożony okup? Zanim Jezus został pojmany, oświadczył: „Jeżeli ktoś mnie miłuje, to będzie zachowywał moje słowo” (Jana 14:23). W zakres jego „słowa” wchodzi polecenie, by gorliwie wypełniać zadanie: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich” (Mateusza 28:19). Posłuszeństwo wobec Jezusa wymaga też darzenia miłością naszych duchowych braci (Jana 13:34, 35).

21. Dlaczego w dniu 1 kwietnia powinniśmy być obecni na Pamiątce?

²¹ Jednym z najlepszych sposobów okazania wdzięczności za okup jest obchodzenie Pamiątki śmierci Chrystusa, która w tym roku przypada na 1 kwietnia.a Owo święto również ma związek ze „słowem” Jezusa, gdyż ustanawiając je, nakazał on swym naśladowcom: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łukasza 22:19). Obecnością na tej najdonioślejszej uroczystości oraz pilnym zwracaniem uwagi na wszystkie polecenia Chrystusa dowiedziemy swego niezachwianego przekonania, że Bożą drogę wybawienia stanowi okup złożony przez Chrystusa. Doprawdy, „w nikim innym nie ma wybawienia” (Dzieje 4:12).

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

◻ Dlaczego ludzie nie mogą dokonać przebłagania za swe grzechy?

◻ Dlaczego Jezus stanowi „odpowiedni okup”?

◻ Jak Jezus wykorzystał dla naszego dobra przysługujące mu prawo do doskonałego życia ludzkiego?

◻ Jakich błogosławieństw dostępuje ludzkość dzięki okupowi złożonemu przez Chrystusa?

[Ilustracja na stronie 15]

Tylko doskonały człowiek — taki sam jak Adam — mógł zrównoważyć szale sprawiedliwości

[Ilustracja na stronie 16]

Jezusowi przysługiwało prawo do doskonałego życia ludzkiego, toteż jego śmierć miała wartość ofiarną