Interesujmy się naszymi nowymi braćmi
1 Jako oddani słudzy Jehowy jesteśmy obowiązani ‛czynić dobrze wszystkim, a zwłaszcza nowym braciom w wierze’ (Gal. 6:10). Chcąc to czynić, musimy znać naszych braci. Ze względu na ciągły wzrost liczby nowych chwalców Jehowy może to wymagać dołożenia szczególnych starań, aby ‛rozszerzyć’ swoje serce i objąć swoją miłością nowych, żeby się nie poczuli zaniedbani. — 2 Kor. 6:11.
2 Myśląc o nowych braciach, powinniśmy wziąć pod uwagę trudności, z jakimi mogą się borykać w związku ze stanięciem po stronie prawdy. U niektórych mogło dojść do rozdwojenia rodziny, w której mogą ich spotykać szyderstwa i obelgi. Dawni przyjaciele mogli się teraz stać ich wrogami. Dlatego ci nasi nowi bracia mogą się czuć zniechęceni, przygnębieni i osamotnieni. Znając ich trudności, możemy dodać im otuchy i dać im odczuć, że są mile widziani i cenieni.
3 O tych, którzy się stali jego uczniami i wzięli na siebie jego jarzmo, Jezus Chrystus powiedział: „Nie ma takiego, ktoby opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca, albo dzieci, albo pola dla mnie i dla ewangelii, który by nie otrzymał stokrotnie, teraz, w doczesnym życiu domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, choć wśród prześladowań, a w nadchodzącym czasie żywota wiecznego” (Mar. 10:29, 30; NP). Każdy z nas może się zastanowić: Czy poszerzam swą troskę o braci, nie wyłączając nowych, tak iż mogą odczuć, że pozyskali kochającego brata lub siostrę, ojca lub matkę, syna lub córkę? Czy chętnie ich witam w swoim domu, tak jak witałbym najbliższych krewnych według ciała? Czy na tyle, na ile mi pozwalają warunki materialne, coraz bardziej dostrzegam okazje do podzielenia się tym, co posiadam, z braćmi, którzy są w rzeczywistej potrzebie?
4 Oczywiście atmosfera, w której ktoś zaczyna być uważany przez drugich za tak bliską osobę, jak brat, siostra, ojciec, matka lub syn czy córka, nie powstaje automatycznie, bez współudziału tej osoby. Musimy stale dawać dowody, że naprawdę jesteśmy tak bliskimi i że nie nadużywamy niczyjej gościnności chrześcijańskiej i nie chcemy zawsze być tylko stroną otrzymującą (2 Tes. 3:10-12). Raczej niech każdy z nas ‛daje’ — swój czas, środki materialne, starania — i w ten sposób zaznawajmy większego szczęścia, które wynika z dawania. — Łuk. 6:38; Dzieje 20:35.