Należymy do Jehowy
1 „Do twojego Boga, Jahwe, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej” (Powt. Pr. 10:14). Z tego oświadczenia wynika jasno, że ludzkość należy do Boga. Co więcej, Jehowa Bóg wykupił wszystkich potomków Adama za cenę życia swego Syna. Gdy uznajemy Boga za naszego Właściciela i gdy uwzględniamy to w naszym życiu, przejawiając pełną wiarę w stanowiącą odpokutowanie za grzechy wartość ofiary Jezusa, umożliwia nam to objęcie w posiadanie czegoś co ma bezcenną wartość. Jezus powiedział: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (Jana 14:6). Przez nasze oddanie się Bogu i usymbolizowanie tego chrztem w wodzie moglibyśmy nawiązać zachwycające stosunki z Jehową Bogiem i Jego Synem. Niesie to ze sobą niewypowiedzianą radość i błogosławieństwa. Korzystamy z dobrodziejstwa przebaczenia grzechów oraz łaskawego wysłuchiwania naszych modlitw i mamy nadzieję dostąpienia nie kończącego się życia w utworzonym przez Boga wspaniałym nowym porządku.
2 Czy swoim postępowaniom w życiu codziennym udowadniamy, że Bóg jest naszym Właścicielem? Czy stawianiem na pierwszym miejscu spraw Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości każdy z nas potwierdza, że naprawdę należymy do Jehowy, że chcielibyśmy, aby posługiwał się nami według swego uznania? (Mat. 6:33, NW) Czy wzorujemy się na przykładzie, który On nam dał w osobie Chrystusa, zawsze i we wszystkim pozwalając, by ten wzór kształtował nasze plany, dążenia i pragnienia — całe nasze życie? Jezus powiedział: „Jeżeli kto chce pójść za mną, niech się zaprze siebie samego i podejmie swój pal męki i niech naśladuje mnie bezustannie”, a Piotr dodał: „Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus (...) zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami”. — Mat. 16:24, 25 (NW); 1 Piotra 2:21.
3 Co prawda wiemy, że na wzór życia, jaki nam dał Jezus, składa się wiele czynników niezbędnych do zaskarbienia sobie uznania Bożego — nienaganne prowadzenie się pod względem moralnym, właściwe nastawienie, trzymanie się pod każdym względem z dala od świata — to jednak we wzorze, jaki nam pozostawił Chrystus, na pewne sprawy położono szczególny nacisk. Gdy na przykład czytamy werset z Mateusza 28:19, 20, wówczas stwierdzamy, że ten nacisk został tu położony na głoszenie i nauczanie dobrej nowiny o Królestwie Bożym. — Apok. 12:17.
4 Dochowywanie wierności Bogu jako naszemu Właścicielowi wymaga wprowadzenia w życiu wielkich zmian, między innymi w sposobie spędzania czasu. Jest na przykład rzeczą godną pochwały, że wielu członków ludu Bożego szukało możliwości poszerzenia swego udziału w służbie Jehowy. W tym celu jedni zrezygnowali z dobrze płatnych posad, drudzy po wychowaniu dzieci przeprowadzili się do skromniejszych, mniejszych mieszkań, żeby móc poświęcać więcej czasu na sprawy Królestwa. Jeszcze inni wyjechali tam, gdzie są większe potrzeby. Czy takie zmiany są możliwe u ciebie? Pomyśl nad tym! Wielu uczyniło swoim powołaniem życiowym służbę pionierską lub pracę w domach Betel czy nawet służbę misjonarską (Hebr. 12:1). Dokonali tych zmian, ponieważ uświadomili sobie, że należą do Jehowy. Ponadto służenie Jehowie jest samo w sobie źródłem zadowolenia, podobnie jak pomaganie drugim, by i oni mogli doznać takiego szczęścia. — Dzieje 20:35.
5 Nie wszyscy mogą podjąć służbę pionierską. Czy jednak dokonaliśmy już takich zmian w swoim życiu, żeby praca zarobkowa, rozrywki czy jakiekolwiek inne zainteresowania nie kolidowały z przywilejem bezustannego naśladowania Chrystusa? Gdy jesteśmy bez reszty oddani Jehowie i gdy czynimy WSZYSTKO, co od nas zależy w granicach naszych możliwości i sytuacji życiowej, wówczas możemy być pewni, że Jehowa będzie z nas zadowolony i uzna nas za swoich wiernych sług. Do takiego postępowania powinna nas też pobudzać zachęta z Przypowieści Salomona 27:11: „Bądź mądry, synu mój, i rozweselaj moje serce, a będę mógł dać odprawę temu, kto mnie lży”. — NP.
6 Uznawanie, że należymy do Boga, odbija się na całym naszym życiu. Sprawia, że stosujemy się w życiu do przykazań Bożych, że uczęszczamy na chrześcijańskie zebrania zborowe, że modlimy się regularnie do naszego niebiańskiego Właściciela i za przykładem Chrystusa staramy się brać jak najpełniejszy udział w szerzeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym. — Ewangelia Jana 3:16; 13:17.