Okazujmy drugim szczere zainteresowanie
1 Jehowa daje mnóstwo dowodów szczerego interesowania się drugimi. Czyż nie zaspokaja troskliwie potrzeb materialnych swoich stworzeń? (Rodz. 1:29, 30; 2:16, 17; Mat. 5:45; por. Łuk. 6:35). A co ważniejsze, czyż nie okazał nam szczerego zainteresowania zapewnieniem uwolnienia z niewoli grzechu i śmierci? (Jana 3:16).
2 W czasie pobytu na ziemi Jezus naśladował Ojca w przykładnym troszczeniu się o drugich (Mat. 11:28-30; 1 Piotra 2:21). Kiedy pewien trędowaty powiedział do niego: „Panie, jeśli tylko zechcesz, potrafisz mnie oczyścić”, odpowiedział mu: „Chcę”, i go uzdrowił (Mat. 8:2, 3). W pobliżu miasta Nain natknął się na kondukt pogrzebowy, w którym niesiono zmarłego młodzieńca, jedynego syna pewnej wdowy. Zdjęty litością, przywrócił mu życie (Łuk. 7:11-15). Jezus z własnej inicjatywy okazywał drugim zainteresowanie. Darzył uwagą nawet małe dzieci, nie uznając tego za stratę czasu, i nigdy nie był zbyt zajęty, żeby pocieszać i zachęcać drugich (Mat. 20:31-34; Marka 10:13-16).
W RODZINIE I W ZBORZE
3 Powinniśmy dokładać starań, by tak jak Jehowa i Jezus Chrystus upatrywać sposobności okazywania drugim szczerego zainteresowania. Zastanówmy się więc, jak to można robić.
4 Jedną z najpilniejszych potrzeb jest szczere troszczenie się o członków własnej rodziny i dbanie o duchowe usposobienie swych najbliższych. Troska ta obejmuje prowadzenie z rodziną regularnego studium. Czy podczas studium omawiasz materiał w sposób ciekawy i praktyczny? Czy potem wprowadzasz rady w czyn na przykład przez regularną współpracę w służbie polowej z każdym członkiem rodziny? A jeśli tak, czy sprawia wam to radość? Czy wzbudzasz w dzieciach pragnienie pomagania ludziom i okazywania im przez to chrześcijańskiej miłości bliźniego? Gdy mieszkasz tylko z żoną, czy mimo to prowadzisz studium rodzinne?
5 Pragniemy udzielać wsparcia duchowego każdemu, komu tylko się da. Ale czy w naszym życiu wypełnionym licznymi zajęciami pamiętamy o tym, by okazywać szczere zainteresowanie członkom zboru, będącym w szczególnej potrzebie? (Prz. 3:27; Gal. 6:10). W zborze chrześcijańskim są chłopcy nie mający ojca, starcy, wdowy, niepełnosprawni, przygnębieni, inwalidzi i inni, którzy wymagają specjalnej troski. Bierzmy wzór z Jehowy i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, nie zaniedbując się w okazywaniu szczerego zainteresowania wszystkim naszym braciom i siostrom (1 Kor. 10:24; Filip. 2:4; Hebr. 13:16).
INTERESOWANIE SIĘ LUDŹMI O USPOSOBIENIU OWIEC
6 Jak możemy okazywać szczere zainteresowanie ludziom, z którymi są prowadzone studia biblijne? Wielu z nich dostrzegło potrzebę zerwania więzów ze świeckimi znajomymi. Czy mimo licznych obowiązków przejawiamy troskę o takich zainteresowanych i czy tym, którzy dokonali niezbędnych zmian, dajemy odczuć, że są wśród nas mile widziani jako nasi nowi przyjaciele? Czy jesteśmy dla nich źródłem zachęty, nawet jeśli osobiście nie prowadzimy z nimi studiów biblijnych? (Por. Marka 10:28-30).
7 Czy starasz się w większej mierze okazywać szczere zainteresowanie ludziom, którzy chcą słuchać dobrej nowiny? Czy pomagasz im w zaspokajaniu potrzeb duchowych? Co mógłbyś zrobić, żeby zwiększyć udział w służbie polowej? Nie ociągaj się, jeśli już teraz możesz rozszerzyć zakres swej służby (Łuk. 9:60-62).
8 Musimy wzorować się na Jehowie i Jezusie, okazując drugim szczere zainteresowanie. Powinniśmy przejawiać współczucie i chętnie udzielać im pomocy, podobnie jak to uczynił Jezus, gdy uleczył owego mężczyznę pokrytego trądem. A zatem stale upatrujmy sposobności, by okazywać drugim szczere zainteresowanie.