Pomagajmy pionierom
1 Lud Boży jest znany z gorliwego udziału w służbie. Wprawdzie nie każdemu warunki pozwalają na pełnienie służby pionierskiej, wszyscy jednak powinniśmy dążyć do rozwijania w sobie ducha pionierskiego, angażując się całym sercem w zleconą nam działalność. Cieszymy się, że wiele osób wstąpiło w szeregi pionierów i zachęcamy je do pozostania w tej służbie.
2 Podjęcie służby pionierskiej i trwanie w niej jest sprawą wielkiej wagi. Pionierom przypada w udziale znaczna część zadań związanych z głoszeniem i nauczaniem. Chcąc im sprostać, muszą się trudzić i zdobywać na wyrzeczenia. Jak inni mogą wspierać i zachęcać tych gorliwych sług pełnoczasowych?
3 Co można zrobić. Pionierzy potrzebują wsparcia ze strony starszych. Wielką zachętą jest dla nich współpraca z nadzorcami. Wielu starszych dokłada starań, by przynajmniej raz w roku wyruszyć do służby z każdym pionierem ze zboru. Dzięki temu mogą udzielać im pochwał za wykonaną pracę oraz pomagać w robieniu postępów. Pionierzy powinni w razie potrzeby wprowadzić zmiany w swym rozkładzie zajęć, by móc wyruszać do służby w czasie dogodnym dla starszych. Starsi zechcą też zadbać o to, żeby wszystkie grupy studium książki miały pod dostatkiem terenu do pracy. Warto organizować dodatkowe zbiórki do służby polowej po południu lub wczesnym wieczorem, uwzględniając przy tym możliwości pionierów. Jest to szczególnie wskazane w miesiącach, w których sporo głosicieli podejmuje pomocniczą służbę pionierską (Izaj. 40:11).
4 Słudzy pomocniczy mają wyśmienite możliwości wspierania pionierów przez współpracowanie z nimi w służbie oraz pilne wywiązywanie się z obowiązków powierzonych im w zborze. Siostry pełniące służbę pionierską czują się pokrzepione, gdy ci i inni bracia przewodzą zbiórkom do służby polowej. Rozdzielający czasopisma i inne publikacje powinni zadbać o to, żeby był odpowiedni zapas literatury. Gdy sprawy te są dopilnowane, pionierzy mogą skupić całą uwagę na służbie.
5 Każdy może pomóc. Wszyscy w zborze mogą pomagać pionierom przez częstsze wyruszanie z nimi do służby. Chętną współpracą i udzielaniem wsparcia będą im sprawiać radość. Można na przykład umawiać się z nimi do służby raz w tygodniu albo dwa razy w miesiącu. Warto też pomyśleć o dzieleniu się z pionierami dobrami materialnymi; oni bardzo sobie cenią taką szczodrość (Filip. 4:14-19).
6 Rodziny mogą w różny sposób wspierać domowników, którzy są pionierami. Często udaje się tak rozdzielić obowiązki domowe, żeby jeden lub kilku członków rodziny mogło podjąć służbę pionierską. Pewna siostra jest pionierką, mimo że ma troje dzieci i pracuje zawodowo dwa dni w tygodniu. Synowie pomagają jej w robieniu zakupów i w pracach domowych. Córka zajmuje się sprzątaniem i gotowaniem. Odkąd po ukończeniu szkoły ona też została pionierką, obie na zmianę pracują zawodowo i zajmują się domem. Dzięki takiej współpracy więcej domowników może pełnić służbę pionierską, a cała rodzina zaskarbia sobie liczne błogosławieństwa.
7 Pilnie pracujący pionierzy są pod niejednym względem prawdziwym dobrodziejstwem dla zboru. Ich przykład i gorliwość zachęca innych do zwiększania wysiłków w służbie. Dlatego wszyscy powinniśmy poczuwać się do tego, by w miarę możlności udzielać im wsparcia. Dzięki zastosowaniu się do powyższych wskazówek sprawimy im radość i przysporzymy chwały Jehowie.