Potrzeba 10 000 pionierów pomocniczych

Czy będziesz pionierem pomocniczym w marcu, kwietniu lub maju?

¹ W angielskiej Strażnicy z kwietnia 1881 roku zamieszczono artykuł „Potrzeba 1000 kaznodziejów”. Był to apel do wszystkich oddanych Bogu mężczyzn i kobiet, „którym Pan udostępnił poznanie prawdy o sobie”, by poświęcali tyle czasu, ile tylko mogą, na rozpowszechnianie prawdy biblijnej. Tych, którzy byli w stanie przeznaczyć co najmniej połowę swego wolnego czasu wyłącznie na dzieło Pana, zachęcano do służenia w roli kolporterów, poprzedników dzisiejszych pionierów.

² Chociaż od ubiegłego stulecia czasy się zmieniły, jedno pozostaje niezmienne — oddani słudzy Boży dalej pragną poświęcać jak najwięcej czasu na krzewienie dobrej nowiny. Zdobywanie się na dodatkowy wysiłek w dziele Królestwa i usługiwanie w charakterze pionierów pomocniczych pozwala głosicielom zborowym działać coraz skuteczniej (Kol. 4:17; 2 Tym. 4:5).

³ Od chwili wprowadzenia w naszym kraju pomocniczej służby pionierskiej pełniło ją już dziesiątki tysięcy braci i sióstr. W kwietniu 1992 roku zanotowano w Polsce szczytową liczbę 8867 pionierów pomocniczych. Również w marcu 1993 roku ponad 8000 osób zwiększyło swój udział w głoszeniu, uczestnicząc w tej gałęzi służby. Od tego czasu przybyło w naszym kraju prawie 11 000 głosicieli, toteż z całą pewnością są widoki na to, by wiosną 1997 roku szeregi pionierów pomocniczych wzrosły do 10 000 osób.

⁴ Zachęcamy cię do zaplanowania pomocniczej służby pionierskiej co najmniej na jeden miesiąc (marzec, kwiecień lub maj). Dlaczego warto uwzględnić marzec? Ponieważ w niedzielę 23 marca tego roku będzie obchodzona Pamiątka śmierci Chrystusa. Najlepszym sposobem wykorzystania okresu poprzedzającego tę uroczystość jest gorliwe uczestniczenie w dziele głoszenia o Królestwie, zapoczątkowanym przez naszego Pana i Wybawcę, Jezusa Chrystusa. Usypując w marcu ogromny stos świadectwa, możemy zaprosić na rozpamiętywanie śmierci Chrystusa wielu zainteresowanych. W marcu będziemy też po raz pierwszy proponować nową książkę Tajemnica szczęścia rodzinnego. Ponadto w miesiącu tym jest pięć sobót i pięć niedziel, które można przeznaczyć na wzmożony udział w służbie polowej. Rzecz jasna, dzięki dalszej gorliwej działalności kaznodziejskiej w kwietniu i maju zdołamy odwiedzić nowo zainteresowanych i zapoczątkować studia biblijne na podstawie broszury Czego wymaga od nas Bóg? Będziemy też mieli sposobność, zwłaszcza w weekendy, dokładnie opracować swój teren, proponując bieżące wydania Strażnicy i Przebudźcie się! Dołóżmy też starań, by każdej szczerej osobie umożliwić dostęp do źródła dobrej nowiny przez zaproponowanie jej Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata.

⁵ Kto może podjąć pomocniczą służbę pionierską? Wyjaśnia to książka Zorganizowani do pełnienia naszej służby na stronach 113 i 114: „Bez względu na twoje warunki, jeżeli jesteś ochrzczony i cieszysz się dobrą opinią pod względem moralnym, a przy tym potrafisz sprostać wymaganiom co do spędzenia 60 godzin miesięcznie w służbie polowej i uważasz, że możesz być pionierem pomocniczym przez jeden lub więcej miesięcy, starsi zboru chętnie rozpatrzą twoje zgłoszenie”. Czy uda ci się dostąpić tego przywileju w marcu, kwietniu lub maju?

⁶ Jeżeli grona starszych przejawią pozytywne nastawienie, a reszta głosicieli z całego serca udzieli swego poparcia, to apel o 10 000 pionierów pomocniczych wywoła wspaniały oddźwięk (Hebr. 13:7). Wszystkich mężczyzn będących głowami rodzin zachęcamy do ustalenia, ile osób z ich domu mogłoby co najmniej w jednym z tych miesięcy działać w charakterze pionierów pomocniczych (Ps. 148:12, 13; por. Dzieje 21:8, 9).

⁷ Nie zakładaj od razu, że ty nie możesz podjąć tej służby, ponieważ pracujesz na pełny etat, chodzisz do szkoły, masz rodzinę lub inne obowiązki biblijne. Niektórym może nie przyjść to łatwo, niemniej dzięki dobrej organizacji i błogosławieństwu Jehowy zdołają dopiąć celu (Ps. 37:5; Prz. 16:3). Nie pozwól, by warunki stłumiły twe pragnienie pełnienia służby pionierskiej, niech raczej owo pragnienie skłoni cię do szukania sposobów, żeby ją podjąć (Prz. 13:19a). Głęboka miłość do Jehowy i do bliźnich zapewne pomoże wielu osobom dokonać zmian w tygodniowym rozkładzie zajęć, by w określonym miesiącu poszerzyć zakres swej służby (Łuk. 10:27, 28). Wszystkich, którzy wytężają siły w dziele Królestwa, czeka mnóstwo błogosławieństw (1 Tym. 4:10).

⁸ Dlaczego warto podjąć pomocniczą służbę pionierską? Tysiące sług Jehowy zdobywa się na szczególny wysiłek, by pełnić pomocniczą służbę pionierską, dzięki czemu wznoszony jest gromki okrzyk na cześć Jehowy. Kiedy ci głosiciele Królestwa wytężają siły, by dotrzeć z dobrą nowiną do większej liczby osób, zacieśniają osobistą więź z Jehową, gdyż uczą się bardziej zabiegać o Jego ducha i błogosławieństwo.

⁹ Obecność pionierów pomocniczych, stałych i specjalnych ożywia w zborze ducha aktywności. Gdy opowiadają przeżycia ze służby polowej, ich entuzjazm udziela się drugim. Pobudza to innych do zrewidowania swej hierarchii wartości i zastanowienia się, czy nie mogliby zwiększyć udziału w najdonioślejszym dziele głoszenia. Pewna siostra, ochrzczona w wieku 70 lat, od razu podjęła stałą pomocniczą służbę pionierską. Kiedy po latach zapytano ją, dlaczego mimo podeszłego wieku wysila się co miesiąc jako pionierka pomocnicza, odparła, iż odnosi wrażenie, że zmarnowała pierwsze 70 lat życia i nie chce zmarnować pozostałych!

¹⁰ Kto podejmuje pomocniczą służbę pionierską, nabiera wprawy w głoszeniu. Pewien młody Świadek przyznał: ‛We wczesnym dzieciństwie towarzyszyłem rodzicom w służbie kaznodziejskiej. Głoszenie było prawdziwą zabawą. Z czasem jednak uświadomiłem sobie, że w szkole różnię się od reszty uczniów. Rozmawianie z nimi o prawdzie stało się dla mnie krępujące. Głosząc od domu do domu, drżałem na samą myśl, że mogę spotkać kogoś znajomego ze szkoły. W moim wypadku problem tkwił chyba w strachu przed człowiekiem [Prz. 29:25]. Po skończeniu szkoły postanowiłem podjąć na jakiś czas służbę pionierską. Dzięki temu głoszenie zaczęło mnie pociągać jak jeszcze nigdy. Już go nie uważałem za coś w rodzaju zabawy ani za ciężkie brzemię. Widząc postępy u osób, z którymi studiowałem Biblię, odczuwałem głębokie zadowolenie z tego, że Jehowa wspiera moje wysiłki’. Młodzieniec ten podjął stałą służbę pionierską.

¹¹ Jeśli spojrzeć na sprawę od strony praktycznej, to dzięki licznemu gronu pionierów pomocniczych w zborze można dokładnie opracować teren. Brat zajmujący się przydziałem terenów może ich poprosić o pomoc w zaniesieniu dobrej nowiny w okolice rzadko opracowywane. Gdy się zabierze prowiant i przeznaczy cały dzień na służbę, uda się dotrzeć nawet w odległe zakątki.

¹² Starsi powinni zawczasu poczynić przygotowania. W ciągu następnych trzech miesięcy należy zadbać o organizowanie w tygodniu zbiórek oraz rozmaitych form świadczenia, i to o różnych porach — nie wyłączając późnego popołudnia i wczesnego wieczoru — aby w służbie mogło brać udział jak najwięcej głosicieli. Oprócz pracy od domu do domu warto uwzględnić świadczenie na ulicy i w dzielnicach handlowych oraz odwiedzanie mieszkań zamkniętych. Dzięki takim posunięciom ze strony starszych pionierom łatwiej będzie w dogodnym czasie uczestniczyć ze zborem w działalności ewangelizacyjnej. Zbór powinien być informowany o wszystkich zbiórkach do służby polowej, które należy dobrze zorganizować. Ponadto trzeba zadbać o odpowiednią ilość terenu do pracy oraz niezwłocznie zamówić dostateczny zapas czasopism i innych publikacji, w tym także Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata, które zechcemy w tym okresie dodatkowo proponować ludziom okazującym zainteresowanie.

¹³ Ułóż sobie plan służby. Pewien brat, mający początkowo obawy przed podjęciem pomocniczej służby pionierskiej, oświadczył: „W gruncie rzeczy poszło o wiele łatwiej, niż sobie wyobrażałem. Wymagało to jedynie dobrego rozplanowania czasu”. Czy zauważyłeś na ostatniej stronie tej wkładki przykładowy plan dla pioniera pomocniczego, mogący przydać się także tobie? Pionier pomocniczy musi co tydzień poświęcić na służbę 15 godzin.

¹⁴ Aby pełnić pomocniczą służbę pionierską, panie domu oraz pracujący na drugą zmianę często przeznaczają na służbę polową przedpołudnia. Dzieci w wieku szkolnym, jak również pracujący na trzecią zmianę na ogół głoszą późnym popołudniem. Zatrudnieni w pełnym wymiarze godzin świadczą wieczorami i prócz tego poświęcają na ten cel jeden dzień roboczy w tygodniu albo całe weekendy. Wielu z tych, którzy na ogół mogą głosić jedynie w czasie weekendów, wybiera miesiące z pięcioma sobotami i niedzielami. W tym roku będzie to marzec, sierpień i listopad. Starannie i z modlitwą rozważ, który z przykładowych wariantów planu służby zamieszczonych na stronie 6 byłby praktyczny dla ciebie.

¹⁵ Pomocnicza służba pionierska jest korzystna między innymi dlatego, że pozwala na pewną elastyczność. Można samemu ustalić, w których miesiącach ją pełnić i ile razy w roku. Jeżeli mimo szczerych chęci nie możesz podjąć stałej pomocniczej służby pionierskiej, czy nie pomyślałeś o pełnieniu jej co drugi miesiąc? Niektórym udaje się jednak trwać w tej służbie nieprzerwanie przez dłuższy okres.

¹⁶ Zaprawa do pełnoczasowej służby pionierskiej. Sporo osób mających ducha pionierskiego chciałoby usługiwać w charakterze pionierów stałych, ale zastanawiają się, czy będą mieć na to czas, warunki lub siły. Większość dzisiejszych pionierów stałych niewątpliwie podjęła najpierw pomocniczą służbę pionierską, traktując ją jako zaprawę do służby pełnoczasowej. Jeżeli pionier pomocniczy uwzględni w swym planie dodatkowo jedną godzinę dziennie lub jeden cały dzień w tygodniu, to może osiągnąć cel godzinowy pioniera stałego. Aby się przekonać, czy jest to możliwe, spróbuj w jednym miesiącu, w którym pełnisz pomocniczą służbę pionierską, przeznaczyć na nią 90 godzin. A ponieważ będziesz jednocześnie dokonywać odwiedzin ponownych i prowadzić studia biblijne, twoja służba stanie się wyważona i urozmaicona.

¹⁷ Pewna siostra była pionierką pomocniczą sześć lat bez przerwy. Przez cały ten czas chciała podjąć stałą służbę pionierską. Dlatego czterokrotnie zmieniała pracę w nadziei, że nowe warunki pozwolą jej osiągnąć wymagane 90 godzin. Aby ustalić, czy jej się to uda, co miesiąc układała jeden lub dwa plany. Analizując je, odnosiła jednak wrażenie, iż służba pełnoczasowa jest dla niej nieosiągalna. Mimo to dalej prosiła Jehowę o kierownictwo. Gdy pewnego dnia przygotowywała się do zebrania służby, przeczytała artykuł w Naszej Służbie Królestwa z września 1991 roku, w którym powiedziano: „Chodzi tu nie tyle o skupienie zbytniej uwagi na osiąganiu w służbie określonej liczby godzin, co o zwiększenie udziału w dziele żniwnym (Jana 4:35, 36)”. Siostra ta opowiada: „Przeczytałam to zdanie pięć czy sześć razy i byłam pewna, że otrzymałam odpowiedź od Jehowy. W tym momencie postanowiłam wstąpić w szeregi pionierów stałych”. Chociaż jej rozkład pracy na pół etatu daleko odbiegał od ideału, wypełniła zgłoszenie do stałej służby pionierskiej. Tydzień później siostrze tej zmieniono godziny pracy, co bardzo jej odpowiadało. Na koniec oświadczyła: „Czyż nie było w tym ręki Jehowy?”, po czym dodała: „Jeżeli prosisz Jehowę o kierownictwo, nie wycofuj się, gdy je otrzymasz, lecz mu się poddaj”. Skoro gorąco pragniesz służyć pełnoczasowo, to niewykluczone, że po trzech miesiącach (marzec, kwiecień i maj) pomocniczej służby pionierskiej dojdziesz do przekonania, iż możesz zostać pionierem stałym.

¹⁸ Jesteśmy pewni, że Jehowa pobłogosławi gorliwość swych sług i doda im sił, gdy tej wiosny, w okresie wzmożonej działalności, będą ogłaszać dobrą nowinę o wybawieniu (Izaj. 52:7; Rzym. 10:15). Czy odpowiesz na apel o 10 000 pionierów pomocniczych, wstępując w ich szeregi w marcu, kwietniu lub maju?

[Ramka na stronie 3]

Jak osiągnąć powodzenie w pomocniczej służbie pionierskiej

■ Żyw przekonanie, że zdołasz osiągnąć cel

■ Proś Jehowę o pobłogosławienie twych wysiłków

■ Zachęć innego głosiciela, by się do ciebie przyłączył

■ Opracuj sobie praktyczny plan służby

■ Zamów odpowiedni zapas czasopism

■ Korzystaj ze zborowych zbiórek do służby

■ Wyszukuj okazje, by świadczyć nieoficjalnie