Wszczepiajmy drugim nadzieję życia wiecznego
1 Chociaż człowiek szuka sposobów na spowolnienie procesu starzenia się i na przedłużenie życia, starość i śmierć wciąż są nieuniknione. Jakże jesteśmy wdzięczni, że Biblia wyjaśnia, dlaczego ludzie starzeją się i umierają oraz dzięki czemu będą usunięte przykre skutki starości i nie będzie już śmierci. Prawdy te w przekonujący sposób przedstawiono w książce Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego. Podręcznik ten jasno odpowiada na kłopotliwe pytania dotyczące życia i śmierci, kierując uwagę czytelnika na czas, gdy zostanie przywrócony raj.
2 W marcu będziemy proponować książkę Wiedza z myślą o zapoczątkowaniu studiów biblijnych (Mat. 28:19, 20). Następnie postaramy się dokonać odwiedzin ponownych u wszystkich, którzy okażą zainteresowanie orędziem Królestwa. W ten sposób możemy wszczepiać drugim nadzieję na życie wieczne (Tyt. 1:2). Mogą nam w tym pomóc poniższe propozycje.
3 W pierwszej rozmowie mógłbyś zapytać:
◼ „Czy zastanawiał się pan kiedyś, dlaczego ludzie chcieliby żyć dłużej? [Poczekaj na odpowiedź]. Buddyści, chrześcijanie, hinduiści, muzułmanie i inni mają nadzieję na życie po śmierci”. Otwórz książkę Wiedza na rozdziale 6, zatytułowanym „Dlaczego starzejemy się i umieramy?”, i odczytaj akapit 3. Omów podane wersety. Wskazując na dwa pytania zamieszczone na końcu akapitu, zapytaj swego rozmówcę, czy chciałby znaleźć na nie odpowiedź. Jeżeli odpowie twierdząco, przejdź do rozważenia kilku następnych akapitów, zapoczątkowując w ten sposób studium! W przeciwnym razie zostaw mu książkę do przeczytania i powiedz, że przyjdziesz znowu — najlepiej za dzień lub dwa — by wspólnie poszukać odpowiedzi.
4 Rozmowę z osobą, która przyjęła książkę „Wiedza”, możesz rozpocząć tak:
◼ „Odwiedziłem pana, żeby omówić te dwa pytania na temat śmierci, które pozostały bez odpowiedzi”. Przypomnij je rozmówcy. Następnie rozważcie myśli zawarte w rozdziale 6, pod śródtytułem „Złowrogi spisek”. W zależności od warunków kontynuuj studium lub wykorzystaj ostatnie pytanie na końcu akapitu 7, by położyć grunt pod następną wizytę. Umów się na konkretną godzinę. Daj rozmówcy zaproszenie na zebrania i krótko objaśnij ich przebieg. Serdecznie zachęć go do przyjścia.
5 Podczas głoszenia od domu do domu lub świadczenia nieoficjalnego można rozpocząć rozmowę w następujący sposób:
◼ „Czy zastanawiał się pan już kiedyś, jaka przyszłość czeka nas i naszą planetę? [Poczekaj na odpowiedź]. Biblia określa te perspektywy jednym słowem — raj! Wyjaśnia ona, że na początku Bóg przekształcił mały zakątek ziemi w piękny raj, w którym umieścił stworzoną przez siebie parę ludzką. Mieli zaludnić całą ziemię i stopniowo przeobrażać ją w raj. Proszę zwrócić uwagę, jak go opisano”. Otwórz książkę Wiedza na stronie 8 i przeczytaj akapit 9 pod śródtytułem „Życie w raju”. Następnie omów myśli z akapitu 10 i odczytaj Izajasza 55:10, 11. Zaproponuj wspólne rozważenie akapitów od 11 do 16, w których wyjaśniono, jak będzie wyglądać życie w przyszłym raju. Albo zachęć rozmówcę, żeby sam przeczytał ten fragment, zaznaczając, że omówicie go następnym razem.
6 Jeżeli podczas pierwszej rozmowy nie udało się założyć studium, mógłbyś spróbować to zrobić na odwiedzinach ponownych:
◼ „Poprzednim razem rozmawialiśmy o tym, że według zamierzenia Bożego cała ziemia zostanie przekształcona w raj. Nasuwa się więc pytanie: Jak będzie wyglądał raj?” Otwórz książkę Wiedza na pierwszym rozdziale i przestudiujcie akapity od 11 do 16, pod śródtytułem „Życie w raju przywróconym na ziemi”. Następnie pokaż ilustrację ze stron 4 i 5 i zapytaj daną osobę, czy chciałaby żyć w tak pięknym otoczeniu. Potem przeczytaj pierwsze zdanie z akapitu 17 na stronie 10. Zależnie od okoliczności kontynuuj studium albo powiedz, że następnym razem wyjaśnisz, co należy czynić, żeby żyć w tym raju. Wręcz zaproszenie na zebrania, wytłumacz, kiedy się odbywają, i serdecznie zachęć do przyjścia do Sali Królestwa.
7 Książka Wiedza stanowi wyśmienite narzędzie do nauczania drugich o „życiu wiecznym” obiecanym przez Boga. Prowadząc domowe studia biblijne, możesz wszczepiać ludziom tę wspaniałą nadzieję daną „przez Boga, który nie może kłamać”.