Bądź gorliwy w tym, co dobre!
1 W okresie Pamiątki mamy wiele powodów, by być „gorliwi w tym, co dobre” (1 Piotra 3:13). Najważniejszym jest jednak ofiara okupu złożona przez Jezusa Chrystusa (Mat. 20:28; Jana 3:16). Apostoł Piotr tak o niej napisał: „Nie rzeczami zniszczalnymi, srebrem lub złotem, zostaliście uwolnieni od waszego bezowocnego sposobu postępowania, (...) lecz drogocenną krwią, podobną do krwi baranka nieskalanego i niesplamionego, mianowicie Chrystusową” (1 Piotra 1:18, 19). Wdzięczność za ten niezwykły wyraz miłości wprost przymusza nas do gorliwego udziału w tym, co dobre. Wiemy, że Jezus „dał za nas samego siebie, aby nas wyzwolić od wszelkiego bezprawia i oczyścić dla siebie lud będący w szczególnym sensie jego własnością, gorliwy w szlachetnych uczynkach” (Tyt. 2:14; 2 Kor. 5:14, 15).
2 Gdy czynimy to, co się podoba Bogu, żyjemy z Nim w bliskich stosunkach i korzystamy z Jego troskliwej opieki. Dalej Piotr dodał: „Kto chciałby miłować życie i ujrzeć dobre dni, (...) niech się odwróci od złego, a czyni to, co dobre; niech szuka pokoju i do niego dąży. Bo oczy Jehowy są zwrócone ku ludziom prawym, a jego uszy ku ich błaganiu” (1 Piotra 3:10-12). W tych niebezpiecznych czasach wspaniale jest wiedzieć, że Jehowa się nami opiekuje i ochoczo działa na naszą rzecz, gotowy ‛strzec nas jak źrenicy swego oka’ (Powt. Pr. 32:10; 2 Kron. 16:9).
3 Pierwsi chrześcijanie, do których pisał Piotr, mimo przeciwności pałali niegasnącą gorliwością i na jak najszerszą skalę głosili dobrą nowinę (1 Piotra 1:6; 4:12). Tak samo jest z dzisiejszym ludem Bożym. Chociaż żyjemy w „krytycznych czasach trudnych do zniesienia”, wdzięczność za dobroć Jehowy pobudza nas do gorliwego wykonywania Jego woli (2 Tym. 3:1; Ps. 145:7). Zastanówmy się więc, co dobrego możemy zdziałać w okresie Pamiątki.
4 Zaproś innych na Pamiątkę. Wdzięczność za niezwykły dar w postaci okupu możemy okazać między innymi udziałem w rozpamiętywaniu śmierci Jezusa. W tym roku okolicznościowa uroczystość odbędzie się w środę 16 kwietnia, po zachodzie słońca (Łuk. 22:19, 20). Rok temu w 94 600 zborach na całym świecie uroczystość tę obchodziło 15 597 746 osób! To ponad 220 000 więcej niż w poprzednim roku.
5 Ile osób przybędzie na tegoroczną Pamiątkę? W znacznej mierze wpłyną na to nasze szczere wysiłki mające na celu zachęcenie innych do obchodzenia tego święta razem z nami. Zacznij więc od sporządzenia listy wszystkich, których chciałbyś zaprosić. Najpierw umieść na niej swoją najbliższą rodzinę. Jeżeli twój współmałżonek nie jest Świadkiem Jehowy, powiedz mu, jak bardzo pragniesz, by ci towarzyszył na tej uroczystości. Pewien mąż przyznał, że w ubiegłym roku poszedł na Pamiątkę, ponieważ widział, ile to znaczy dla jego żony. Dalej na liście możesz uwzględnić innych krewnych oraz sąsiadów, współpracowników lub znajomych ze szkoły. Nie przeocz też ludzi, z którymi studiujesz Biblię.
6 Po sporządzeniu listy zaplanuj sobie czas na dostarczenie wszystkim specjalnych, wydrukowanych zaproszeń. Aby nie zapomnieli, gdzie i kiedy odbędzie się uroczystość, u dołu czytelnie napisz adres i godzinę. Przed 16 kwietnia dla przypomnienia jeszcze raz odwiedź te osoby lub do nich zatelefonuj. Postaraj się pomóc jak największej liczbie ludzi przybyć na to najważniejsze święto.
7 Zatroszcz się o tych, którzy przyjdą na Pamiątkę. Wieczór Pamiątki jest zawsze szczególny. Mamy wtedy sposobność przywitać osoby, które zwykle nie uczęszczają na zebrania. Jeśli to możliwe, postaraj się przyjść wcześniej i nie wychodź od razu po zakończeniu uroczystości. Przejawiaj inicjatywę i zapoznaj się z przybyłymi po raz pierwszy. Bądź serdeczny i gościnny (Rzym. 12:13).
8 A czy nie mógłbyś pomóc komuś takiemu w zrobieniu większych postępów duchowych przez prowadzenie z nim studium biblijnego? Spróbuj zapytać o nazwiska i adresy osób, których nikt teraz nie odwiedza, i zaproponuj im dalszą pomoc. Dzięki naszemu życzliwemu wsparciu niektórzy mogą poczynić takie postępy, że do następnej Pamiątki zostaną nieochrzczonymi głosicielami. Dokonując odwiedzin ponownych u osób obecnych na Pamiątce, zaproś je też na specjalny wykład, przewidziany na 27 kwietnia.
9 Czy tej wiosny mógłbyś podjąć pomocniczą służbę pionierską? Co roku w miesiącach wzmożonej aktywności gorliwość pobudza nas do maksymalnego wysiłku w służbie dla Jehowy. W ubiegłym roku w miesiącu Pamiątki samych pionierów pomocniczych było w Polsce aż 12 190, a to oznacza, że w jakiejś formie służby pionierskiej brał udział co ósmy głosiciel. Prowadziliśmy wtedy 47 435 studiów biblijnych, czyli o 3887 więcej w porównaniu ze średnią z całego roku służbowego. Zjednoczone wysiłki zboru w gorliwym głoszeniu dobrej nowiny w okresie Pamiątki mogą przynieść naprawdę piękne wyniki.
10 Jeden zbór, złożony ze 107 głosicieli i z 9 pionierów stałych, poinformował, że kwiecień zeszłego roku był „niezwykłym miesiącem”. Pomocniczą służbę pionierską podjęły tam 53 osoby — w tym wszyscy starsi i słudzy pomocniczy. Jak starsi zdołali rozbudzić taki entuzjazm? Zaczęli dużo wcześniej, zachęcając tyle osób, ile tylko się dało. Zbiórki do służby polowej odbywały się o różnych porach dnia, aby mogli z nich korzystać wszyscy. Duży nacisk położono na świadczenie przez telefon, szczególnie przez osoby schorowane lub niepełnosprawne.
11 Pewna 86-letnia siostra, która z powodu problemów ze zdrowiem nie może chodzić, też zgłosiła się do pomocniczej służby pionierskiej. Rano siadała przy stole w kuchni i przez kilka godzin dawała świadectwo telefonicznie. Później parę godzin odpoczywała i znów trochę głosiła. Jedna jej rozmówczyni w ciągu ostatnich dwóch lat straciła męża oraz dwóch nastoletnich synów i nie mogła zrozumieć, dlaczego Bóg dopuszcza do takich nieszczęść. Otrzymała gruntowne wyjaśnienia i zgodziła się na studium Biblii. Świadczenie przez telefon wieczorami i o innych porach stanowi też bardzo skuteczny sposób docierania do ludzi, którzy mieszkają w strzeżonych domach lub kompleksach budynków, a także do tych, których w ciągu dnia trudno zastać.
12 Starsi tak zakończyli swoje sprawozdanie: „To był wspaniały okres; bardzo sobie cenimy przywileje i błogosławieństwa, które otrzymujemy od Jehowy”. Dzięki odpowiedniemu planowaniu również twój zbór może się cieszyć takimi błogosławieństwami.
13 Postarajmy się wszyscy uczestniczyć w służbie. Miłość do Boga i bliźnich pobudza nas miesiąc w miesiąc do wykupywania sobie czasu na dzielenie się z innymi dobrą nowiną (Mat. 22:37-39). Nadzorca zborowego studium książki i jego zastępca powinni w każdym miesiącu pomagać członkom swojej grupy w wyruszaniu do służby kaznodziejskiej. Dobrym sposobem jest odpowiednio wczesne umawianie się z konkretnymi osobami. Zamiast czekać z tym do końca miesiąca, zrób to już w pierwszych dniach. Dzięki temu będziesz miał więcej sposobności udzielania drugim życzliwej pomocy.
14 Czy do twojej grupy należą schorowani lub niepełnosprawni głosiciele, którym głoszenie sprawia duże trudności? Jeżeli przebywają w domach opieki albo nie są w stanie wychodzić na zewnątrz, to zrozumiałe, że mają ograniczone możliwości świadczenia. Jednak gdy dobrze je wykorzystają, pozwalając ‛świecić swemu światłu’, mogą pobudzić ludzi obserwujących ich szlachetne uczynki do szczerego zainteresowania się prawdą (Mat. 5:16). Nadzorcy zborowego studium książki powinni się upewnić, czy osoby te wiedzą, że mogą raportować nawet 15 minut służby. Sposobność taka może być dla tych wiernych głosicieli bardzo zachęcająca i sprawiać im wiele zadowolenia. Ponadto przyczynia się do sporządzenia dokładnego rocznego sprawozdania z ogólnoświatowej działalności ludu Bożego.
15 Młodzież zajęta tym, co dobre. Jakże pokrzepiający jest widok chrześcijańskiej młodzieży, która wykorzystuje swoje siły i energię w służbie dla Jehowy! (Prz. 20:29). Jeżeli sam jesteś młody, jak mógłbyś okazać gorliwość w tych miesiącach wzmożonej aktywności?
16 Jeśli jeszcze nie jesteś głosicielem, spróbuj zabiegać o ten przywilej. Zadaj sobie następujące pytania: Czy znam podstawowe prawdy biblijne? Czy chcę brać udział w służbie kaznodziejskiej? Czy postępuję przykładnie? Czy potrafię dawać wyraz swej wierze, rozmawiając z innymi o dobrej nowinie? Czy pobudza mnie do tego serce? Jeśli możesz odpowiedzieć na te pytania twierdząco i chciałbyś zostać głosicielem, porozmawiaj o tym z rodzicami. Oni zaś zwrócą się w tej sprawie do któregoś ze starszych należących do komitetu służby.
17 Natomiast jeśli już jesteś głosicielem dobrej nowiny, czy nie mógłbyś wykorzystać dni wolnych od szkoły, aby zwiększyć swój udział w służbie? Dzięki dobremu planowaniu oraz pomocy rodziców i innych osób wielu młodym Świadkom udaje się podjąć pomocniczą służbę pionierską. Jeżeli w twoim wypadku nie jest to możliwe, postanów sobie, że poświęcisz na działalność kaznodziejską więcej czasu niż zwykle. Wytknij sobie konkretny cel godzinowy. Ponadto zmierzaj do podniesienia jakości swej służby. Na przykład staraj się przy każdych drzwiach przeczytać werset biblijny, być lepiej przygotowany do odwiedzin ponownych, zapoczątkować studium Biblii albo poszerzyć służbę o świadczenie przez telefon bądź w jakiś inny sposób. A może postanowisz sobie zaprosić sąsiada, kolegę ze szkoły lub krewnego na Pamiątkę? Pełny udział w działalności teokratycznej przyniesie ci dużo pożytku i z pewnością będzie też zachęcający dla innych członków zboru (1 Tes. 5:11).
18 Pomagaj nowym robić postępy. W ostatnim roku służbowym w Polsce prowadzono średnio 43 548 domowych studiów biblijnych. Z czasem wiele korzystających z nich osób poczyni takie postępy, że będzie mogło oddać się Jehowie i ochrzcić. Zanim jednak osiągną ten cel, musimy im pomóc sprostać wymaganiom stawianym głosicielom dobrej nowiny. Jest to bardzo ważna część procesu nauczania nowych, by mogli zostać naśladowcami Jezusa Chrystusa (Mat. 9:9; Łuk. 6:40). Czy ktoś, z kim studiujesz, jest już przygotowany na taki krok?
19 Jeśli nie masz w tej sprawie pewności, zwróć się o pomoc do nadzorcy studium książki lub do nadzorcy służby. Na przykład zaproś któregoś z nich na studium z daną osobą. Bracia ci mają cenne doświadczenie, które może okazać się przydatne w ocenie jej postępów. Niewykluczone, że dzięki ich wskazówkom będzie mogła dalej się rozwijać pod względem duchowym.
20 Jeżeli studiujący chce zostać nieochrzczonym głosicielem i twoim zdaniem ma odpowiednie kwalifikacje, porozmawiaj z nadzorcą przewodniczącym. Zorganizuje on spotkanie dwóch starszych z tobą i zainteresowanym, aby mogli ustalić, czy kandydat rzeczywiście spełnia wymagania podane w książce Zorganizowani na stronach 98 i 99 (zobacz też Strażnicę z 15 marca 1989 roku, strona 17). Jeżeli starsi uznają, że może już być głosicielem, powinieneś od razu zacząć go szkolić. Gdy odda sprawozdanie ze służby, zbór zostanie poinformowany o kolejnym nieochrzczonym głosicielu. Mamy nadzieję, że w tych miesiącach wzmożonej aktywności ów ważny cel zdoła osiągnąć tysiące nowych — zarówno młodych, jak i starszych wiekiem.
21 Planowanie sprzyja uzyskaniu najlepszych wyników. Zdziałamy najwięcej dobrego, jeśli odpowiednio wcześnie zaplanujemy zajęcia teokratyczne w okresie Pamiątki (Prz. 21:5). Starsi muszą dopilnować wielu spraw.
22 Aby pomóc zborowi osiągnąć jak najlepsze wyniki, starsi powinni ułożyć praktyczny plan zbiórek do służby w ciągu tygodnia i w weekendy. Przewodził w tym będzie nadzorca służby. Może udałoby się zorganizować dodatkowe zbiórki rano, późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem? Należy powiadomić zbór o tych przedsięwzięciach. Warto też wywiesić odpowiedni plan na tablicy ogłoszeń.
23 Na długo przed 16 kwietnia starsi powinni poczynić niezbędne przygotowania do Pamiątki. Chodzi o uzgodnienia dotyczące korzystania z Sali Królestwa, gdy spotykają się w niej jeszcze inne zbory, o sprzątanie jej, wyznaczenie porządkowych i podających emblematy oraz osób, które je przyniosą. Zbór należy poinformować o miejscu i porze Pamiątki, a także o ewentualnych zmianach w tygodniowym planie zebrań. Dzięki dopilnowaniu tych spraw uroczystość odbędzie się „przyzwoicie i w sposób uporządkowany” (1 Kor. 14:40).
24 Ojcowie niewątpliwie zechcą poświęcić część studium rodzinnego na omówienie, jak wszyscy domownicy mogliby wzmóc działalność w okresie Pamiątki. Czy jesteście w stanie całą rodziną podjąć pomocniczą służbę pionierską? A może postanowicie wspierać jednego lub więcej domowników, którzy się do niej zgłoszą? Jeśli to niemożliwe, wyznaczcie sobie razem konkretne cele, aby spędzić w służbie więcej czasu. Czy któryś z młodszych członków waszej rodziny przy odrobinie zachęt i pomocy nie mógłby zostać nieochrzczonym głosicielem? Ile osób możecie zaprosić na Pamiątkę? Takie dobre planowanie przyniesie wam wiele błogosławieństw i radości.
25 W pełni wykorzystaj pozostały czas. Apostoł Piotr, pisząc do chrześcijan żyjących w I wieku, przypomniał im, że żyją w doniosłych czasach, zbliżał się bowiem koniec żydowskiego systemu rzeczy (1 Piotra 4:7). Dzisiaj wszystkie dowody wskazują na to, że bliski jest kres obecnego systemu. W naszym codziennym życiu powinniśmy odzwierciedlać to przekonanie. Jako gorliwi słudzy Jehowy koncentrujmy się na wykonywaniu pilnego dzieła rozgłaszania dobrej nowiny (Tyt. 2:13, 14).
26 Czas więc na gorliwość i działanie! Rozmyślaj nad tym, co Jehowa zrobił dla ciebie, twojej rodziny i zboru. Chociaż nigdy nie spłacimy Mu długu wdzięczności za wszystko, co dla nas czyni, możemy służyć Mu z całej duszy (Ps. 116:12-14). Nasze szczere wysiłki zostaną sowicie nagrodzone (Prz. 10:22). A zatem bądźmy „gorliwi w tym, co dobre” podczas szczególnego okresu wzmożonej aktywności, „aby we wszystkim Bóg był otoczony chwałą poprzez Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 3:13; 4:11).
[Ramka na stronie 3]
Liczba obecnych na Pamiątce
1999 14 088 751
2000 14 872 086
2001 15 374 986
2002 15 597 746
[Ramka na stronie 4]
Kogo zaprosisz na Pamiątkę?
□ Najbliższą rodzinę i innych krewnych
□ Sąsiadów i znajomych
□ Współpracowników i kolegów szkolnych
□ Osoby, które odwiedzasz lub z którymi studiujesz
[Ramka na stronie 5]
Pomagaj przybyłym na Pamiątkę
□ Serdecznie ich przywitaj
□ Dokonaj u nich odwiedzin ponownych
□ Zaproponuj im studium Biblii
□ Zaproś ich na specjalny wykład
[Ramka na stronie 6]
Jakie cele pragniesz osiągnąć w okresie Pamiątki?
□ Zaprosić kogoś na Pamiątkę i pomóc mu na nią przybyć
□ Zostać głosicielem dobrej nowiny
□ Spędzić w służbie polowej zaplanowaną liczbę godzin
□ Ulepszyć konkretną dziedzinę służby
□ Podjąć pomocniczą służbę pionierską