Od 17 marca będziemy zapraszać na Pamiątkę
1. Jaką kampanię rozpoczniemy 17 marca?
1 Celem corocznych obchodów Pamiątki jest ‛obwieszczanie śmierci Jezusa’ (1 Kor. 11:26). Pragniemy więc, aby wraz z nami również inne osoby uczestniczyły w tym święcie i usłyszały o ofierze okupu, będącej wyrazem miłości Jehowy (Jana 3:16). W tym roku kampania zapraszania na Pamiątkę rozpocznie się w sobotę 17 marca. Czy zamierzasz wziąć w niej pełny udział?
2. Jak możemy proponować zaproszenia na Pamiątkę?
2 Co powiedzieć. Najlepiej byłoby ograniczyć się do kilku zdań. Mógłbyś powiedzieć: „Dzień dobry! Chcielibyśmy wręczyć panu i pańskiej rodzinie to zaproszenie na ważną uroczystość, która na całym świecie będzie obchodzona 5 kwietnia. Zostanie wtedy wygłoszone specjalne przemówienie biblijne, które wyjaśni, co umożliwiła śmierć Jezusa Chrystusa i co on czyni obecnie. Na tym zaproszeniu podano, gdzie i kiedy będziemy obchodzić tę uroczystość”. W weekendy oprócz zaproszeń możemy też proponować czasopisma.
3. Co zrobić, by zaprosić jak najwięcej osób?
3 Zaprośmy jak najwięcej osób. Starajmy się dotrzeć do jak największej liczby osób — pamiętajmy o zainteresowanych, krewnych, współpracownikach, kolegach szkolnych, sąsiadach i innych znajomych. Miejscowi starsi podadzą wskazówki dotyczące opracowania terenu. Takie coroczne kampanie przynoszą piękne rezultaty. Gdy w ubiegłym roku na Pamiątkę przyszła pewna kobieta, porządkowy zaproponował, że pomoże jej znaleźć głosiciela, który ją zaprosił. Ona jednak powiedziała, że nie zna żadnego z obecnych — zaproszenie otrzymała od kogoś, kto tego samego dnia głosił od domu do domu.
4. Z jakich powodów pragniemy gorliwie uczestniczyć w kampanii?
4 Niewykluczone, że na Pamiątkę przyjdzie ktoś, komu wręczyłeś zaproszenie. Ale nawet jeśli się tak nie stanie, twoje szczere wysiłki będą dobrym świadectwem. Zaproszenia kierują uwagę na fakt, że Jezus jest teraz potężnym Królem. Swoją aktywnością pokażesz wszystkim obserwatorom — mieszkańcom terenu, współwyznawcom, a przede wszystkim Jehowie — że jesteś niezmiernie wdzięczny za dar okupu (Kol. 3:15).