Podnośmy jakość swojej służby: Nawiązywanie rozmów z myślą o świadczeniu nieoficjalnym

Dlaczego jest to ważne. Gdy uczestniczymy w służbie, często nie zastajemy ludzi w domach. Możemy ich jednak spotkać na przykład w środkach transportu publicznego, w poczekalni u lekarza lub podczas przerwy w pracy czy w szkole. Wolą Jehowy jest, żeby każdy miał okazję usłyszeć orędzie o Królestwie (1 Tym. 2:3, 4). Chcąc dać komuś świadectwo, zwykle musimy wykazać inicjatywę i rozpocząć rozmowę.

Jak to robić:

Dobieraj rozmówców. Czy dana osoba wydaje się przyjazna i chętna do rozmowy? Czy okoliczności pozwalają swobodnie porozmawiać? Niektórzy głosiciele najpierw nawiązują z kimś kontakt wzrokowy, a potem się uśmiechają. Jeżeli ta osoba też się uśmiechnie, próbują nawiązać z nią rozmowę.
Jeśli brakuje ci odwagi, żeby się odezwać, krótko pomódl się w duchu (Nehem. 2:4; Dzieje 4:29).
Zacznij krótko, na przykład się przywitaj. Jezus nie rozpoczął rozmowy z Samarytanką od tematu Królestwa (Jana 4:7). Czasami wstępem może być pochwała w rodzaju: „Jakie grzeczne ma pani dzieci!”. Rozmowę można też zacząć pytaniem: „Oglądał pan może wczorajsze wiadomości?”.
Kiedy już rozpoczniesz rozmowę, staraj się nawiązać do dobrej nowiny, ale się z tym nie śpiesz. Pozwól, żeby rozmowa toczyła się w sposób naturalny. Możesz na przykład powiedzieć coś, co wzbudzi ciekawość i sprowokuje pytanie. Jeśli rozmawiacie o rodzinie, mógłbyś powiedzieć: „Znalazłem kilka sprawdzonych rad na temat wychowywania dzieci”. Gdy rozmowa dotyczy wiadomości, możesz zagadnąć: „Ostatnio dla odmiany przeczytałem coś pozytywnego”. Nie zniechęcaj się, jeśli nie zdążysz dać świadectwa.
Noś przy sobie traktaty lub inne publikacje, które będziesz mógł wręczyć komuś, kto okaże zainteresowanie.

Wypróbuj przez najbliższy miesiąc:

W każdym tygodniu postaraj się przynajmniej raz nawiązać z kimś rozmowę, mając na celu świadczenie nieoficjalne.