Dobrze jest nam przybliżać się do siebie nawzajem!

1, 2. Co jest dla Jehowy bardzo ważne i czego w związku z tym od nas oczekuje?

TO, JAK traktujemy innych ludzi, jest dla Jehowy bardzo ważne. Jezus uczył, że mamy ‛kochać bliźniego jak samego siebie’ (Mat. 22:37-39). Oznacza to, że jesteśmy życzliwi nawet dla tych, którzy nie podzielają naszych wierzeń. Kiedy tak robimy, naśladujemy Jehowę, który „sprawia, że słońce wschodzi i nad złymi, i nad dobrymi” oraz „że deszcz pada i na prawych, i na nieprawych” (Mat. 5:45).

² Chociaż Jehowa kocha wszystkich ludzi, to czuje się szczególnie związany z tymi, którzy są Mu posłuszni (Jana 14:21). I chciałby, żebyśmy przejawiali podobną postawę. Zachęca nas, żebyśmy ‛żarliwie kochali’ braci i siostry i okazywali im „serdeczne uczucia” (1 Piotra 4:8; Rzym. 12:10). Jest to miłość podobna do tej, którą darzymy bliskich przyjaciół lub członków rodziny.

3. Co musimy robić, żeby rozwijać miłość?

³ Z miłością jest jak z rośliną — żeby się rozwijała, trzeba o nią dbać. Apostoł Paweł poradził chrześcijanom: „Nadal okazujcie sobie miłość braterską” (Hebr. 13:1). Jehowa chce, żebyśmy cały czas pogłębiali swoją miłość do drugich. W tym artykule omówimy, dlaczego powinniśmy przybliżać się do naszych współwyznawców i co pomoże nam stale to robić.

DLACZEGO POWINNIŚMY PRZYBLIŻAĆ SIĘ DO SIEBIE NAWZAJEM

4. Co pomoże nam dalej cenić jedność panującą w naszej społeczności? (Psalm 133:1). (Zobacz też ilustracje).

⁴ Odczytaj Psalm 133:1. W pełni zgadzamy się ze słowami psalmisty, że „dobrze i miło” jest przyjaźnić się z tymi, którzy kochają Jehowę. Ale podobnie jak ktoś mógłby przestać zwracać uwagę na potężne drzewo, które widzi każdego dnia, tak my moglibyśmy zacząć uważać jedność panującą w naszej społeczności za coś oczywistego. Z naszymi braćmi i siostrami widzimy się często, może nawet kilka razy w tygodniu. Dzięki czemu nie przestaniemy ich cenić? Nasza miłość do współwyznawców wzrośnie, jeśli będziemy rozmyślać o tym, dlaczego każdy z nich jest cenny dla zboru i dla nas osobiście.

5. Jak panująca wśród nas miłość może wpływać na innych?

⁵ Wiele osób, które pierwszy raz przychodzą na zebranie, jest pod ogromnym wrażeniem panującej wśród nas miłości. Na tej podstawie nieraz dochodzą do wniosku, że znaleźli prawdę. Jezus powiedział: „Po miłości widocznej wśród was wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami” (Jana 13:35). Rozważmy przykład młodej kobiety o imieniu Chaithra. Studiowała ona Biblię ze Świadkami Jehowy i przyjęła zaproszenie na kongres regionalny. Po pierwszym dniu powiedziała do siostry, która prowadziła z nią kurs biblijny: „Moi rodzice nigdy mnie nie przytulali. A na tym kongresie uściskano mnie już 52 razy! Czuję, że Jehowa posłużył się tymi ludźmi, żeby zapewnić mnie o swojej miłości. Chcę zostać częścią tej rodziny”. Chaithra dalej robiła postępy i w 2024 roku została ochrzczona. Rzeczywiście, kiedy nowe osoby widzą nasze właściwe postępowanie — w tym miłość, jaką sobie okazujemy — często pobudza je to do służenia Jehowie (Mat. 5:16).

6. Dlaczego przybliżanie się do braci i sióstr stanowi dla nas ochronę?

⁶ Przybliżanie się do braci i sióstr może stanowić dla nas ochronę. Paweł radził współchrześcijanom: „Każdego dnia zachęcajcie się nawzajem, (...) żeby serce kogoś z was nie stało się zatwardziałe wskutek zwodniczej mocy grzechu” (Hebr. 3:13). Gdybyśmy osłabli duchowo i zaczęli schodzić z dróg Jehowy, może On nam pomóc przez któregoś z naszych spostrzegawczych współwyznawców (Ps. 73:2, 17, 23). Jak to dobrze, że mamy takie wsparcie!

7. Jak miłość wiąże się z jednością? (Kolosan 3:13, 14).

⁷ Należymy do grupy ludzi, którzy bardzo starają się okazywać sobie wzajemną miłość. Przynosi to nam wiele błogosławieństw (1 Jana 4:11). Na przykład miłość pomaga nam ‛znosić jedni drugich’, dzięki czemu zachowujemy jedność (odczytaj Kolosan 3:13, 14; Efez. 4:2-6). Właśnie dlatego na naszych zebraniach panuje ciepła atmosfera, którą nie może pochwalić się żadna inna społeczność.

OKAZUJMY SOBIE NAWZAJEM SZACUNEK

8. Jak Jehowa pomaga nam zachowywać jedność?

⁸ Ogólnoświatowa jedność, którą się cieszymy, jest prawdziwym cudem. To Jehowa sprawia, że jest ona możliwa mimo naszej niedoskonałości (1 Kor. 12:24, 25). Biblia mówi, że ‛Bóg nas uczy kochać siebie nawzajem’ (1 Tes. 4:9). Innymi słowy, Jehowa przez swoje spisane Słowo uczy nas, co dokładnie jest potrzebne, żebyśmy zacieśniali łączące nas więzi. Możemy korzystać z tego szkolenia, studiując Biblię i stosując jej nauki w życiu (Hebr. 4:12; Jak. 1:25). Właśnie tak jako Świadkowie Jehowy staramy się robić.

9. Czego na temat okazywania szacunku uczą nas słowa z Rzymian 12:9-13?

⁹ Jak Słowo Boże pomaga nam przybliżać się do siebie nawzajem? Rozważmy, co na ten temat napisał apostoł Paweł w Liście do Rzymian 12:9-13 (odczytaj). Zwróćmy uwagę na słowa: „Wyprzedzajcie się w okazywaniu sobie nawzajem szacunku”. Co to oznacza? W okazywaniu serdecznych uczuć powinniśmy wykazywać inicjatywę — na przykład chętnie przebaczać, przejawiać gościnność i być szczodrzy (Efez. 4:32). Nie powinniśmy czekać, aż ktoś pierwszy się do nas przybliży. Mamy się w tym ‛wyprzedzać’. Jezus słusznie powiedział: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35).

10. Jak okazywanie szacunku wiąże się z pracowitością? (Zobacz też ilustrację).

¹⁰ Co ciekawe, zaraz po tym, jak Paweł zachęcił do ‛wyprzedzania się w okazywaniu szacunku’, dodał: „Bądźcie pracowici”. Pracowitość wiąże się z zapałem i gotowością do ciężkiej pracy. Osoba pracowita przykłada się do każdego zadania. W Księdze Przysłów 3:27, 28 polecono: „Nie odmawiaj dobra tym, którym powinieneś je wyświadczyć, jeśli tylko masz możliwość pomóc”. Jeśli więc dowiemy się, że nasz współwyznawca potrzebuje pomocy, zrobimy, co tylko możemy, żeby mu jej udzielić. Nie będziemy z tym zwlekać ani zakładać, że zrobi to ktoś inny (1 Jana 3:17, 18).

11. Co pomoże nam przybliżać się do współwyznawców?

¹¹ Innym sposobem okazywania drugim szacunku jest chętne przebaczanie. List do Efezjan 4:26 mówi: „Nie pozwólcie, żeby słońce zaszło, gdy wciąż jesteście rozgniewani”. Dlaczego? W wersecie 27 dodano, że w przeciwnym razie ‛dawalibyśmy przystęp Diabłu’. W swoim Słowie Jehowa wielokrotnie zachęca nas do przebaczania. Na przykład w Liście do Kolosan 3:13 czytamy: „Wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem”. Przebaczanie to jeden z najważniejszych czynników, który pozwala nam przybliżać się do współwyznawców. Kiedy to robimy, przyczyniamy się do „jedności wynikającej z działania ducha” i do tego, że jesteśmy „zespoleni więzią pokoju” (Efez. 4:3). Krótko mówiąc, przebaczanie ma bezpośredni związek z jednością i pokojem.

12. Jak Jehowa może pomóc nam przebaczać?

¹² To prawda, że przebaczenie komuś, kto nas zranił, nie zawsze przychodzi łatwo. Ale jesteśmy w stanie to zrobić dzięki pomocy ducha Bożego. Po zachęcie do okazywania serdecznych uczuć i do pracowitości Biblia radzi: „Pałajcie duchem”. To określenie „zawiera myśl o byciu przepełnionym gorliwością, entuzjazmem i promieniowaniu zapałem wynikającym z działania” ducha świętego (zobacz komentarz do Rzymian 12:11 w Biblii do studium). Tak więc duch Boży może nam pomóc okazywać serdeczne uczucia i chętnie przebaczać. Dlatego powinniśmy błagać Jehowę, żeby nam go udzielił (Łuk. 11:13).

„ŻEBY NIE BYŁO WŚRÓD WAS PODZIAŁÓW”

13. Co mogłoby wywołać wśród nas podziały?

¹³ Zbór składa się z „najróżniejszych ludzi” pochodzących z rozmaitych środowisk (1 Tym. 2:3, 4). Z tego powodu możemy dokonywać różnych wyborów w dziedzinach takich jak ubiór i wygląd zewnętrzny, metody leczenia czy rozrywka. Gdybyśmy nie byli ostrożni, takie różnice mogłyby wywołać między nami podziały (Rzym. 14:4; 1 Kor. 1:10). Ponieważ ‛Bóg nas uczy kochać siebie nawzajem’, musimy uważać, żeby nie narzucać innym swoich poglądów w kwestiach osobistych (Filip. 2:3).

14. Co powinniśmy starać się robić i dlaczego?

¹⁴ Zapobiegamy podziałom również wtedy, gdy zawsze staramy się zachęcać i budować innych (1 Tes. 5:11). W ostatnim czasie do zboru wróciło wiele osób, które zostały z niego usunięte albo stały się nieczynne. Serdecznie witamy je z powrotem! (2 Kor. 2:8). Pewna siostra, która po 10 latach ponownie przyszła do Sali Królestwa, powiedziała: „Każdy się do mnie uśmiechał i podawał mi rękę” (Dzieje 3:19). Jak te proste przejawy życzliwości na nią wpłynęły? Dodaje: „Poczułam, że Jehowa pomaga mi znowu zaznać szczęścia”. Jeśli staramy się zachęcać innych, Chrystus może się nami posłużyć, żeby podnieść na duchu „utrudzonych i obciążonych” (Mat. 11:28, 29).

15. Jak jeszcze możemy przyczyniać się do jedności? (Zobacz też ilustrację).

¹⁵ Możemy przyczyniać się do jedności również tym, jak korzystamy z mowy. W Księdze Hioba 12:11 czytamy: „Czy ucho nie bada słów, tak jak język bada smak jedzenia?”. Dobry kucharz przed podaniem potrawy sam sprawdza jej smak. Podobnie my zrobimy dobrze, kiedy przemyślimy to, co zamierzamy powiedzieć (Ps. 141:3). Chcemy, żeby nasza mowa zawsze była budująca, zachęcająca i ‛przynosiła słuchającym korzyść’ (Efez. 4:29).

16. Kto szczególnie powinien używać mowy w budujący sposób?

¹⁶ Szczególnie mężowie i rodzice powinni starać się używać mowy w budujący sposób (Kol. 3:19, 21; Tyt. 2:4). Również starsi, którzy są pasterzami trzody Jehowy, powinni swoimi słowami zachęcać i pokrzepiać (Izaj. 32:1, 2; Gal. 6:1). Biblijne przysłowie przypomina: „Słowo wypowiedziane w stosownym momencie jest naprawdę dobre!” (Prz. 15:23).

KOCHAJMY „UCZYNKAMI I PRAWDĄ”

17. Kiedy nasza miłość do braci i sióstr będzie szczera?

¹⁷ Apostoł Jan zachęcił, żebyśmy kochali „nie słowami, ale uczynkami i prawdą” (1 Jana 3:18). Chcemy, żeby nasza miłość do braci i sióstr wypływała z serca. Co nam w tym pomoże? Im więcej czasu poświęcamy współwyznawcom, tym bliżsi się nam stają i tym mocniej ich kochamy. Dlatego szukajmy okazji, żeby spędzać z nimi czas, na przykład na zebraniach czy w służbie. Chętnie ich odwiedzajmy. Jeśli tak robimy, pokazujemy, że uczymy się od Boga „kochać siebie nawzajem” (1 Tes. 4:9). Osobiście też przekonujemy się, „jak to dobrze i miło, gdy bracia mieszkają ze sobą w jedności!” (Ps. 133:1).