Czy Bóg mi przebaczy?

Biblijna odpowiedź

Tak, Bóg wybaczy twoje grzechy, jeśli poczynisz odpowiednie kroki. Biblia mówi, że jest On „gotów przebaczać” oraz że „hojnie przebaczy” ​(Psalm 86:5; Izajasza 55:7; Nehemiasza 9:17). Kiedy nam wybacza, robi to całkowicie. ‛Zmazuje’ nasze grzechy — inaczej mówiąc, usuwa je (Dzieje 3:19). Przebaczenie, którego udziela, jest także trwałe, ponieważ oznajmia: „Ich grzechu już więcej nie wspomnę” ​(Jeremiasza 31:34). Bóg nie wraca do naszych grzechów po to, by ponownie nas oskarżać lub karać.

Przebaczając, nie kieruje się jednak jakąś słabością lub zwykłym sentymentem. Nigdy nie nagina swoich prawych zasad. Z tego względu niektórych grzechów nie wybacza (Jozuego 24:19, 20).

Kroki prowadzące do uzyskania Bożego przebaczenia

1.  Przyznaj, że swoim grzesznym postępowaniem złamałeś prawo Boże. Chociaż mogłeś kogoś skrzywdzić, przede wszystkim musisz zrozumieć, że obraziłeś samego Boga (Psalm 51:1, 4; Dzieje 24:16).

2.  Wyznaj swój grzech w modlitwie (Psalm 32:5; 1 Jana 1:9).

3.  Szczerze żałuj tego, co zrobiłeś. Taki „zbożny smutek” prowadzi do skruchy, czyli zmiany nastawienia (2 Koryntian 7:10). Obejmuje ona także żal za wszystko, co doprowadziło do grzechu (Mateusza 5:27, 28).

4.  Zmień też swoje postępowanie, czyli ‛nawróć się’ (Dzieje 3:19). Może to oznaczać unikanie ponownego popełnienia grzechu, którego dopuściłeś się jednorazowo lub wielokrotnie. Niekiedy konieczna jest zmiana całego sposobu myślenia lub postępowania (Efezjan 4:23, 24).

5.  Podejmij konkretne działania, żeby naprawić zło lub wyrządzoną krzywdę (Mateusza 5:23, 24; 2 Koryntian 7:11). Przeproś wszystkich, którzy ucierpieli wskutek tego, co zrobiłeś — lub czego nie zrobiłeś — i zrekompensuj im to w miarę swoich możliwości (Łukasza 19:7-10).

6.  W modlitwie proś Boga o przebaczenie na podstawie ofiary okupu złożonej przez Jezusa Chrystusa (Efezjan 1:7). Aby twoja prośba została wysłuchana, musisz wybaczyć tym, którzy zgrzeszyli przeciwko tobie (Mateusza 6:14, 15).

7.  Jeśli dopuściłeś się poważnego grzechu, porozmawiaj z kimś, kto jest wykwalifikowany do udzielania duchowej pomocy i kto może się za ciebie modlić (Jakuba 5:14-16).

Błędne poglądy na temat Bożego przebaczenia

„Zbyt dużo nagrzeszyłem, żeby mi przebaczono”

Jeżeli poczynimy kroki, o których Bóg informuje nas w Biblii, On nam przebaczy, ponieważ Jego gotowość do wybaczania góruje nad naszymi grzechami. Dotyczy to zarówno poważnych przewinień, jak i tych popełnianych wielokrotnie (Izajasza 1:18).

Na przykład Dawidowi, królowi Izraela, przebaczono cudzołóstwo i morderstwo (2 Samuela 12:7-13). Apostoł Paweł, który uważał, że w przeszłości postępował jak największy grzesznik świata, także uzyskał odpuszczenie win (1 Tymoteusza 1:15, 16). Nawet żyjący w I wieku n.e. Żydzi, którzy ponosili przed Bogiem odpowiedzialność za zabicie Mesjasza, mogli otrzymać przebaczenie — pod warunkiem zmiany swojego postępowania (Dzieje 3:15, 19).

„Jeśli się wyspowiadam duchownemu, on mnie rozgrzeszy”

Obecnie żaden człowiek nie jest upoważniony do odpuszczania grzechów popełnianych przeciwko Bogu. Chociaż wyjawienie ich drugiej osobie może w jakiejś mierze pomóc grzesznikowi, tylko Bóg ma prawo udzielić przebaczenia (Efezjan 4:32; 1 Jana 1:7, 9).

Co zatem Jezus miał na myśli, gdy powiedział apostołom: „Jeśli jakimś ludziom przebaczycie grzechy, są im przebaczone, jeśli jakimś zatrzymacie, są zatrzymane”? (Jana 20:23). Opisywał tu szczególny rodzaj władzy udzielonej im wraz z darem ducha świętego (Jana 20:22).

Zgodnie z obietnicą apostołowie otrzymali taką moc, gdy został na nich wylany duch święty w 33 roku n.e. (Dzieje 2:1-4). Apostoł Piotr użył jej, osądzając ucznia Ananiasza i jego żonę Safirę. W nadprzyrodzony sposób dowiedział się o ich podstępnym planie, a wydany przez niego wyrok wskazywał, że ich czyn nie został przebaczony (Dzieje 5:1-11).

Ten niezwykły dar ducha świętego — podobnie jak inne dary, na przykład uzdrawiania i mówienia językami — ustał po śmierci apostołów (1 Koryntian 13:8-10). Dlatego obecnie żaden człowiek nie może udzielać rozgrzeszenia.