21 Zaczęli mówić między sobą: „To na pewno kara za to, co zrobiliśmy naszemu bratu+. Widzieliśmy, jak cierpi*. Błagał o litość, ale my go nie słuchaliśmy. Dlatego spotyka nas to nieszczęście”.
21 I zaczęli mówić jeden do drugiego: „Bez wątpienia jesteśmy winni względem naszego brata,+ widzieliśmy bowiem udrękę jego duszy, gdy błagał nas o współczucie, lecz nie słuchaliśmy. Dlatego przyszła na nas ta udręka”.+