1:17

Prawo (...) niezasłużona życzliwość i prawda: Chrześcijańskie Pisma Greckie często pokazują różnicę między Prawem danym za pośrednictwem Mojżesza a „niezasłużoną życzliwością” (Rz 3:21-24; 5:20, 21; 6:14; Gal 2:21; 5:4; Heb 10:28, 29). Prawo Mojżeszowe było „opiekunem prowadzącym do Chrystusa” i zawierało cienie, czyli prorocze zapowiedzi, które spełniły się na Chrystusie (Gal 3:23-25; Kol 2:16, 17; Heb 10:1). Dzięki Prawu ludzie m.in. ‛dokładnie uświadomili sobie, czym jest grzech’ (Rz 3:20). Z kolei to umożliwiło im zrozumienie, że „zapłatą za grzech jest śmierć” i że „każdy człowiek dopuszczający się występku i nieposłuszeństwa otrzymał sprawiedliwą karę” (Rz 6:23; Heb 2:2). Jan pokazuje tutaj różnicę między „Prawem” a „niezasłużoną życzliwością i prawdą”, które przyszły za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Dzięki Jezusowi to, co w Prawie stanowiło jedynie zapowiedź — m.in. ofiary umożliwiające przebaczenie oraz przebłaganie — stało się rzeczywistością (Kpł 4:20, 26). Jezus wyjawił też, że Bóg okaże grzesznym ludziom „niezasłużoną życzliwość” lub zapewni „życzliwy dar” (jak czasami jest oddawane gr. słowo cháris), dając swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za grzech (Kol 1:14; 1Jn 4:10; zob. komentarz do Rz 6:23 i Słowniczek pojęć, „Niezasłużona życzliwość”). Jezus objawił nową „prawdę” — że ta ofiara uwolni ludzi od grzechu i śmierci (Jn 8:32; zob. komentarz do Jn 1:14).