4:26

To ja nim jestem: Dosł. „ja jestem”. Po grecku egò eimi. Niektórzy uważają, że słowa te są nawiązaniem do Wj 3:14 w przekładzie Septuaginty, i na tej podstawie utożsamiają Jezusa z Bogiem. Jednak występujące tam sformułowanie (egò eimi ho on, „Jestem, który jestem; Ja jestem Tym, który jest”) różni się od tego z Jn 4:26. Ponadto zwrot egò eimi pojawia się w Septuagincie w wypowiedziach Abrahama, Eliezera, Jakuba, Dawida i innych osób (Rdz 23:4; 24:34; 30:2; 1Kn 21:17). W Chrześcijańskich Pismach Greckich tym zwrotem oddano nie tylko słowa Jezusa. Występuje on też w Jn 9:9 w wypowiedzi mężczyzny uzdrowionego przez Jezusa, który po prostu stwierdził: „To ja”. Zwrot ten pojawia się też m.in. w wypowiedziach anioła Gabriela, Piotra i Pawła (Łk 1:19; Dz 10:21; 22:3). Oczywiście nie są to nawiązania do Wj 3:14. Z porównania równoległych sprawozdań w Ewangeliach synoptycznych wynika, że słowa egò eimi z Mk 13:6 i Łk 21:8 („To ja nim jestem”) w krótszy sposób wyrażają myśl zawartą w Mt 24:5, oddaną jako: „Ja jestem Chrystusem”.

To ja nim jestem — ja, który z tobą rozmawiam: Najwyraźniej Jezus po raz pierwszy otwarcie mówi, że jest Mesjaszem, czyli Chrystusem. Wyjawia to kobiecie, w dodatku nie Żydówce, lecz Samarytance (Jn 4:9, 25). Większość Żydów gardziła Samarytanami i ich nie pozdrawiała, a wielu żydowskich mężczyzn uważało kobiety za gorsze. Później, podobnie jak Samarytankę, Jezus wyróżnił też inne kobiety — miały zaszczyt być pierwszymi świadkami tego, że zmartwychwstał (Mt 28:9, 10).