10:4

znają jego głos: Obserwacje pracy pasterzy na Bliskim Wschodzie potwierdzają, że owce mają niezwykłą zdolność odróżniania głosu swojego pasterza od głosu innych pasterzy i obcych ludzi. Jak na to wskazał Jezus, pasterze wołali po imieniu każdą owcę, nawet kiedy trzoda była liczna (Jn 10:3, 27). Tak więc od maleńkości owce słyszały pasterza, który wołał je po imieniu, prowadził i szkolił. Ponadto każdy pasterz wydawał charakterystyczne dźwięki, żeby odróżnić się od innych pasterzy. Uczył owce reagować na różne zawołania, czyli komendy głosowe, dzięki czemu mógł je chronić przed niebezpieczeństwami oraz prowadzić na żyzne pastwiska i do wodopoju. Dlatego można powiedzieć, że owce znają niepowtarzalny głos swojego pasterza w tym sensie, że odróżniają go od innych głosów, ale również wiedzą, że głos pasterza świadczy o opiece i ochronie, jaką zapewnia on im jako jednostkom oraz całej trzodzie.