14:9

Kto widział mnie, widział też Ojca: Prośba Filipa zanotowana w Jn 14:8 wskazuje, że chciał on, żeby Jezus pokazał uczniom jakiś przejaw obecności Boga, podobny do tego, jaki oglądali w wizjach Mojżesz, Eliasz oraz Izajasz (Wj 24:10; 1Kl 19:9-13; Iz 6:1-5). Słudzy Boga, którzy otrzymywali takie wizje, nie widzieli Jego samego (Jn 1:18). Oglądali raczej chwałę Boga — widoczną za pośrednictwem anioła, który Go reprezentował, lub przez inne przejawy Jego mocy (Wj 33:17-23). Z odpowiedzi Jezusa wynika, że Filip widział już coś znacznie lepszego niż zwykłą wizję. Jezus w doskonały sposób odzwierciedlał osobowość Ojca, dlatego gdy ktoś obserwował Jezusa, było tak, jakby widział samego Boga (Mt 11:27). Dzięki temu, co mówił i robił Jezus, uczniowie mogli „widzieć Ojca”, czyli poznać Jego osobowość, wolę i zamierzenie. Gdy zatem Biblia opisuje Jezusa — gdy mówi o miłości, jaką okazywał przyjaciołom, współczuciu, które skłaniało go do uzdrawiania innych, empatii, która wyciskała mu z oczu łzy, i o tym, jak skutecznie nauczał — czytelnik może sobie wyobrazić, że wszystko to mówi i robi jego Ojciec, Jehowa (Mt 7:28, 29; Mk 1:40-42; Jn 11:32-36).