15:15

Już nie nazywam was niewolnikami: Występującym tu greckim słowem doúlos, oddawanym jako „niewolnik”, zazwyczaj określano osoby będące własnością jakiegoś człowieka (Mt 8:9; 10:24, 25; 13:27). To słowo jest używane również w sensie przenośnym i odnosi się do oddanych sług Boga i Jego Syna, Jezusa Chrystusa — zarówno do ludzi (Dz 2:18; 4:29; Rz 1:1; Gal 1:10), jak i do aniołów (Obj 19:10, gdzie występuje słowo sýndoulos [„współniewolnik”]). W innym znaczeniu, również przenośnym, to słowo oznacza osoby pozostające w niewoli grzechu (Jn 8:34; Rz 6:16-20) lub zepsucia (2Pt 2:19). Kiedy Jezus złożył w ofierze swoje doskonałe życie, wartością swojej krwi kupił życie wszystkich, którzy go naśladują. W rezultacie chrześcijanie nie należą do samych siebie, ale są „niewolnikami Chrystusa” (Ef 6:6; 1Ko 6:19, 20; 7:23; Gal 3:13). Chociaż Jezus nazwał apostołów swoimi przyjaciółmi, to kiedy wykupił ich z grzechu, zostali jego niewolnikami. Czasami używał tego określenia, mając na myśli swoich naśladowców (Jn 15:20).