18:37

Sam mówisz, że jestem królem: W swojej odpowiedzi Jezus posłużył się zwrotem, który oznacza odpowiedź twierdzącą, czyli przyznał, że jest królem (Mt 27:11; por. komentarze do Mt 26:25, 64). Jednak chodziło mu o inny rodzaj panowania niż Piłatowi. Królestwo Jezusa „nie jest częścią tego świata”, dlatego nie stanowiło zagrożenia dla Rzymu (Jn 18:33-36).

dać świadectwo: Występujące w Chrześcijańskich Pismach Greckich słowa tłumaczone na „dać świadectwo” (martyréo) oraz „świadectwo; świadek” (martyría; mártys) mają szerokie znaczenie. W podstawowym sensie zawierają w sobie myśl o poświadczaniu faktów przez naocznych świadków lub opierając się na posiadanej wiedzy, jednak mogą też odnosić się do „głoszenia; potwierdzania; wychwalania”. Jezus nie tylko głosił o prawdach, w które wierzył, ale też żył w sposób potwierdzający prawdziwość proroczych słów i obietnic jego Ojca (2Ko 1:20). Zamierzenie Boże dotyczące Królestwa i jego mesjańskiego Władcy zostało zapowiedziane w szczegółowy sposób. Jezus całym swoim ziemskim życiem zakończonym ofiarną śmiercią wypełnił wszystkie związane z nim proroctwa — łącznie z ‛cieniami’, czyli zapowiedziami zawartymi w przymierzu Prawa (Kol 2:16, 17; Heb 10:1). Dlatego można powiedzieć, że słowem i czynem ‛dał świadectwo prawdzie’.

prawdzie: Jezus nie mówił o prawdzie w sensie ogólnym, ale o prawdzie dotyczącej zamierzenia Bożego. Jego kluczowym elementem jest usługiwanie Jezusa, „syna Dawida”, jako Arcykapłana i Władcy w Królestwie Bożym (Mt 1:1). Jezus wyjaśnił, że głównym celem jego przyjścia na ziemię, życia i służby jest ogłaszanie prawdy o tym Królestwie. Aniołowie oznajmili podobne orędzie jeszcze przed narodzinami Jezusa i kiedy już się urodził w Betlejem Judejskim — w mieście, w którym przyszedł na świat Dawid (Łk 1:32, 33; 2:10-14).