2:31

grobie: Lub „Hadesie”, czyli wspólnym grobie ludzkości (zob. komentarz do Dz 2:27 i Słowniczek pojęć, „Grób”).

ani jego ciało nie uległo rozkładowi: Lub „ani jego ciało nie zaznało zepsucia”. Dosł. „ani jego ciało nie ujrzało zepsucia”. Jehowa nie pozwolił, żeby ciało Jezusa uległo powolnemu rozkładowi — w przeciwieństwie do ciał Mojżesza i Dawida, którzy byli pierwowzorami Jezusa (Pwt 34:5, 6; Dz 2:27; 13:35, 36). Miał on zostać „ostatnim Adamem” (1Ko 15:45) i dać „odpowiedni okup” za wszystkich ludzi (1Tm 2:5, 6; Mt 20:28), musiał więc mieć prawdziwe ludzkie ciało. A skoro miało ono stanowić okup — cenę, która pozwalałaby odzyskać to, co utracił Adam — musiało być doskonałe (Heb 9:14; 1Pt 1:18, 19). Żaden niedoskonały potomek Adama nie był w stanie zapłacić Jehowie potrzebnego okupu (Ps 49:7-9). Dlatego Jezus nie został poczęty w zwyczajny sposób. Sam — najprawdopodobniej wtedy, gdy przyjmował chrzest — powiedział do swojego Ojca, Jehowy: „Przygotowałeś mi ciało”, czyli doskonałe ludzkie ciało, które miał złożyć w ofierze (Heb 10:5). Gdy po śmierci Jezusa uczniowie zajrzeli do grobowca, nie znaleźli tam ciała, a jedynie płótna, w które było zawinięte. Najwyraźniej Jehowa usunął fizyczne ciało swojego ukochanego Syna, zanim zaczęło się rozkładać (Łk 24:3-6; Jn 20:2-9).