2:29

Żydem: Grecki termin Ioudaíos jest odpowiednikiem hebrajskiego słowa Jehudí, które znaczy „[od; należący do] Judy” i w Pismach Hebrajskich tłumaczy się je na „Żyd; Żydzi; żydowski”. Zwłaszcza po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej słowo „Żyd” stało się synonimem członka narodu izraelskiego (zob. Słowniczek pojęć, „Żyd”). W Rdz 29:35 imię Juda powiązano z hebrajskim czasownikiem oddanym jako „sławić”, dlatego uważa się, że imię to znaczy „sławiony; przedmiot wysławiania; przedmiot wychwalania”. Niektórzy sugerują, że w omawianym wersecie Paweł zastosował grę słów, nawiązując do znaczenia wyrazów „Żyd” i „Juda”. Być może chciał w ten sposób pokazać, że prawdziwym „Żydem” jest ten, kto otrzymuje pochwałę od Boga, bo ma obrzezane serce i służy Mu z czystych pobudek (zob. komentarz do słów obrzezanie serca w tym wersecie). Taka pochwała to największa pochwała, jaką może otrzymać człowiek. Paweł mówi, że Bóg udziela jej bezstronnie, nie zwracając uwagi na czyjeś pochodzenie. Chrześcijanie z I w. byli duchowymi Żydami, „członkami Izraela Bożego” (Gal 6:16).

obrzezanie serca: Słowo „obrzezanie” jest używane w sensie przenośnym zarówno w Pismach Hebrajskich, jak i Chrześcijańskich Pismach Greckich (zob. Słowniczek pojęć, „Obrzezanie”). Bóg wymagał „obrzezania serca” nawet od Izraelitów, którzy byli już obrzezani w sensie fizycznym. Według dosłownego tłumaczenia Pwt 10:16 (przyp.) i 30:6 (przyp.) Mojżesz powiedział Izraelitom: „Obrzezajcie napletek swojego serca” oraz „Jehowa, wasz Bóg, obrzeza wasze serca i serca waszych potomków”. Jeremiasz przypomniał swoim krnąbrnym rodakom żyjącym w jego czasach, że powinni zrobić to samo (Jer 4:4). „Obrzezać serce” to inaczej oczyścić je — usunąć ze swoich myśli, uczuć i pobudek wszystko, co nie podoba się Jehowie, jest nieczyste w Jego oczach i sprawia, że serce staje się niewrażliwe. Również ucho, które nie słucha wskazówek Jehowy, nazwano „nieobrzezanym” (Jer 6:10, przyp.; zob. komentarz do Dz 7:51).