11:5

odkrytą: Lub „nieosłoniętą”. W społeczeństwie żydowskim i w różnych częściach świata grecko-rzymskiego zakrywanie włosów lub osłanianie twarzy przez kobietę w miejscach publicznych często było uznawane za oznakę skromności. To, co Paweł mówi w tym rozdziale, wskazuje, że chrześcijanki w I w. też nakrywały głowy. Wydaje się, że niektóre kobiety, np. uprawiające czary lub kapłanki różnych bóstw, miały odsłoniętą głowę i zwichrzone włosy, kiedy rzekomo znajdowały się pod wpływem nadprzyrodzonych mocy. W zborze chrześcijańskim świadczyłoby to o braku szacunku dla postanowienia Jehowy co do zwierzchnictwa i podporządkowania. Być może właśnie dlatego Paweł udzielił chrześcijanom w Koryncie rad na ten temat (1Ko 11:3-10; zob. komentarze do 1Ko 11:10, 15).

jakby miała głowę ogoloną: Zgodnie z tym, co mówi tu Paweł, uważano, że ogolona głowa lub krótko przystrzyżone włosy są dla kobiety hańbiące. Mogło być tak dlatego, że z ogolonymi głowami chodziły niewolnice i przypuszczalnie kobiety przyłapane na cudzołóstwie. Poza tym w Pismach Hebrajskich wspomniano o kobietach, których ‛piękne fryzury’ miały się zamienić w „łysinę”, oznakę żałoby (Iz 3:24). Chociaż tło wypowiedzi Pawła nie do końca jest jasne, porównuje on wstyd takich kobiet do wstydu, jaki odczuwałaby chrześcijanka, gdyby ‛modliła się lub prorokowała’ w zborze z odkrytą głową. Byłoby to dla niej tak hańbiące, jak gdyby miała głowę zupełnie ogoloną, i świadczyłoby o braku szacunku dla Bożej zasady zwierzchnictwa (1Ko 11:3-10; zob. komentarz do 1Ko 11:15).