1:21

Syrii i Cylicji: Wydaje się, że Paweł używa tu słowa tereny w sensie ogólnym. „Syria” może po prostu odnosić się do okolic Antiochii, a „Cylicja” do okolic Tarsu, gdzie Paweł dorastał (zob. Dodatek B13). Po swojej wizycie w Jerozolimie ok. 36 r. n.e. Paweł został z powrotem odesłany do Tarsu, a następnie, ok. 45 r., Barnabas zabrał go do Antiochii, gdzie obaj głosili przez cały rok (Dz 9:28-30; 11:22-26). Niewiele wiadomo, co Paweł robił w ciągu mniej więcej ośmiu lat przed przybyciem do Antiochii, ale najwyraźniej był bardzo zajęty działalnością kaznodziejską, bo wiadomości o niej dotarły aż do Judei (Gal 1:21-24). W 2Ko 11:23-27 wymienia wiele prób i niebezpieczeństw, które go spotkały, a o których nie ma wzmianki w Dziejach Apostolskich. Do części z nich mogło dojść właśnie w tym czasie (zob. komentarz do 2Ko 11:25). Wydaje się, że Paweł otrzymał też wtedy nadprzyrodzoną wizję, która wywarła ogromny wpływ na jego nauczanie (2Ko 12:1-4; zob. komentarze do 2Ko 12:2, 4).