1:18

głową ciała, zboru: Zarówno w Liście do Kolosan, jak i w Liście do Efezjan Paweł przyrównuje zbór chrześcijański do ciała, którego głową jest Chrystus (Ef 1:22, 23). Według pewnego opracowania metafora ta „wskazuje nie tylko na istotne znaczenie jedności z Głową, lecz także na to, że Głowa ta realizuje swoją wolę za pośrednictwem poszczególnych członków. Używa ich jako swych narzędzi” (H. C. G. Moule, The Cambridge Bible for Schools and Colleges: The Epistle to the Ephesians, 1893). Jezus jest również głową, czyli władcą, królestwa, które Paweł nazywa „królestwem (...) ukochanego Syna” Bożego (Kol 1:13 i komentarz).

On (...) jest pierworodnym z umarłych: Biblia wspomina o innych ludziach, którzy zostali wskrzeszeni przed Jezusem, ale on jako pierwszy został wskrzeszony do niekończącego się życia. Zmartwychwstał „w duchu” (1Pt 3:18) i został wyniesiony na wyższą pozycję niż ta, którą miał w niebie przed przyjściem na ziemię. Otrzymał nieśmiertelność i niezniszczalność, które są niedostępne dla ludzi z ciała i krwi, i został „wywyższony ponad niebo” — w całym wszechświecie ustępuje rangą tylko Jehowie Bogu (Heb 7:26; 1Ko 15:27; Flp 2:9-11). I to sam Jehowa wzbudził go z martwych (Dz 3:15; 5:30; Rz 4:24; 10:9).