2:3

dopóki nie nadejdzie odstępstwo: Niektórzy chrześcijanie w Tesalonice zostali wprowadzeni w błąd w związku z ‛obecnością Pana Jezusa Chrystusa’ i „dniem Jehowy”. Paweł przypomniał im więc, że wcześniej muszą nastąpić dwa wydarzenia: 1) musi nadejść odstępstwo (zob. komentarz do słowa odstępstwo w tym wersecie) i 2) musi ‛ujawnić się człowiek bezprawia’ (2Ts 2:1-3). Zapowiedź Pawła dotycząca wielkiego odstępstwa, które miało zaszkodzić zborowi chrześcijańskiemu, harmonizuje z przypowieścią Jezusa o pszenicy i chwastach (Mt 13:24-30, 36-43). W innych miejscach Paweł również ostrzegał, że do zboru wkradną się odstępcy. Później to samo zrobił apostoł Piotr (Dz 20:29, 30; 1Tm 4:1-3; 2Tm 4:3, 4; 2Pt 2:1-3).

odstępstwo: Użyty tu grecki rzeczownik apostasía pochodzi od czasownika afístemi, który dosłownie znaczy „stanąć na uboczu; trzymać się z dala”. Rzeczownik apostasía kryje w sobie myśl o odejściu skądś, odpadnięciu lub buncie. Oznacza więc coś więcej niż odejście z powodu słabości duchowej czy wątpliwości (zob. komentarz do Dz 21:21). W klasycznej grece używano go w kontekście politycznym w odniesieniu do zdrady lub buntu. Paweł używa go w odniesieniu do odstępstwa religijnego, do którego miało dojść przed nastaniem dnia Jehowy (2Ts 2:2). Ma na myśli świadome porzucenie czystego wielbienia i służby dla Boga (zob. Słowniczek pojęć, „Odstępstwo”).

człowiek bezprawia: Greckie słowo oddane tu jako „bezprawie” zawiera w sobie myśl o rozmyślnym przeciwstawianiu się prawu. W Biblii termin ten odnosi się do lekceważenia praw Bożych (zob. komentarz do Mt 24:12). W tym wersecie Paweł wskazuje, że „człowiek bezprawia” ma związek z odstępstwem. Problem odstępstwa dotknął wielu zborów, dlatego wydaje się oczywiste, że „człowiek bezprawia” nie oznacza pojedynczej osoby, ale pewną zbiorowość — grupę fałszywych chrześcijan, którzy są zagrożeniem dla zboru (zob. komentarz do 2Ts 2:8). Paweł zapowiada też, że w przyszłości ‛człowiek bezprawia się ujawni’, czyli wyjdzie na jaw jego prawdziwa tożsamość (zob. komentarz do 2Ts 2:7). Pewna liczba przekładów biblijnych zawiera tu wyrażenie „człowiek grzechu”, oparte na niektórych manuskryptach. Jednak tłumaczenie „człowiek bezprawia” znajduje potwierdzenie we wcześniejszych manuskryptach. Takie tłumaczenie jest też zgodne z kontekstem, bo kilka wersetów dalej Paweł również mówi o „człowieku bezprawia [dosł. „czynicielu bezprawia”; por. NŚ, 1997]” i wspomina, że ‛jego bezprawie pozostaje tajemnicą’ (2Ts 2:7, 8).

syn zagłady: Wyrażenie to występuje również w odniesieniu do Judasza Iskariota, który rozmyślnie zdradził Jezusa (zob. komentarz do Jn 17:12). Paweł wskazuje więc, że „człowiek bezprawia” zostanie raz na zawsze zgładzony — tak jak zdrajca Judasz, który poniósł wieczną śmierć.