2:7

zostałem wyznaczony na głosiciela: Chrześcijańskie Pisma Greckie wyraźnie wskazują, że apostoł Paweł poważnie traktował powierzone mu zadanie. Na przykład tutaj (1Tm 2:7; por. też NŚ, 1997) i w 2Tm 1:11 używa trzech terminów — „głosiciel”, „apostoł” i „nauczyciel” — z których każdy podkreśla szczególny aspekt tego zadania. Był „głosicielem” w tym sensie, że tak samo jak Jezus i Jan Chrzciciel przekazywał Boże orędzie (Mt 4:17; Łk 3:18; zob. komentarz do Mt 3:1). „Głosicielem prawości” był również Noe (2Pt 2:5).

apostoła: Jezus Chrystus wybrał Pawła, żeby usługiwał jako „apostoł”, tzn. „posłany; wysłannik” (Dz 9:15; Rz 1:5). Paweł pisze też o sobie, że „z woli Bożej [został] powołany na apostoła Chrystusa Jezusa” i że jest „apostołem dla narodów” (1Ko 1:1; Rz 11:13 i komentarz; zob. też komentarz do Rz 1:1).

mówię prawdę, nie kłamię: Paweł mógł czuć potrzebę podkreślenia, że mówi prawdę, z powodu pewnych przeciwników, którzy twierdzili, że jest fałszywym apostołem. Niektórzy chrześcijanie najwyraźniej uwierzyli temu twierdzeniu (2Ko 11:4, 5; Gal 1:6, 7, 11, 12). Część osób próbujących zdyskredytować Pawła mogła należeć do fałszywych nauczycieli, z którymi Tymoteusz miał do czynienia w Efezie (1Tm 1:3, 4). Sformułowanie „mówię prawdę, nie kłamię” przypomina formuły przysiąg używanych w rzymskim systemie prawnym. Paweł upewnia więc Tymoteusza, jak również innych chrześcijan w Efezie, że jest prawdziwym apostołem. Podobnych sformułowań używa w Rz 9:1 i Gal 1:20.

żebym uczył inne narody: Lub „żebym był nauczycielem innych narodów”. Paweł jako nauczyciel posługiwał się przekonującą argumentacją i pomógł wielu ludziom uwierzyć w Chrystusa (Dz 17:2; 28:23; zob. komentarz do Mt 28:20). Był „nauczycielem innych narodów” w tym sensie, że uczył wielu nie-Żydów. Wzmianka o nauczaniu innych narodów wskazuje, że dzieło głoszenia i nauczania rozpoczęte przez chrześcijan w I w. miało objąć całą ziemię.