6:15

szczęśliwego: Lub „błogosławionego”. Jezus jako „jedyny Mocarz” jest szczęśliwy w najwyższym stopniu, ponieważ cieszy się błogosławieństwem i uznaniem Jehowy (Flp 2:9-11). „Jest obrazem niewidzialnego Boga”, dlatego doskonale odzwierciedla też radość swojego Ojca, „szczęśliwego Boga” (Kol 1:15; 1Tm 1:11 i komentarz; por. Prz 8:30, 31).

jedynego Mocarza: Z kontekstu i użytego słownictwa wyraźnie wynika, że Paweł mówi tu o Jezusie Chrystusie. W poprzednim wersecie wspomniał o „ujawnieniu naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (1Tm 6:14). Tutaj przeciwstawia go niedoskonałym władcom ludzkim. Greckie słowo dynástes, oddane jako Mocarz, może odnosić się do króla, ale też do władcy podporządkowanego królowi, np. do księcia. Trafnie opisuje więc Jezusa, który jest Królem podległym swojemu Ojcu, Jehowie. Jest też jedynym Władcą, który zgodnie z Dn 7:14 otrzymał „władzę, chwałę oraz królestwo” od samego Boga. Ponieważ władza Jezusa jest tak wyjątkowa, słusznie można go nazwać „jedynym Mocarzem”. Przewyższa on każdego króla i pana na ziemi, w tym królów, którzy panowali w imieniu Jehowy w starożytnej Jerozolimie. Dlatego można powiedzieć, że jest „Królem królujących i Panem panujących” (por. Obj 17:14; 19:16).