1:1

Paweł: Lub „od Pawła”. Wstępne słowa tego listu, które ciągną się do wersetu 4, odzwierciedlają ówczesny styl pisania listów. Zazwyczaj najpierw podawano, kto i do kogo pisze, a potem przesyłano pozdrowienia (Tyt 1:4). Tutaj wstęp jest wyjątkowo długi (w tekście gr. w. 1-4 tworzą jedno zdanie). Paweł nie tylko przedstawia się z imienia, ale też wspomina o swoim powołaniu na apostoła i o zadaniu głoszenia. Chociaż kieruje ten list do jednej osoby — swojego współpracownika Tytusa — być może używa dłuższego, bardziej oficjalnego wstępu, bo chce, żeby list został odczytany również innym (zob. komentarz do Tyt 3:15; por. komentarz do Rz 1:1).

niewolnik Boga: Chociaż niewolnik zajmował najniższą pozycję w społeczeństwie, wyrażenie „niewolnik Boga” nie było uwłaczające dla osoby, którą opisywało (zob. komentarz do 1Ts 1:9). W rzeczywistości Paweł, wierny chrześcijanin, uważał za zaszczyt bycie pokornym sługą Najwyższego Boga i Jego Syna (zob. komentarz do Rz 1:1). Przyrodni brat Jezusa Jakub również nazwał siebie „niewolnikiem Boga i Pana Jezusa Chrystusa” (Jak 1:1; por. 1Pt 2:16; Obj 7:3). A Maria tak zareagowała na zadanie przekazane jej przez anioła: „Jestem niewolnicą Jehowy!” (Łk 1:38 i komentarz).

apostoł: Zob. komentarz do Rz 1:1.

dokładnie znający prawdę: Paweł łączy dokładną wiedzę z oddaniem dla Boga i nadzieją (Tyt 1:2; 2:11, 12; omówienie gr. słowa oddanego tu jako „dokładnie znający”: zob. komentarz do Ef 4:13).

oddaniem dla Boga: Zob. komentarz do 1Tm 4:7.