nie są związani z żadną religią. W niektórych wyznaniach przybywa członków tylko dlatego, że w innych ich ubywa. Ludzie tłumnie opuszczają tradycyjne kościoły z ich ceremoniami, muzyką organową i duchownymi w szatach liturgicznych.

Jak widać z tego krótkiego omówienia, w Ameryce Łacińskiej powstaje wiele niezależnych kościołów, w Europie ludzie oddalają się od religii, a w Stanach Zjednoczonych duchowni starają się zatrzymać wiernych, oferując im rozrywkę. Oczywiście jest wiele odstępstw od tych ogólnych tendencji, ale tak czy inaczej kościoły walczą o zachowanie popularności. Czy można zatem mówić o zmierzchu chrystianizmu?

CZY świat nawróci się na chrystianizm, czy może chrystianizm zaniknie? Czy chrystianizm jest światłem dla pogrążonego w ciemnościach świata, czy też sam pogrąża się w mroku? Pytania te nadal są aktualne.

Za pomocą prostej przypowieści Jezus wykazał, że wkrótce po zasianiu przez niego nasienia chrystianizmu w sprawy miał się wmieszać nieprzyjaciel — Szatan (Mateusza 13:24, 25). A zatem zmiany zachodzące w chrystianizmie w pierwszych stuleciach po śmierci Jezusa nie były jedynie zjawiskiem społecznym. Stanowiły rezultat złośliwych działań Szatana. Obecnie kościoły chrześcijaństwa powtarzają błędy przeszłości i zbierają tego owoce (2 Koryntian 11:14, 15; Jakuba 4:4).

Podstępny atak na chrystianizm

Jezus zapowiedział, że dojdzie do wypaczenia jego nauk. Oznajmił: „Królestwo niebios stało się podobne do człowieka, który na swym polu zasiał wyborne nasienie. Kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i między pszenicę nasiał chwastów, i odszedł”. Gdy słudzy zauważyli chwasty i zapytali, czy mają je zebrać, otrzymali zaskakującą odpowiedź: „Nie, żebyście przypadkiem, zbierając chwasty, nie wykorzenili wraz z nimi pszenicy. Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa, a w porze żniwa powiem żniwiarzom: Najpierw zbierzcie chwasty i powiążcie je w wiązki na spalenie, potem idźcie zgromadzić pszenicę do mojego spichrza” (Mateusza 13:24-30).

Jak wyjaśnił Jezus, siewca z tej przypowieści wyobraża jego samego, a pszenica — prawdziwych chrześcijan. Nieprzyjacielem, który zasiał chwasty, jest Diabeł. Chwasty symbolizują dopuszczających się bezprawia odstępców, którzy mienią się sługami Bożymi (Mateusza 13:36-42). Więcej szczegółów na temat ich działalności podał apostoł Paweł: „Ja wiem, że po moim odejściu wejdą pomiędzy was ciemięskie wilki i nie będą się czule obchodzić z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:29, 30).

Wypaczenie chrystianizmu

Czy zapowiedzi Jezusa i Pawła się spełniły? Bezsprzecznie tak. W ustanowionym przez Jezusa zborze zaczęły dominować ambitne osoby, które chciały realizować własne cele. Jezus oświadczył swym uczniom: „Nie jesteście częścią świata” (Jana 15:19). Tymczasem owe żądne władzy jednostki zawierały sojusze z panującymi. W ten sposób powstawały religie państwowe, które zdobywały rozległe wpływy i ogromne majątki. Kościoły te nauczały „rzeczy przewrotnych”. Na przykład zachęcały do czczenia państwa i oddawania za nie życia na wojnach. W rezultacie tak zwani chrześcijanie uczestniczyli w krucjatach i mordowali ludzi, których uważali za „niewiernych”. Poza tym na wojnach zabijali swych „braci” — wyznawców tej samej religii. Z całą pewnością nie zachowywali chrześcijańskiej neutralności ani nie przejawiali miłości bliźniego (Mateusza 22:37-39; Jana 15:19; 2 Koryntian 10:3-5; 1 Jana 4:8, 11).

Nie ulega wątpliwości, że religie, które od stuleci nazywają się chrześcijańskimi, są jedynie imitacją chrystianizmu. To wyjaśnia tendencje omówione w poprzednich artykułach: rozpad kościołów na różne odłamy, mieszanie się do polityki i lekceważenie praw Bożych. Takich złych owoców nie wydaje chrystianizm prawdziwy, lecz jego zwodnicza namiastka, zasiana przez Diabła. Jaki los czeka religię fałszywą? Jezus wskazał, że nie dobiegnie ona kresu samoistnie, z braku poparcia. Zostanie osądzona i unicestwiona.

Prawdziwi chrześcijanie jaśnieją

Ale z przypowieści Jezusa dowiadujemy się, że przed zebraniem i zniszczeniem „chwastów” fałszywego chrystianizmu miało się dziać coś jeszcze. Przez stulecia „chwasty” tak się rozrastały, że prawie całkowicie zagłuszyły „pszenicę” — prawdziwy chrystianizm. Jednakże Jezus wspomniał o oddzieleniu „pszenicy” od „chwastów” podczas „żniwa”, wyobrażającego „zakończenie systemu rzeczy”. Następnie oświadczył: „W owym czasie prawi będą świecić jasno jak słońce” (Mateusza 13:39-43). Dowody wskazują na to, że okres zakończenia systemu rzeczy trwa od I wojny światowej, czyli już przeszło 90 lat (Mateusza 24:3, 7-12). Czy zatem zapowiedź Jezusa, że „prawi będą świecić jasno”, także się spełnia?

Prawdziwi chrześcijanie zostali oddzieleni od „chwastów” chrześcijaństwa.