zaznaczyć, iż według Objawienia 20:3, gdy się skończy tysiąc lat, z otchłani zostanie wypuszczony Szatan, a nie narody. W chwili wypuszczenia go będą już istnieć ludzie, którzy kiedyś tworzyli te narody.

Niekiedy na poparcie tego poglądu przytacza się wersety z Izajasza 24:1-6 i Jeremiasza 4:23-29 (Bw). Czytamy tam: „Oto Pan spustoszy ziemię i zniszczy ją (...). Doszczętnie spustoszona i złupiona będzie ziemia, gdyż Pan wypowiedział to słowo”. „Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i próżnia (...). Spojrzałem — a oto nie było człowieka (...). Gdyż tak mówi Pan: Cały kraj stanie się pustynią, (...) wszystkie miasta opuszczone, nikt w nich nie mieszka”. Co znaczą te proroctwa? Po raz pierwszy spełniły się one na Jerozolimie i ziemi judzkiej. Zgodnie ze swoim wyrokiem Jehowa pozwolił Babilończykom zająć Judę. W końcu kraj ten został wyludniony i spustoszony (zob. Jer. 36:29). Ale Bóg nie wyludnił wówczas całej ziemi; nie uczyni tego również obecnie (zob. artykuły „Ziemia”, strony 411-413, oraz „Niebo”). Jednakże całkowicie spustoszy On zarówno dzisiejszy odpowiednik niewiernej Jerozolimy, to znaczy chrześcijaństwo, które swym bezbożnym postępowaniem hańbi imię Boże, jak i całą resztę widzialnej organizacji Szatana.

W czasie Tysiącletniego Panowania Chrystusa, gdy Szatan będzie przebywał w otchłani, ziemia nie stanie się bezludnym pustkowiem, lecz rajem (zob. artykuł „Raj”).

Czy po to Bóg stworzył człowieka, żeby umarł?

Wręcz przeciwnie! Jehowa ostrzegł Adama przed nieposłuszeństwem, które mogłoby doprowadzić do śmierci (Rodz. 2:17). Później Bóg ostrzegł Izraelitów przed postępowaniem, które mogłoby nawet doprowadzić do ich przedwczesnej