PIEŚŃ 141
Cud życia
1. I narodzin cud, i strumyka szum,
promyk słońca w nowy dzień, kłos złotych zbóż —
nasz kochany Bóg wszystko to nam dał.
Tak cudownie stworzył świat i wciąż o nas dba.
(REFREN 1)
Lecz co możemy dać za ten życia dar?
Szczerym sercem kochać Boga, w miłości tej trwać.
Choć wiele możesz mieć, to życia nie kupisz,
bo życie cudem jest — Jehowa nam je dał.
2. Wielu traci sens swoich krótkich dni,
bliskie im, co słyszał Hiob: ‛Po co ci żyć!’.
Obca nam ta myśl. Chcemy Boga czcić,
za bezcenne życia chwile wdzięczni Mu być.
(REFREN 2)
Lecz co możemy dać za ten życia dar?
Szczerym sercem kochać ludzi, w miłości tej trwać.
Choć wiele możesz mieć, to życia nie kupisz,
bo życie cudem jest — Jehowa nam je dał.
(Zob. też Hioba 2:9; Ps. 34:12; Kazn. 8:15; Mat. 22:37-40; Rzym. 6:23)