Prawo Mojżeszowe surowo zabraniało kupowania i sprzedawania w sabat; niedozwolone były też nieuczciwe praktyki handlowe. Odstępczy Izraelici często jednak łamali te prawa (Kpł 25:14-17; Neh 10:31; 13:15-18; Am 8:4-6).

Kiedy król Dawid postanowił kupić klepisko Arawny (Ornana), ten wspaniałomyślnie chciał je mu podarować. Dawid jednak zapłacił mu 50 srebrnych sykli (110 dolarów) za miejsce i materiały na ołtarz oraz za zwierzęta na ofiarę. Wydaje się, że później dokupił jeszcze okoliczny teren, tak by mogła na nim stanąć świątynia. Za całość zapłacił 600 sykli złota (ok. 77 070 dolarów) (2Sm 24:21-24; 1Kn 21:22-25). Za panowania królów Jehoasza i Jozjasza kupowano materiały na remont świątyni i płacono za związane z nim prace (2Kl 12:9-12; 22:3-7).

Jeremiasz nabył pole w swym rodzinnym mieście Anatot; transakcję tę opisał następująco: „Spisałem akt i opatrzyłem pieczęcią, i wziąłem świadków, gdy odważałem pieniądze na wadze” (Jer 32:9-16, 25, 44).

W Chrześcijańskich Pismach Greckich wielokrotnie nawiązano do nabywania różnych dóbr i materiałów: żywności, oliwy, szat, pereł, pól, domów, złota, maści do oczu, zwierząt i nawet ludzi, a także ogólnie do prowadzenia handlu (Mt 13:44-46; 25:8-10; 27:7; Mk 6:37; Jn 4:8; 13:29; Dz 1:18; 4:34-37; 5:1-3; Obj 3:18; 13:17; 18:11-13; zob. BANK, BANKIER). Chrystus „przez nabycie” uwolnił wierzących Żydów od przekleństwa Prawa, gdyż stał się za nich przekleństwem i pomimo swej niewinności zawisł na palu (Gal 3:13; 4:5). Jehowa krwią swego własnego Syna nabył cały „zbór Boga” (Dz 20:28).

(„potok [dolina potoku] Boga”).

Miejsce, w którym obozowali Izraelici na krótko przed bitwą z amoryckim królem Sychonem (Lb 21:19-24). Jak donosi Euzebiusz z Cezarei w swym dziele Onomastikon, Nachaliel znajdowało się niedaleko Arnonu. Dlatego z reguły uważa się, iż leżało nad jednym z dwóch wadi: Wadi al-Wala (dopływ Arnonu) lub Wadi Zarka Maʽin, ok. 20 km na pn. od Arnonu. Obie lokalizacje pasują do miejsc utożsamianych z Mattaną i Bamot, dwoma innymi izraelskimi obozowiskami, między którymi najwyraźniej znajdowało się Nachaliel.

(„pocieszenie”).

Szwagier Hodiasza, potomek Judy (1Kn 4:1, 19).

(od rdzenia oznaczającego: „pocieszać”).

Mężczyzna, który powrócił z Zerubbabelem z niewoli babilońskiej (Neh 7:6, 7).

(„wąż”).

1. Król Ammonitów w początkowym okresie panowania Saula. Na czele swej armii wyruszył przeciwko Jabesz w Gileadzie. Biblia donosi: „Wtedy wszyscy mieszkańcy Jabesz rzekli do Nachasza: ‚Zawrzyj z nami przymierze, abyśmy ci służyli’. Na to Nachasz Ammonita powiedział do nich: ‚Zawrę je z wami pod tym warunkiem, że każdemu z was wyłupię prawe oko i tak okryję hańbą całego Izraela’. Wówczas starsi z Jabesz rzekli do niego: ‚Daj nam siedem dni, a roześlemy posłańców po całym terytorium Izraela; i jeśli nie będzie dla nas wybawcy, to wyjdziemy do ciebie’”. Izraelici zebrali się pod dowództwem Saula, wyruszyli do Jabesz i pokonali Nachasza. Z życiem uszli tylko nieliczni jego wojownicy (1Sm 11:1-11; 12:11, 12).

W jednym ze Zwojów znad Morza Martwego (4QSam⁠^a), datowanym na I w. p.n.e., werset z 1 Samuela 11:1 poprzedzają słowa: „[Na]chasz, król dzieci Ammona, srodze gnębił dzieci Gada oraz dzieci Rubena i wyłupił im wszy[stkim] prawe oczy i wzbudził prze[rażenie i trwogę] w Izraelu. Nie pozostało z[a Jordanem] ani jedno z dzieci Izraela, którego prawe oko nie zostałoby [wyłupione] przez Nacha[sza, króla] dzieci Ammona, oprócz tych siedmiu tysięcy mężczyzn, którzy [uszli] dzieciom [A]mmona i weszli do [J]abesz-Gilead. Jakiś miesiąc później...” (Bible Review, 1985, t. 1, nr 3, s. 28; zob. też J. C. VanderKam, Manuskrypty znad Morza Martwego, Warszawa 1996, ss. 130, 131). Prawie identyczną informację podaje Józef Flawiusz (Dawne dzieje Izraela, VI, V, 1).

Według Flawiusza ów Nachasz zginął w bitwie z wojskami Saula (Dawne dzieje Izraela, VI, V, 3). Jeśli rzeczywiście tak było, to Nachasz, który po latach okazał życzliwość Dawidowi, musiał być synem i następcą króla pokonanego przez Saula. W takim wypadku imię Nachasz mogło być tytułem nadawanym kolejnym władcom, podobnie jak „Abimelech”, „faraon” czy „Jabin”. Kiedy umarł ten drugi Nachasz, Dawid wysłał swych przedstawicieli do jego syna Chanuna; ten jednak źle odczytał szlachetne intencje Dawida i upokorzył jego posłańców. Zapoczątkowało to serię wydarzeń zakończoną klęską Ammonitów (2Sm 10:1-5; 11:1; 12:26-31; 1Kn 19:1-5; 20:1-3).

2. Ojciec Abigail, siostry Dawida — być może przyrodniej — i prawdopodobnie ojciec Cerui. Dziadek Amasy oraz przypuszczalnie Abiszaja, Joaba i Asahela (2Sm 17:25; 1Kn 2:16, 17). Abigail występuje jako „córka Nachasza”, natomiast ani ona, ani jej siostra nie zostały bezpośrednio