(„dziedziniec [osada] źródła”).

Miejsce na pn. granicy „ziemi Kanaan” (Lb 34:2, 7-10). Ezechiel wspomniał o Chacar-Enon (Chacar-Enan) razem z Damaszkiem i Chamatem w opisie wizji dotyczącej przyszłego terytorium Izraela (Eze 47:13, 17; 48:1). Obecnie nie można jednoznacznie ustalić lokalizacji Chacar-Enan; większość uczonych uważa jednak, że mogło się znajdować w miejscu dzisiejszego Al-Kariatajn, leżącego ok. 120 km na pn. wsch. od Damaszku, przy drodze prowadzącej do Palmyry.

(„dziedziniec [osada] Gadda”).

Miasto na pd. Judy (Joz 15:21, 27); lokalizacja nieznana.

(„dziedziniec [osada] śmierci”).

Potomek Noego poprzez Sema i Joktana (Rdz 10:1, 21, 25, 26; 1Kn 1:20). Jak się powszechnie uważa, potomkowie Chacarmaweta osiedlili się na pd. Półwyspu Arabskiego, w krainie Hadramaut. Nazwa ta jest łączona z Chacarmawetem na podstawie podobieństwa spółgłosek występujących w oryginalnych nazwach arabskiej i hebrajskiej. Granice Hadramautu nie są ściśle określone. Kraina ta ma ok. 880 km długości i 240 km szerokości. Wzdłuż wybrzeża ciągnie się dość wąska równina; następnie teren raptownie się wznosi, tworząc skalisty płaskowyż o średniej wysokości od 900 do 1200 m, poprzecinany wieloma dolinami o stromych ścianach. Doliny te są bardzo żyzne. Rosną w nich palmy, m.in. daktylowe, a na pastwiskach wypasają się owce, wielbłądy, osły i bydło. Uprawia się tam proso, lucernę, indygowce, bawełnę i kukurydzę oraz inne rośliny. Najdłuższą doliną jest Wadi Hadramaut. Płynący nią potok rozpoczyna swój bieg w głębi lądu, ok. 480 km od zach. wybrzeża Półwyspu Arabskiego, i biegnie łukiem w kierunku wsch. przez ok. 640 km, po czym wpada do Morza Arabskiego jako Wadi al-Masila (tak jest nazywany w dolnym biegu). W starożytności kraina Hadramaut była znana ze sprzedaży kadzidła. Jednakże drzewa dostarczające aromatycznych żywic, niegdyś tak liczne, obecnie występują tam rzadko.

(„dziedziniec [osada] klaczy”).

Miasto-enklawa Symeonitów w pd. części Judy (Joz 19:1, 2, 5), nazywane też Chacar-Susim (1Kn 4:31). W podobnym zestawieniu miast przyznanych początkowo plemieniu Judy w miejscu Chacar-Susa występuje Sansanna (Joz 15:21, 31). Niektórzy sądzą, że chodzi o dwie różne miejscowości: Sansannę lokalizują na pn. pn. wsch. od Beer-Szeby, a Chacar-Susa utożsamiają ze Sbalat Abu Susajn, leżącym ok. 26 km na zach. od Beer-Szeby, niedaleko równin filistyńskich. Jednakże zdaniem sporej liczby uczonych Chacar-Susa mogło być drugą nazwą Sansanny, wskazującą — ze względu na swe znaczenie — na ważną funkcję tego miejsca. W takim wypadku Chacar-Susa można by identyfikować z Chirbat asz-Szamsanijat, znajdującym się na pn. pn. wsch. od Beer-Szeby, w pobliżu miejsca, gdzie przypuszczalnie leżała Madmanna (Bet-Markabot), która w powyższych wersetach pojawia się przed Chacar-Susa (Chacar-Susim, Sansanną) (zob. BET-MARKABOT).

Zobacz CHACAR-SUSA.

(„dziedziniec [osada] lisa”).

Miasto-enklawa Symeonitów na pd. Judy (Joz 15:21, 28; 19:1-3; 1Kn 4:28). Po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej zostało ponownie zamieszkane (Neh 11:25-27). Lokalizacja jest niepewna; niektórzy uczeni utożsamiają je z Chirbat al-Watan, leżącym ok. 3 km na wsch. pd. wsch. od Beer-Szeby.

Miejsce wymienione w wizji Ezechiela jako leżące na granicy Izraela „od strony granicy Chauranu” (Eze 47:13, 16). Dziś nie ma miejsca o takiej nazwie; niektórzy uważają, że jest to błędnie przepisana przez kopistów nazwa „Chacar-Enon” (Eze 47:16, 17; zob. CHACAR-ENAN, CHACAR-ENON).

(„dziedzińce; osady”).

Ostatnie miejsce obozowania Izraelitów przed pustkowiem Paran (Lb 11:35; 12:16; 33:17, 18; Pwt 1:1). W Chacerot Miriam została dotknięta trądem po tym, jak wspólnie z Aaronem kwestionowała pozycję Mojżesza i krytykowała go za poślubienie Kuszytki (Lb 11:35; 12:1-16). Większość uczonych łączy biblijne Chacerot z oazą ʽAjn Hudra, leżącą ok. 60 km na pn. wsch. od góry tradycyjnie utożsamianej z Synajem.

Wzgórze na pustkowiu Zif, gdzie Dawid i jego ludzie ukrywali się przed królem Saulem (1Sm 23:19; 26:1-3). Jego dokładne położenie nie jest dziś znane.

(prawdopodobnie: „mądry”).

1. Przodek Zabdiela i jego syna Jaszobeama. Jaszobeam przewodził trzem najdzielniejszym mocarzom Dawida i jest nazwany „synem Chachmonity” (1Kn 11:11; 27:2). W 2 Samuela 23:8 przydomek „Chachmonita” zapisano w postaci „Tachkemonita”. Jeżeli 1 Kronik 12:6 mówi o tym