• Szarańcza
    Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot

    • skutecznie zaradzić, nastąpiła w latach 1961-1962 (...) W ciągu pięciu dni na obszarze przeszło 5000 kilometrów kwadratowych szarańcze wyrządziły szkody oceniane na ponad miliard franków. (...) Przez te pięć dni zjadły 7000 t pomarańczy, czyli 60 000 kg na godzinę. To więcej niż roczne spożycie w całej Francji”.

      Znaczenie przenośne. Zaobserwowano, że szarańcze żyją od czterech do sześciu miesięcy. Słusznie więc o symbolicznych szarańczach z Objawienia 9:5 powiedziano, że dręczyły ludzi przez pięć miesięcy — czyli tyle, ile przeciętnie żyją.

      W proroctwie Nahuma 3:16, gdzie opisano wojowników asyryjskich, wspomniano o linieniu szarańczy. I rzeczywiście, larwy szarańczy, zanim osiągną postać dorosłą, pięciokrotnie linieją. W Nahuma 3:17 asyryjscy stróże i werbownicy zostali przyrównani do szarańczy, która w zimny dzień obozuje w kamiennych zagrodach, a gdy zaświeci słońce — ucieka. Być może jest to nawiązanie do tego, że w chłodzie owady te drętwieją i chowają się w szczelinach skalnych, skąd odlatują dopiero wtedy, gdy ogrzeją się w promieniach słonecznych. Podobno szarańcze nie są w stanie latać, dopóki ich ciało nie osiągnie temperatury ok. 21°C.

  • Szarańczyn
    Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot

    • SZARAŃCZYN

      (gr. kerátion).

      W przypowieści o synu marnotrawnym Jezus wspomniał, iż ten wygłodniały młodzieniec pragnął się nasycić strąkami szarańczynu, którymi karmiono świnie (Łk 15:16). Strąki te rosną na szarańczynie (Ceratonia siliqua), okazałym zimozielonym drzewie, występującym w całej Palestynie oraz na pozostałym obszarze śródziemnomorskim. Osiąga ono wysokość do 9 m i ma małe, połyskujące liście, podobne do liści jesionu. Owoce, czyli strąki, mają błyszczącą skórzastą łupinę w purpurowobrązowym kolorze i zgodnie ze swą grecką nazwą (kerátion: „rożek”) zakrzywiony kształt. Są długie na 15-25 cm i szerokie na jakieś 2,5 cm. Wewnątrz znajduje się kilka podobnych do grochu nasion, oddzielonych od siebie słodkim, lepkim i jadalnym miąższem. Strąki szarańczynu są po dziś dzień wykorzystywane jako pasza dla koni, bydła i świń. Dzięki szczepieniu tych drzew otrzymuje się odmianę, którą spożywają także ludzie.

  • Szaron
    Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot

    • SZARON

      1. Nadmorska równina pomiędzy równinnym terenem w pobliżu Dor (na pd. od Karmelu) a Równiną Filistyńską. Ma od 16 do 19 km szerokości i ciągnie się przez jakieś 60 km od pn. — gdzie jej granicę wyznacza Rzeka Krokodylowa (Nahr az-Zarka) — w kierunku pd., do okolic Joppy. Wzdłuż wybrzeża znajdują się rozległe wydmy. W starożytności region ten miał duże znaczenie militarne i handlowe ze względu na prowadzące tamtędy drogi.

      Szaron, przez który przepływało sporo strumieni, był dobrze nawodniony i słynął z żyzności (por. Iz 35:2). Pasły się tu stada owiec i bydła (1Kn 27:29; por. Iz 65:10). Północną część Szaronu porastały kiedyś rozległe dąbrowy, natomiast część południowa przypuszczalnie była — podobnie jak dziś — intensywnie uprawiana. Wydaje się, że region ten w dużym stopniu został spustoszony podczas najazdu Asyryjczyków w VIII w. p.n.e. (Iz 33:9).

      Jak dowiadujemy się z Pieśni nad Pieśniami, Szulamitka mówiła o sobie, że jest „zwykłym szafranem z nadbrzeżnej równiny”. Najwyraźniej miała na myśli jeden ze zwyczajnych kwiatów, jakich w Szaronie rosło wiele (PnP 2:1).

      2. Według 1 Kronik 5:16 plemię Gada mieszkało „w Gileadzie, w Baszanie i jego zależnych miejscowościach, i na wszystkich pastwiskach Szaronu”. Zdaniem niektórych badaczy oznacza to, że Gadyci paśli swe stada na nadbrzeżnych równinach Szaronu. Jednakże potomkowie Gada otrzymali tereny na wsch. od Jordanu. Tam też znajdował się zarówno Gilead, jak i Baszan. Dlatego wielu uważa, że Szaronem nazywano także jakiś obszar na terytorium Gada.