uczeni uważają, że wspomniane w Izajasza 19:9 „białe płótno” wyrabiane przez egipskich tkaczy mogło być bawełniane (zob. TKANINA).

Lewita pracujący przy nadzorowanej przez Nehemiasza odbudowie muru Jerozolimy. Pochodził z okręgu Keili i był synem Chenadada oraz prawdopodobnie bratem Binnuja (Neh 3:18, 24).

(hebr. bedòlach).

Aromatyczna żywica przypominająca z wyglądu mirrę i czasami wykorzystywana do jej podrabiania (zob. też MIRRA). Pozyskuje się ją z drzewa Commiphora africana, rosnącego w pn.-zach. Afryce i na Półwyspie Arabskim, a także z pokrewnego gatunku występującego w pn.-zach. Indiach. Są to karłowate, kolczaste drzewka lub krzewy, które mają niewielkie listki i rosną w gorących, nasłonecznionych miejscach. Po nacięciu kory wycieka z niej aromatyczny sok żywiczny. Usunięty z drzewa, szybko twardnieje, staje się woskowaty i przezroczysty i wyglądem przypomina perłę.

Żywicę bdelium wymieniono razem ze złotem i onyksem wśród bogactw ziemi Chawila, którą okrążała rzeka Piszon (jedna z czterech odnóg rzeki wypływającej z Edenu) (Rdz 2:11, 12). W Liczb 11:7 powiedziano, że „wygląd żywicy bdelium” miała manna, którą Izraelici zbierali podczas wędrówki po pustkowiu. Wcześniej przyrównano mannę do „szronu na ziemi” (Wj 16:14). Harmonizuje to z faktem, że żywica bdelium jest prawie biała. Flawiusz, opisując cudownie dostarczaną mannę, nazwał bdelium „wonnym zielem” (Dawne dzieje Izraela, III, I, 6).

(„właścicielem jest Jah”).

Wojownik z plemienia Beniamina, który przyłączył się do Dawida w Ciklag (1Kn 12:1, 2, 5).

(„siedziba pań [właścicielek]”).

1. Miasto na pd. skraju Judy, wymienione w Jozuego 15:24. Jego dokładne położenie jest nieznane.

2. Region, który wraz z leżącym w pobliżu terytorium Aszera, był zarządzany przez Baanę, pełnomocnika Salomona. W Biblii gdańskiej występuje jako Alot (1Kl 4:16).

1. Głowa rodu; ponad 600 jego potomków powróciło do Jerozolimy z Zerubbabelem w r. 537 p.n.e. (Ezd 2:1, 2, 11; Neh 7:16). Kolejnych 29 przybyło z Ezdraszem w 468 r. p.n.e. (Ezd 8:11). Czterech z pierwszej grupy wzięło sobie cudzoziemskie żony, a następnie je odprawiło w wyniku nalegań Ezdrasza (Ezd 10:28, 44).

2. Mąż mający znaczącą pozycję wśród synów Bebaja (z poz. 1) lub ich przedstawiciel, który potwierdził przygotowaną przez Nehemiasza umowę dotyczącą dochowywania wierności Bogu (Neh 9:38; 10:1, 15).

(skrócona forma imienia Becalel).

1. Izraelita, którego przeszło 300 potomków wróciło do Jerozolimy z Zerubbabelem w r. 537 p.n.e. (Ezd 2:17; Neh 7:23).

2. Mężczyzna o tym imieniu — lub przedstawiciel tak nazwanego rodu — który potwierdził „wiarogodną umowę” Nehemiasza (Neh 9:38; 10:1, 14, 18).

(„w cieniu u Boga”).

1. Rzemieślnik, główny budowniczy przybytku, „syn Uriego, syna Chura z plemienia Judy” (Wj 31:1, 2; 1Kn 2:20). Jehowa osobiście powołał Becalela i obiecał: „Napełnię go duchem Bożym w mądrości i zrozumieniu, i wiedzy oraz we wszelkim rzemiośle, by obmyślał plany, by obrabiał złoto i srebro oraz miedź i by obrabiał kamienie w celu osadzenia ich, i by obrabiał drewno w celu wykonania wszelkich wyrobów” (Wj 31:3-5; 35:30-33). Tych kosztownych materiałów dostarczyli ludzie „ochoczego serca” w takich ilościach, że „nawet zbywało” (Wj 35:4-9, 20-29; 36:3-7).

Głównym pomocnikiem Becalela był Oholiab (Wj 31:6). W przedsięwzięciu tym uczestniczyło również wielu innych Izraelitów odznaczających się „mądrym sercem”. Jednakże odpowiedzialność za pokierowanie skomplikowanymi pracami spoczywała na Becalelu (Wj 35:10-19, 25, 26, 34; 36:1, 2). Wyraźnie wskazuje na to okoliczność, że w relacji biblijnej czasowniki występują na zmianę w trzeciej osobie liczby pojedynczej (w odniesieniu do Becalela) i liczby mnogiej (w odniesieniu do jego pomocników) (Wj 36-39). Dzięki wszechstronnym umiejętnościom oraz oddziaływaniu ducha Bożego (Wj 35:31) Becalel z powodzeniem nadzorował wykonanie haftowanych płócien namiotowych, złotych i miedzianych haczyków, wierzchnich nakryć ze skór, drewnianych ram pokrytych złotem, wewnętrznej kotary (Wj 36), Arki Przymierza z cherubami, stołu i jego przyborów, złotego świecznika i ołtarza kadzielnego, olejku do namaszczania i kadzidła według podanej receptury (Wj 37), ołtarza całopalnego, miedzianego basenu z podstawą, dziedzińca (Wj 38), efodu z napierśnikiem wysadzanym szlachetnymi kamieniami oraz szat dla kapłanów (Wj 39). Kiedy 475 lat później na tron wstąpił Salomon, namiot przybytku, Arka Przymierza i miedziany ołtarz wciąż były używane (2Kn 1:1-6).