Wracając po walce, Gedeon pojmał młodzieńca z Sukkot i wypytał go o imiona książąt i starszych tego miasta. Zgodnie z tym, co zapowiedział, gdy odmówili mu żywności, cierniami i kolczastymi roślinami dał nauczkę starszym Sukkot. Ponadto, tak jak ostrzegał, zburzył wieżę Penuelu i wytracił mieszkańców tego miasta, bo nie nakarmili jego ludzi (Sdz 8:13-17).

Następnie Gedeon chciał pomścić swych braci, synów swej matki, którzy zginęli z rąk Zebacha i Calmunny. Swemu pierworodnemu synowi, Jeterowi, kazał zabić obu midianickich królów. Ten jednak ze względu na młody wiek bał się na nich targnąć. Wtedy Zebach i Calmunna wezwali Gedeona, by sam to zrobił, i tak też się stało (Sdz 8:18-21).

Wykonuje efod. Wdzięczni Izraelici poprosili Gedeona, by ustanowił swój ród panującą nad nimi dynastią. Ale Gedeon się na to nie zgodził, gdyż za prawowitego Króla nad Izraelem uważał Jehowę. Potem im zaproponował, żeby ze złotej biżuterii zdobytej na wojnie podarowali mu kolczyki do nosa, których łączna waga wyniosła 1700 złotych sykli (o wartości 218 365 dolarów). Uczynił z nich efod, po czym wystawił go w Ofrze. Ale cały Izrael zaczął w sensie religijnym ‛uprawiać nierząd’ z tym efodem, przez co stał się on sidłem dla Gedeona i jego domowników. Chociaż więc Gedeonem zapewne kierowały dobre pobudki, efod odwrócił uwagę ludu od prawdziwego sanktuarium wybranego przez Jehowę — od przybytku. W ten sposób starania Gedeona przyniosły rezultat odwrotny do zamierzonego (Sdz 8:22-27; zob. EFOD I).

Umiera jako wierny świadek Boży. Wyzwolenie, którego Jehowa dokonał za pośrednictwem Gedeona, było tak skuteczne, że przez 40 lat pełnienia przez niego funkcji sędziego panował pokój. Gedeon poślubił wiele żon, które urodziły mu 70 synów. Kiedy umarł w późnej starości, Izraelici ponownie uwikłali się w kult Baala. Ponadto Abimelech, syn, którego Gedeonowi urodziła nałożnica z Szechem, zabił prawie wszystkich swych braci. Ocalał tylko najmłodszy, Jotam (Sdz 8:28 do 9:5; zob. ABIMELECH 4; OFRA 3).

Gedeon okazał wiarę w obliczu ogromnych trudności i dlatego został zaliczony do „wielkiego obłoku świadków” (Heb 11:32; 12:1). Poza tym dał przykład skromności połączonej z ostrożnością. Ta ostatnia najwyraźniej była stosowna i nie wynikała z braku wiary, nigdy bowiem nie został zganiony za swe ostrożne działanie. Co więcej, z Psalmu 83 wynika, że klęska Midianu za dni Gedeona stanowi proroczy pierwowzór nadchodzącej zagłady wszystkich przeciwników Jehowy, podczas której wywyższy On swoje imię i wykaże słuszność swego zwierzchnictwa (por. Iz 9:4; 10:26).

(„kamienny mur”).

Miasto w Kanaanie; jego król był jednym z 31 władców pokonanych przez Jozuego (Joz 12:13). Jak wynika z Jozuego 12:7, 8, Geder leżał na zach. od Jordanu, być może w Szefeli, gdyż wymieniono go obok Debiru. Niewykluczone, że jest tożsamy z Bet-Gader, wspomnianym w 1 Kronik 2:51. Jednakże dokładna lokalizacja nie jest znana. W czasach Dawida Gederyta imieniem Baal-Chanan sprawował pieczę nad królewskimi sadami oliwnymi i sykomorami w Szefeli; przypuszczalnie pochodził z Gederu lub Gedery (1Kn 27:28).

(„kamienna zagroda”).

1. Miasto w Szefeli przydzielone plemieniu Judy (Joz 15:20, 33, 36). Gederę zazwyczaj identyfikuje się z miejscowością Dżadira, leżącą ok. 22 km na zach. pn. zach. od przypuszczalnego położenia Esztaolu. Niektórzy mieszkańcy Gedery byli cenionymi garncarzami (1Kn 4:23).

2. Najwyraźniej jakaś miejscowość na terytorium plemienia Beniamina, z której pochodził „Jozabad Gederatczyk” (1Kn 12:1, 2, 4). Część geografów utożsamia ją z dzisiejszą Dżudajrą, leżącą ok. 1,5 km na pn. wsch. od Gibeonu.

(„[z; należący do] Gedery”).

Przydomek Beniaminity Jozabada, oburęcznego wojownika, który przyłączył się do Dawida; oznaczał zapewne, że Jozabad pochodził z Gedery na terytorium Beniamina (1Kn 12:1-4; zob. GEDERA 2).

(„kamienne zagrody”).

Miasto na terenie Szefeli przydzielone plemieniu Judy (Joz 15:20, 33, 41). Za panowania króla Achaza (761-746 p.n.e.) wraz z innymi miejscowościami zostało zajęte przez Filistynów (2Kn 28:18, 19). Niektórzy geografowie utożsamiają Gederot z Katrą, opuszczoną wioską leżącą na wzgórzu w granicach współczesnej Gedery, ok. 13 km od Aszdodu w kierunku wsch.-pn.-wsch.; inni jednak twierdzą, że to zbyt daleko na zach., by można było mówić o położeniu na obszarze Szefeli.

Nazwa ta znaczy „dwie kamienne zagrody”. Pojawia się w spisie judzkich miast leżących w Szefeli, ale dokładna lokalizacja jest obecnie nieznana (Joz 15:20, 33, 36). W greckiej Septuagincie zamiast słowa „Gederotaim” występuje wyrażenie „i jej owczarnie”, przy czym zaimek „jej” odnosi się do Gedery, wymienionej