nienaruszalne prawa do swej własności i nikt nie był przymuszany do przeznaczania swojego majątku na wspólny cel. Składanie takich darów uważano za zaszczyt, a nie za obowiązek. Ci szczodrzy chrześcijanie kierowali się czystymi pobudkami.

Inaczej jednak postąpili Ananiasz i Safira, których obłudny gest był obliczony na zyskanie poklasku i szacunku ludzi. Umówili się, że sprzedadzą pole i przekażą apostołom tylko część uzyskanych pieniędzy, sugerując, iż szczodrze oddają całą kwotę. Tymczasem Piotr dzięki duchowi świętemu przejrzał ich grę. Nie powiedział im: „Dlaczego nie oddaliście nam wszystkich pieniędzy otrzymanych za pole?”, jak gdyby mieli taki obowiązek. Oznajmił natomiast: „Ananiaszu, dlaczego Szatan cię ośmielił, byś postąpił fałszywie wobec ducha świętego i potajemnie zatrzymał część zapłaty za pole? Dopóki pozostawało u ciebie, czyż nie pozostawało twoim i czy po sprzedaniu nie mogłeś dalej tym rozporządzać? Dlaczego postanowiłeś w swym sercu tak uczynić? Postąpiłeś fałszywie nie wobec ludzi, lecz wobec Boga” (Dz 5:1-4).

Safira nie wiedziała o tym zdarzeniu i kiedy przyszła jakieś trzy godziny później, powiedziała to samo, co Ananiasz. Wtedy Piotr zapytał: „Dlaczego oboje uzgodniliście między sobą, żeby wystawić na próbę ducha Jehowy?” (Dz 5:7-9). Ich grzech polegał na tym, że kłamali wobec Jehowy, drwiąc z Niego i Jego zboru, jakby nie oddziaływał na niego duch Boży (Gal 6:7). Nikt ich nie zmuszał do tego, żeby przekazali swój majątek na rzecz jakiejś domniemanej komuny.

Poszanowanie Bożego prawa własności. Ponieważ cała ziemia należy do Jehowy, każdy człowiek posiadający własność ziemską powinien ją szanować i korzystać z niej w odpowiedni sposób. W przeciwnym wypadku doprowadzi ją do ruiny i w końcu ją całkowicie straci (Prz 24:30-34). Dotyczy to także całych narodów (Iz 24:1-6; Jer 23:10). Naruszający tę zasadę sami zostaną w końcu doprowadzeni do ruiny (Obj 11:18).

Kto uznaje fakt, iż to Bóg jest Właścicielem wszystkiego, nie będzie chciwie próbował przywłaszczyć sobie cudzej ziemi (Prz 20:21; 23:10, 11). Potępiając Izraelitów za łamanie Jego prawa, Jehowa oznajmił: „Biada tym, którzy przyłączają dom do domu, i tym, którzy dołączają pole do pola, aż nie ma już miejsca, a was samych osiedlono pośrodku kraju!” (Iz 5:8; Mi 2:1-4).

O ludziach zupełnie innego pokroju Jezus powiedział: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż oni odziedziczą ziemię” (Mt 5:5; Ps 37:9, 22, 29). Uczył swych naśladowców modlić się do Boga: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mt 6:10). Pod panowaniem tego Królestwa, ustanowionego przez Pana całej ziemi, jej wierni zarządcy będą się mogli w pełni cieszyć swą własnością, nie obawiając się jej utraty. W proroctwach dotyczących odrodzenia, przekazanych przez Izajasza i Micheasza, Bóg wyraził swój pogląd na własność ziemską i wykazał, jakie stosunki zapanują, gdy ‛Jego wola będzie się dziać na ziemi’. O swych sługach powiedział: „Pobudują domy i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny mieszkał; nie będą sadzić, aby ktoś inny jadł”. „I będą siedzieć, każdy pod swą winoroślą i pod swym drzewem figowym, i nikt nie będzie ich przyprawiał o drżenie” (Iz 65:21, 22; Mi 4:4; zob. LUD ZIEMI).

W przeszłości kobiety i mężczyźni uważali włosy za ozdobę podnoszącą atrakcyjność, a często także za oznakę wigoru i młodości. Dlatego starannie o nie dbali.

Egipcjanie. Egipcjanie mieli chyba najbardziej specyficzne zwyczaje, jeśli chodzi o włosy. Mężczyźni, zwłaszcza kapłani i wojownicy, golili głowę, wąsy i brodę. Jak donosi Herodot, chłopcu zostawiano tylko kilka kosmyków po bokach oraz być może z przodu i z tyłu. Kiedy dorastał, obcinano mu te oznaki dzieciństwa. Jeśli dorosły zapuścił włosy i brodę, świadczyło to o żałobie lub niechlujstwie. Właśnie dlatego wyprowadzony z więzienia Józef ogolił się przed wizytą u faraona (Rdz 41:14). Czasami jednak Egipcjanie nosili peruki i sztuczne brody. Niektóre egipskie wizerunki przedstawiają dostojników z długimi, zadbanymi fryzurami; trudno dziś ocenić, czy były to ich własne włosy, czy peruki.

Natomiast Egipcjanki nosiły długie, splecione włosy. Sporo zmumifikowanych zwłok kobiecych znalezionych w Egipcie ma dobrze zachowane warkocze.

Asyryjczycy, Babilończycy, Rzymianie. W Azji, m.in. w Asyrii i Babilonii, mężczyźni nosili długie włosy. Asyryjczycy ukazywani są na płaskorzeźbach z gładko przyczesanymi włosami, spadającymi w kędziorach na ramiona. Mają również bujne brody, czasami podzielone na dwie lub trzy warstwy loków, oraz wąsy, przystrzyżone i też poskręcane. Zdaniem niektórych długie włosy widoczne na takich monumentach były po części sztuczne i uzupełniały naturalną fryzurę.

Starożytni Rzymianie najpierw prawdopodobnie zapuszczali brody, ale ok. III w. p.n.e. przyjęli zwyczaj golenia się.