8. Mieszkaniec Samarii, który tak zadziwiał lud sztukami magicznymi, że mówiono o nim: „Ten człowiek to Moc Boża, którą można nazwać Wielką”. Usłyszawszy dobrą nowinę od Filipa, Szymon uwierzył i został ochrzczony. Kiedy później apostołowie Piotr i Jan wkładali ręce na wierzących, którzy dzięki temu otrzymywali ducha świętego, Szymon zdradził niewłaściwe pobudki, proponując pieniądze w zamian za władzę udzielania takiego daru. Piotr ostro go wtedy zganił; powiedział też, że jego serce nie jest szczere w oczach Boga i że powinien okazać skruchę i modlić się o przebaczenie. Słysząc to, Szymon poprosił apostołów, żeby wstawili się za nim u Jehowy (Dz 8:9-24).

9. Garbarz z Joppy mający nad morzem dom, w którym w r. 36 gościł przez pewien czas apostoła Piotra (Dz 9:43; 10:6, 17, 32).

Zobacz MURY.

W Biblii słowem tym najwyraźniej określano części łodyg zbóż pozostawione na polu po zżęciu. Gdy faraon przestał dostarczać Izraelitom słomę do wyrobu cegieł, musieli zbierać ścierń (Wj 5:10-12).

W Biblii ścierń występuje w wielu przenośniach, nawiązujących do tego, że jest lekka i krucha (Hi 13:25; 41:1, 28, 29), łatwo ulatuje z wiatrem (Iz 40:24; 41:2; Jer 13:24) i że szybko i głośno się pali (Iz 5:24; Jl 2:5; Abd 18; Nah 1:10). Do ścierni przyrównano niegodziwców, nieprzyjaciół Jehowy oraz knowania skazane na niepowodzenie (Wj 15:7; Ps 83:13; Iz 33:11; Mal 4:1). Gdy apostoł Paweł omawiał chrześcijańskie dzieło budowania, wymienił ścierń jako najgorszy materiał, który nie ostoi się w ogniowej próbie (1Ko 3:12, 13).

Sposób wykonania kary śmierci praktykowany wśród wielu narodów, lecz nieprzewidziany w Prawie Mojżeszowym. Jeśli w Izraelu odcinano komuś głowę, czyniono to z reguły już po zabiciu danego człowieka, zazwyczaj po to, by go pohańbić, by publicznie potwierdzić wykonanie wyroku albo ku przestrodze.

Faraon ‛podniósł głowę’ przełożonego piekarzy, co zapewne oznaczało, że skazał go na ścięcie (Rdz 40:19). Kiedy Dawid powalił Goliata kamieniem z procy, wyciągnął jego miecz i „dobił go”, odcinając mu głowę na oczach wojsk izraelskich i filistyńskich. Przeraziło to Filistynów i doprowadziło do ich pogromu (1Sm 17:51, 52). Filistyni po śmierci Saula odcięli mu głowę, a zwłoki jego i jego synów zawiesili na murze miasta Bet-Szan (1Sm 31:9, 12). Nikczemnicy Rechab i Baana zabili syna Saula, Isz-Boszeta, po czym odcięli mu głowę i przynieśli ją Dawidowi, sądząc, że zaskarbią sobie jego łaskę. Ale Dawid skazał ich za to na śmierć (2Sm 4:5-12). Żeby ocalić miasto Abel Bet-Maaka, jego mieszkańcy za radą pewnej mądrej kobiety rzucili Joabowi przez mur odciętą głowę Szeby, syna Bichriego. Nie wiadomo, czy zabito go jeszcze przed odcięciem mu głowy (2Sm 20:15, 21, 22). Starsi oraz znaczniejsi mieszkańcy Samarii pozabijali 70 synów Achaba i odesłali ich głowy w koszach do Jehu w Jizreel, gdzie ułożono je w dwa stosy przy bramie miejskiej jako dowód spełnienia się wyroku Jehowy ogłoszonego przez Eliasza (1Kl 21:20-22; 2Kl 10:6-10).

Biblia donosi, że Herod Antypas na prośbę córki Herodiady kazał ściąć w więzieniu Jana Chrzciciela (Mt 14:8-11; Mk 6:24-28; Łk 9:9). Jan ujrzał w wizji „dusze tych, których stracono toporem za świadczenie o Jezusie i za mówienie o Bogu” (Obj 20:4; zob. PRZESTĘPSTWA I KARY).

Silne pasmo tkanki łącznej wiążące mięsień z kością. O człowieku powiedziano, że jest ‛spleciony kośćmi i ścięgnami’ (Hi 10:11; zob. też 40:15-18).

Anioł, z którym mocował się Jakub, zwichnął mu staw biodrowy, dotykając panewki. W sprawozdaniu sporządzonym później przez Mojżesza czytamy: „Dlatego synowie Izraela po dziś dzień [do czasów Mojżesza] nie jadają ścięgna przy nerwie biodrowym, które jest na panewce stawu biodrowego, gdyż dotknął panewki stawu biodrowego Jakuba przy ścięgnie, które jest koło nerwu biodrowego” (Rdz 32:32). Wielu Żydów wciąż stosuje się do tego zwyczaju i przed spożyciem mięsa usuwa z niego nerw kulszowy oraz tętnice i ścięgna. Według pewnych komentatorów żydowskich ma to przypominać o Bożej opiece nad Izraelem, której przykładem były przeżycia patriarchy Jakuba, ojca 12 plemion.