Wielu uczonych uważa, że karyjska straż przyboczna to inne określenie Keretytów, którzy służyli w siłach zbrojnych Dawida i Salomona. Część znawców przedmiotu jest zdania, iż Keretyci stanowili również specjalną straż przyboczną tych królów (2Sm 8:18; 1Kl 1:38; 1Kn 18:17). Na związek karyjskiej straży przybocznej z Keretytami wskazuje ponadto tekst masorecki, gdzie w 2 Samuela 20:23 wspomniano o „karyjskiej straży przybocznej”, natomiast w uwadze marginesowej oraz w wielu manuskryptach hebrajskich wymieniono tam „Keretytów”.

W starożytności w pd.-zach. części Azji Mniejszej istniała kraina o nazwie Karia. Ponieważ w wersetach z Ezechiela 25:16 i Sofoniasza 2:5 zestawiono Keretytów z Filistynami, a w greckiej Septuagincie jest w tych miejscach zamiast o Keretytach mowa o „Kreteńczykach”, niektórzy utrzymują, że karyjska straż przyboczna mogła się rekrutować z ludzi, którzy pierwotnie przybyli z Karii przez Kretę.

(prawdopodobnie: „miejsce obrabiających srebro”).

„Miejsce” znajdujące się najwyraźniej w Babilonii, zapewne w pobliżu punktu zbornego wygnańców, którzy w r. 468 p.n.e. wracali z Ezdraszem do Jerozolimy (Ezd 8:17-20). Biblia podaje, że gdy Ezdrasz obozował nad Ahawą, pozyskał w Kasifii lewitów i netynejczyków, ale nie precyzuje, czy chodziło o jakieś miasto, czy region.

(hebr. kiddáh; keciʽáh).

Roślina opisywana w Biblii dwoma słowami hebrajskimi, które jednak odnoszą się do tego samego drzewa lub uzyskiwanego z niego produktu, co wynika z przekładów syryjskich i z targumów. Kasja, czyli cynamonowiec wonny (Cinnamomum cassia), rośnie obecnie we wsch. Azji i należy do tej samej rodziny co cynamonowiec cejloński. Może osiągać wysokość 12 m i ma połyskujące, sztywne liście. Pozbawiona zewnętrznej warstwy kora ze ściętych gałęzi po wyschnięciu zwija się w rurki, które potem trafiają na sprzedaż. Kora kasji jest ostrzejsza w smaku i bardziej szorstka niż kora cynamonowca. Pąki przypominające kształtem goździki są używane jako przyprawa do potraw, a wysuszone dojrzałe kwiaty służą za aromatyczne kadzidło.

Kasja, jako jedna z „najwyborniejszych wonności”, wchodziła w skład olejku do świętego namaszczania, sporządzonego podczas wznoszenia przybytku (Wj 30:23-25). Należała też do głównych produktów, którymi handlowali kupcy Tyru (Eze 27:19). W Psalmie 45:8 słowa keciʽáh użyto w odniesieniu do szat króla roztaczających w czasie jego zaślubin wspaniały zapach. Wyraz ten występuje jeszcze tylko w imieniu drugiej córki Hioba, Kecji, która mu się urodziła, gdy już wyzdrowiał po swej ciężkiej chorobie (Hi 42:14).

Syn albo dalsi potomkowie Micraima, syna Chama. Według relacji biblijnej od Kasluchim „wywodzą się Filistyni” (Rdz 10:6, 13, 14; 1Kn 1:8, 11, 12). Ponieważ z innych wersetów wynika, że Filistyni pochodzą z wyspy Kaftor, czyli z Krety (Jer 47:4; Am 9:7), zdaniem niektórych uczonych powyższe wyjaśnienie należałoby umieścić po ostatnich wymienionych potomkach Micraima, tzn. po Kaftorytach, których przodkiem był Kaftorim. Jednakże w podanych wersetach wcale nie trzeba się dopatrywać sprzeczności. Księga Rodzaju (i równoległe sprawozdanie z 1 Kronik) kieruje uwagę na genealogię. Tymczasem wzmianki o tym, iż Filistyni pochodzą z Kaftoru, przypuszczalnie mają charakter geograficzny i wskazują, że przywędrowali z terytorium należącego do Kaftorytów.

Kasluchim i jego potomkowie nie występują w żadnym innym miejscu w Biblii ani nie pozostawili po sobie trwałego śladu w historii świeckiej. Poza wyjaśnieniem, że pochodzą od Micraima, którego imię było w czasach biblijnych synonimem Egiptu, nie ma informacji co do tego, gdzie się osiedlili.

Miasto na terytorium Zebulona (Joz 19:10, 15), często utożsamiane z Kitronem (Sdz 1:30).

Wyspa leżąca niedaleko pd.-zach. wybrzeży Krety; apostoł Paweł i Łukasz minęli ją w swej podróży do Rzymu ok. 58 r. n.e. Po podniesieniu kotwicy w Pięknych Przystaniach statek, którym podróżowali, płynął wzdłuż pd. brzegu Krety i zapewne po opłynięciu przylądka Matala został porwany przez huraganowy wiatr, spychający go w kierunku mielizn przy pn. brzegach Afryki. Wtedy jednak znalazł się pod osłoną „pewnej wysepki o nazwie Kauda”. Wody leżące po jej pd.-zach. stronie były najprawdopodobniej osłonięte od wiatru i mniej wzburzone. Pozwoliło to załodze wciągnąć na pokład łódkę, opasać statek od spodu i spuścić osprzęt (Dz 27:13-17).

Wspomniana przez Łukasza wyspa Kauda nosi dziś nazwę Gawdos, ma 11 km długości i 5 km szerokości i znajduje się ok. 65 km na zach. pd. zach. od Pięknych Przystani.

Zobacz PRZESTĘPSTWA I KARY (Największe przestępstwa przeciw Prawu).