mu, jak Elizeusz wskrzesił syna tej kobiety. Kiedy król wysłuchał także relacji Szunamitki, kazał zwrócić jej wszystko, również plony z pola uzyskane podczas jej nieobecności (2Kl 8:1-6).

Samolubna żądza zysku doprowadziła Gechaziego do upadku. Miało to związek z uleczeniem trędowatego Syryjczyka Naamana. Elizeusz nie chciał za to od niego żadnych darów (2Kl 5:14-16), ale Gechazi ich pożądał i uważał, że przyjęcie ich byłoby najzupełniej stosowne. Dlatego pobiegł za Naamanem i w imieniu Elizeusza poprosił go o talent srebra (wart 6606 dolarów) i dwie szaty na zmianę, tłumacząc, że to dla dwóch młodzieńców z synów prorockich, którzy właśnie przyszli z górzystego regionu Efraima. Naaman chętnie dał Gechaziemu nie tylko jeden, ale nawet dwa talenty srebra i dwie szaty na zmianę i posłał dwóch sług, żeby zanieśli mu ten dar. W Ofelu Gechazi ich odprawił, a dar złożył w swym domu. Potem z pustymi rękami stanął przed Elizeuszem i na jego pytanie: „Skąd przyszedłeś, Gechazi?” odparł, że nigdzie nie wychodził. Został za to dotknięty trądem. Wskutek chciwości i oszustwa sprowadził tę chorobę na siebie i na swoje potomstwo, a w dodatku utracił przywilej usługiwania Elizeuszowi (2Kl 5:20-27).

(„Jehowa jest wielki”).

1. Lewita i śpiewak za czasów Dawida; wyznaczony przez losowanie na przełożonego drugiej z 24 grup liczących po 12 muzyków (1Kn 25:3, 9, 31).

2. Dziadek proroka Sofoniasza, być może potomek króla Ezechiasza (Sof 1:1).

3. Syn Paszchura; jeden z książąt w Jerozolimie, którzy oskarżyli Jeremiasza przed królem Sedekiaszem o osłabianie ducha wojowników oraz całego ludu i żądali jego śmierci. Gdy król pozwolił im działać, wrzucili Jeremiasza do cysterny z błotem (Jer 38:1-6).

4. „Syn Achikama, syna Szafana”. Po zburzeniu Jerozolimy w 607 r. p.n.e. król Nebukadneccar ustanowił Gedaliasza namiestnikiem nad Żydami, którzy pozostali w ziemi judzkiej. Gedaliasz na swą siedzibę obrał Micpę, gdzie zamieszkał również Jeremiasz. Gdy dowódcy wojsk z Judy, którym udało się uniknąć pojmania, usłyszeli, że Gedaliasz został ustanowiony namiestnikiem, przybyli do niego do Micpy ze swymi ludźmi. Gedaliasz zapewnił ich pod przysięgą, że dopóki będą służyć królowi Babilonu, będzie im się dobrze wiodło, i zachęcał ich, by zbierali wino, oliwę i letnie owoce. Do Gedaliasza przychodzili nawet Żydzi z Moabu, Ammonu, Edomu i innych miejsc.

Wszystko to najwyraźniej nie spodobało się Baalisowi, królowi Ammonitów, który wciągnął Ismaela do spisku na życie namiestnika Gedaliasza. Kiedy dowiedzieli się o tym Jochanan i inni dowódcy wojskowi, ostrzegli Gedaliasza, ale ten im nie uwierzył. Jochanan nawet rozmawiał z nim na osobności i proponował, że uniemożliwi zamach, zabijając Ismaela. Jednak Gedaliasz się na to nie zgodził, uważając, iż zarzuty wobec Ismaela to kłamstwa. Kiedy więc ten z dziesięcioma innymi mężczyznami przybył do Micpy, namiestnik nie przedsięwziął żadnych środków ostrożności. Wspólnie spożywali posiłek, podczas którego Ismael i jego ludzie wstali i zabili Gedaliasza, jak również towarzyszących mu Żydów i Chaldejczyków (2Kl 25:22-25; Jer 39:14; 40:5 do 41:3).

5. Jeden z kapłanów, którzy wzięli sobie cudzoziemskie żony, a w czasach Ezdrasza przyrzekli, że je odprawią (Ezd 10:18, 19).

(„ten, który ścina [odcina]”).

Jeden z wyróżniających się sędziów izraelskich; syn Joasza z rodu Abiezera z plemienia Manassesa. Mieszkał w Ofrze, mieście leżącym prawdopodobnie na zach. od Jordanu. Należał do najmniej znaczącego oddziału w plemieniu Manassesa i był ‛najmniejszy w domu swego ojca’ (Sdz 6:11, 15).

Gedeon żył w bardzo burzliwym okresie dziejów Izraela. Ponieważ Izraelici byli niewierni wobec Jehowy, nie korzystali z plonów swej pracy. Przez kilka lat w czasie żniw napadały na ich ziemie zgraje z sąsiednich narodów pogańskich, zwłaszcza Midianitów, ‛tak liczne, jak szarańcze’. Midianici przez siedem lat do tego stopnia uciskali Izraelitów, że ci zaczęli robić podziemne spichlerze, by ukryć żywność przed najeźdźcami (Sdz 6:1-6).

Powołany na wyzwoliciela. Kiedy Gedeon z obawy przed Midianitami młócił zboże nie na otwartym klepisku, lecz w winnej tłoczni, ukazał mu się anioł i powiedział: „Jehowa jest z tobą, dzielny mocarzu”. Wówczas Gedeon zapytał, jak to możliwe, skoro naród jest gnębiony przez Midianitów. Usłyszawszy, że ma wybawić Izraela, skromnie przypomniał o swej znikomej pozycji. Otrzymał jednak zapewnienie, że Jehowa go wesprze. Wtedy poprosił o znak poświadczający, iż posłaniec rzeczywiście jest aniołem Jehowy. Przyniósł mu w darze mięso, przaśne placki oraz wywar i na polecenie anioła położył je na wielkiej skale, a wywar wylał. Gdy anioł dotknął mięsa i placków swą laską, ze skały zaczął wychodzić ogień i pochłaniać tę ofiarę. Potem anioł zniknął (Sdz 6:11-22).

Jeszcze tej samej nocy Jehowa poddał Gedeona próbie — nakazał mu zburzyć ołtarz wzniesiony