4. Kapłan „z synów Paszchura”; należał do tych, którzy usłuchali wezwania Ezdrasza i odprawili swe cudzoziemskie żony (Ezd 2:36, 38; 10:18, 19, 22).

5. Potomek Zattu, wymieniony wśród mężczyzn, którzy za czasów Ezdrasza odesłali swe cudzoziemskie żony (Ezd 10:27, 44).

6. Jeden z kapłanów, którzy szli z trąbami w pochodzie urządzonym przez Nehemiasza z okazji poświęcenia murów Jerozolimy (Neh 12:27, 31, 40, 41).

Syn Jawana i głowa rodu, jeden z patriarchów, od których ‛rozprzestrzeniła się ludność wysp narodów’ (Rdz 10:4, 5; 1Kn 1:7). Nazwa Elisza pojawia się w Biblii jeszcze tylko raz — w pieśni żałobnej o Tyrze, jako określenie kraju handlującego z tym miastem. Tyr przedstawiono tam pod postacią symbolicznego statku wyposażonego przez wiele narodów, przy czym z „wysp Elisza” pochodziło „niebieskie włókno oraz wełna barwiona czerwonawą purpurą”, z których sporządzono okrycie pokładu (przypuszczalnie rodzaj plandeki chroniącej przed słońcem i deszczem) (Eze 27:1-7).

Według żydowskiego historyka Józefa Flawiusza, żyjącego w I w. n.e., Halisas (Elisza) był protoplastą Halisejczyków, czyli Eolów, od których wywodziło się kilka plemion greckich (Dawne dzieje Izraela, I, VI, 1). W czasach Ezechiela Eolia oznaczała już tylko krainę na zach. wybrzeżu Azji Mniejszej. Pewne podobieństwo do nazwy Elisza można dostrzec w nazwie Elida (gr. Elis), krainy leżącej na pn.-zach. wybrzeżu Peloponezu (półwysep w pd. Grecji). Wiadomo również, że Grecy założyli kolonie w pd. Italii i na Sycylii, a aramejskie targumy w komentarzu do Ezechiela 27:7 podają, iż Elisza to „prowincja Italii”. Każda z tych krain odpowiadałaby opisowi z Księgi Ezechiela jako producent cenionego barwnika zwanego purpurą, ale żadnej nie można ostatecznie utożsamić z Eliszą, choć dowody wskazują raczej na Grecję niż na pn. Afrykę czy Cypr. Całkiem też możliwe, że potomkowie Eliszy nie osiedlili się w jednym miejscu, lecz w ciągu wieków zmieniali lub poszerzali zamieszkiwane przez siebie tereny, a nazwa Elisza odnosiła się w różnych epokach do różnych rejonów geograficznych.

(„mój Bóg osądził”).

Jeden z dowódców setek, którzy zawarli z kapłanem Jehojadą przymierze i potem obeszli Judę, by zebrać Lewitów i mężów będących głowami domów patriarchalnych w Izraelu (2Kn 23:1, 2). Eliszafat pomógł Jehojadzie przywrócić władzę królewską prawowitemu dziedzicowi Jehoaszowi i obalić uzurpatorkę Atalię.

(„mój Bóg usłyszał [wysłuchał]”).

1. Syn Ammihuda z plemienia Efraima; dziadek Jozuego (Lb 1:10; 2:18; 1Kn 7:26, 27). Był jednym z 12 naczelników wyznaczonych przez Jehowę do pomocy Mojżeszowi i Aaronowi w spisywaniu synów Izraela zdolnych do służby wojskowej. Dowodził też wojownikami ze swego plemienia (Lb 1:1-4, 17; 2:18; 10:22). Brał udział w zbiorowym składaniu darów przez naczelników po wzniesieniu przybytku, a siódmego dnia po poświęceniu ołtarza przyniósł swój własny dar ofiarny (Lb 7:1, 2, 5, 10, 11, 48-53).

2. Syn Jekamiasza z plemienia Judy (1Kn 2:3, 41).

3. Syn Dawida urodzony w Jerozolimie. W 2 Samuela 5:15, 1 Kronik 14:5, a także w dwóch hebrajskich manuskryptach 1 Kronik 3:6 występuje jako Eliszua. Na ogół uznaje się, że właśnie forma Eliszua jest poprawna, gdyż imię Eliszama pojawia się ponownie w 1 Kronik 3:8 i łatwo mogło się przedostać do wersetu 6 na skutek pomyłki przepisywaczy. Ponieważ jednak w hebrajskim tekście masoreckim, greckiej Septuagincie, syryjskiej Peszitcie i łacińskiej Wulgacie występuje imię „Eliszama”, zachowano je w Przekładzie Nowego Świata i w innych przekładach.

4. Inny syn Dawida urodzony w Jerozolimie (2Sm 5:16; 1Kn 3:8; 14:7).

5. Kapłan za czasów króla Jehoszafata; razem z innymi Lewitami i książętami, „obchodząc wszystkie miasta Judy, nauczali wśród ludu” (2Kn 17:1, 7-9).

6. Sekretarz na dworze króla Jehojakima (Jer 36:12, 20, 21).

7. Dziadek Ismaela, zabójcy żydowskiego namiestnika Gedaliasza (2Kl 25:25; Jer 41:1-3).

(„mój Bóg jest obfitością; Bóg obfitości”).

Córka Amminadaba i żona Aarona, brata Mojżesza. Urodziła Aaronowi Nadaba, Abihu, Eleazara i Itamara. Jej brat Nachszon był naczelnikiem synów Judy (Wj 6:23; Lb 2:3).

(„Bóg jest wybawieniem”).

Jeden z synów króla Dawida urodzonych w Jerozolimie (2Sm 5:15; 1Kn 14:5). W 1 Kronik 3:6 występuje pod imieniem Eliszama (zob. ELISZAMA 3).

(z hebr.: „mój Bóg jest dostojeństwem; Bóg dostojeństwa”).

Przodek Józefa, przybranego ojca Jezusa (Mt 1:15, 16).