Drugi syn Dawida urodzony w Hebronie. Jego matka, Abigail, była wcześniej żoną Nabala (2Sm 3:2, 3). W 1 Kronik 3:1 Kileaba nazwano Danielem (zob. DANIEL 1).

(„upadający; dobiegający kresu”).

Syn Noemi i Elimelecha, brat Machlona — męża Rut. Cała rodzina przeprowadziła się z Betlejem judzkiego do Moabu z powodu klęski głodu, która nastała w czasach sędziów. Po śmierci ojca Kilion poślubił Moabitkę Orpę. Tak jak brat umarł bezdzietnie w Moabie (Rut 1:1-5; 4:9, 10).

Najwyraźniej jedna z miejscowości, które handlowały z Tyrem strojnymi szatami, barwionymi tkaninami, kobiercami oraz powrozami (Eze 27:2, 23, 24).

Określenie to pojawia się w Hioba 9:9 i 38:31 oraz Amosa 5:8 i odnosi się do jakiegoś gwiazdozbioru. Na ogół uważa się, że chodzi o Plejady, gromadę złożoną z siedmiu dużych i wielu mniejszych gwiazd, otoczoną mgławicą i znajdującą się w odległości ok. 380 lat świetlnych od Słońca. W Hioba 38:31 Jehowa pyta Hioba, czy potrafi „związać więzy gwiazdozbioru Kima”, co zdaniem niektórych nawiązuje do zwartości Plejad — skupiska gwiazd dobrze widocznego gołym okiem. Chociaż nie ma pewności, której konstelacji dotyczy ta wypowiedź, w pytaniu najwyraźniej chodzi o to, czy zwykły człowiek potrafi zgrupować gwiazdy tak, by tworzyły stały gwiazdozbiór. W ten sposób Jehowa wykazał Hiobowi niższość człowieka w porównaniu z Władcą Wszechświata.

(„omdlały [z tęsknoty]”).

Prawdopodobnie syn Barzillaja. Sędziwy Barzillaj nie przyjął zaproszenia Dawida, by zostać członkiem dworu królewskiego, ale zaproponował, żeby jego miejsce zajął Kimham, na co Dawid odrzekł: „Kimham przeprawi się ze mną [przez Jordan], a ja uczynię dla niego, co dobre w twoich oczach; i uczynię dla ciebie wszystko, co chciałbyś na mnie włożyć” (2Sm 19:33, 37-40). Najwyraźniej Kimham został na dworze króla, na co wskazują ostatnie polecenia wydane przez Dawida Salomonowi (1Kl 2:7). W Jeremiasza 41:17 wspomniano o „miejscu noclegowym Kimhama” w pobliżu Betlejem. Nie wiadomo, czy chodzi o Kimhama z czasów Dawida, czy o jakiegoś mężczyznę o tym samym imieniu żyjącego w późniejszych czasach. Niektórzy komentatorzy uważają, że być może za służbę dla Dawida Kimham otrzymał połać ziemi albo że chodzi tu o wybudowane przez niego miejsce noclegowe dla podróżnych.

Miasto w pd. Judzie (Joz 15:21, 22). Niektórzy utożsamiają je z Chirbat Tajib (Chorbat Tow), leżącym ok. 30 km na wsch. pn. wsch. od Beer-Szeby. Nazwa mogła się zachować w pobliskim Wadi al-Kajni.

1. Warowne miasto na terytorium Naftalego (Joz 19:32, 35). Obecnie utożsamia się je z Chirbat al-ʽOrajma (Tel Kinrot), położonym na kopcu przeszło 3 km na pd. zach. od Kafarnaum i górującym nad pn.-zach. częścią Jeziora Galilejskiego. Nazwa Kinneret występuje na murze świątyni w Karnaku (na terenie Teb) w Egipcie wśród miast kananejskich podbitych przez Totmesa (Tutmozisa) III (który zdaniem historyków panował w XVI w. p.n.e.).

2. Kraina lub region w Izraelu zaatakowany przez króla Syrii Ben-Hadada I za namową króla judzkiego Asy (ok. 962 p.n.e.) (1Kl 15:20; por. 2Kn 16:4). Na ogół uważa się, że wyrażenie „całe Kinneret” odnosi się do żyznej równiny Genezaret.

3. Dawna nazwa Jeziora Galilejskiego (Lb 34:11). Niektórzy wywodzą ją od hebrajskiego słowa oznaczającego harfę (kinnòr) i sugerują, że nawiązuje ona do kształtu jeziora. Z czasów Jezusa pochodzą nazwy Morze Galilejskie i Morze Tyberiadzkie, a także jezioro Genezaret, co prawdopodobnie jest greckim odpowiednikiem wyrazu Kinneret (Łk 5:1; Jn 6:1).

Jezioro to stanowiło granicę Ziemi Obiecanej (Lb 34:11), ale też było zach. granicą królestwa Oga Amoryty, a po podbiciu tych ziem przez Izraelitów wyznaczało zach. granicę terytorium plemienia Gada (Pwt 3:16, 17; Joz 13:24-27). Wzmianka o „pustynnych równinach [hebr. ʽarawáh] na południe od Kinneret” (Joz 11:2) zapewne odnosi się do części Doliny Jordanu na pd. od Jeziora Galilejskiego, nazywanej Al-Ghor (zob. GALILEJSKIE, MORZE).

Miejsce, z którego Aramejczycy przybyli do Syrii, choć nie musi chodzić o ich pierwotną siedzibę (Am 9:7). Jehowa oświadczył za pośrednictwem proroka Amosa, że powrócą do Kir, lecz jako wygnańcy (Am 1:5). Zapowiedź ta spełniła się, gdy Tiglat-Pileser III, przekupiony przez króla judzkiego Achaza, zdobył Damaszek, stolicę Aramejczyków, i uprowadził jego mieszkańców na wygnanie do Kir (2Kl 16:7-9).

W Izajasza 22:5, 6 opisano przygotowania Kir do ataku na „dolinę wizji” (przypuszczalnie wyobrażającą Jerozolimę). Jak się uważa, proroctwo to